“พี่รอง นังหนูฝูกับนังหนูหรงกลับมาแล้ว ท่านแม่ให้มาตามพวกพี่ไปที่บ้านใหญ่ รีบตามมาเร็วเข้า!”
นางหวางตะโกนเสียงดังอยู่ด้านนอก
นางหลี่เปิดประตูออกมา และเตรียมที่จะเดินตามนางหวางไป
แต่จมูกของนางหวางนั้นดีมาก นางรู้สึกว่ามีกลิ่นแปลกๆอยู่ในห้อง จึงรีบกระโจนเข้ามาในทันที
นางหลี่รู้สึกเย็นวาบขึ้นมาทันที เพราะเกรงว่านางจะเห็นกระดูกไก่ที่อยู่ในโถดินเผา จึงรีบนางออกไป“น้องสาม เจ้าบอกว่าท่านแม่กำลังรออยู่ที่บ้านใหญ่ไม่ใช่เหรอ พวกเราไปกันเถอะ”
นางหวางมองสำรวจไปทั่ว แต่ก็ไม่พบอะไรที่น่าสงสัย
หรือว่าจมูกของนางผิดปกติไปแล้ว?
ทั้งๆที่นางได้กลิ่นของเนื้ออย่างชัดเจน และก็ยังเป็นเนื้อไก่อีกด้วย!
“ไปกันเถอะ”นางหวางยิ้มอย่างกลบเกลื่อน แต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ดี หากไม่ใช่เพราะนางหลี่ดึงตัวเอาไว้ นางจะต้องพลิกห้องค้นหาอย่างแน่นอน
ซูหวั่นจ้องเขม็งไปที่แผ่นหลังของนางหวาง และแอบก่นด่าว่าจมูกดีเหมือนสุนัขอยู่ลับๆ
โชคดีที่นางมือเท้าไวและเก็บทุกอย่างเข้าไปในพื้นที่จินตนาการอย่างทันท่วงที โดยที่กำชับให้ซูลิ่วหลางอยู่ในห้อง จากนั้นซูหวั่นก็เดินตามทั้งสองไปอย่างรวดเร็ว
บ้านใหญ่ กำลังวุ่นวายไปหมดในตอนนี้
ซูฝูกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของแม่เฒ่าเซี่ยงพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น“ท่านย่า ข้าจะทำยังไงดี หากข่าวแพร่กระจายออกไปข้าจะเอาหน้าไปไว้ไหน ข้าจะต้องถูกจับลงในกรงหมูแล้วถ่วงน้ำตายอย่างแน่นอนเลย ฮือฮือ——”
โดยที่แม่เฒ่าเซี่ยงให้ความรักและทะนุถนอมซูฝูมาโดยตลอด
หลานสาวคนนี้เป็นเด็กที่น่ารัก พูดเอาใจเก่งและยังหน้าตาสะสวย แถมยังสามารถปีนป่ายสกุลใหญ่ได้อีกด้วย!
“เจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจไป ค่อยๆพูด มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”แม่เฒ่าเซี่ยงตบไหล่ซูฝูเบาๆ ดวงตาแดงก่ำจากการร้องไห้เพราะซูฝู“มีย่าอยู่ทั้งคน เจ้าอย่ากลัวไปเลย ไม่มีใครกล้าเอาเจ้าไปใส่กรงหมูถ่วงน้ำหรอก”
ซูฝูร้องไห้สะอึกสะอื้น“ข้าท้อง ท้องกับท่านชายเจียงค่ะ”
“อะไรนะ!”
“โอ๊ย!”
ที่ประตู นางหวางได้หยิกข้อมือของนางหลี่อย่างไม่รู้ตัว“นังหนูฝูท้อง?มิน่าล่ะทำไมถึงกลับมาเร็วขนาดนี้ พี่รอง พี่ว่าเรื่องนี้มันเกิดอะไรขึ้น!”
นางหลี่ก็หน้าตาแข็งทื่อและตกตะลึงกับสถานการณ์นี้ด้วยเช่นกัน
“ใครอยู่ด้านนอก!”ซูฉางฝูเปิดประตูอย่างเต็มแรง และจ้องเขม็งไปที่นางหลี่และนางหวางอย่างดุดัน“พวกเจ้ามาที่นี่ทำไม?”
นางหลี่ตะลึงงัน“ท่านแม่เรียกพวกข้ามาไม่ใช่เหรอ?”
แม่เฒ่าเซี่ยงจะเรียกคนมาทำไมกัน เรื่องอื้อฉาวในครอบครัวไม่สามารถแพร่กระจายออกไปได้ ซึ่งเรื่องนี้มีคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
ซูหวั่นดึงมือของนางหลี่เอาไว้ เพราะรู้ว่านางหลี่ถูกนางหวางหลอกเข้าให้เสียแล้ว จึงตะโกนเสียงดังออกมาว่า“ป้าสามบอกว่าพี่ใหญ่และพี่รองกลับมาแล้ว ท่านย่าเลยเรียกพวกข้ามาที่บ้านใหญ่ค่ะ ”
สีหน้าของนางหวางเปลี่ยนไปเล็กน้อย“นังเด็กนี่ พูดจาเพ้อเจ้ออะไรอยู่ ข้าไม่ได้เรียก......”
“ป้าสามคะ ที่แท้ท่านย่าก็ไม่ได้เรียกพวกข้านี่เอง งั้นพวกข้าจะกลับเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ!”ซูหวั่นพูดขัดจังหวะนางหวาง และรีบจูงมือที่เย็นเฉียบของนางหลี่กลับไปที่ห้องฝั่งตะวันออกทันที

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา