เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 867

"ใครกัน? บังอาจบุกรุกห้องส่วนตัวของคุณชายใหญ่----"

เมื่อเห็นว่ามีคนผลักประตูเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากคุณชายใหญ่ ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่รอบตัวฉินกวนฉีเดินเข้าไปด้วยสีหน้าเดือดดาล

เขาเป็นคนจัดหมากรุกของห้องส่วนตัวนี้

แต่ละห้องจะมีคนจัดหมากรุกหนึ่งคน เวลาที่คนชอบหมากรุกมาเล่น ทุกครั้งที่แต่ละเกมจบ เป็นความรับผิดชอบของพวกเขาที่คอยคืนที่ตัวหมาก

งานแสนง่าย แต่เงินเดือนแต่ละเดือนของพวกเขากลับพอๆกับรายได้ครึ่งปีของพนักงานออฟฟิศ

ไม่มีเหตุผลอื่นใด งานของพวกเขาไม่ได้ง่ายเหมือนแค่จัดกระดานหมากรุก พวกเขาต้องรับผิดชอบปรนนิบัติแขกในห้องส่วนตัว

รวมถึงจัดการพวกก่อเรื่องด้วย

โดยเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้าของฉินกวนฉี เขาย่อมอยากแสดงฝีมือ

หากได้รับความชื่นชมจากคุณชายใหญ่ ถ้าอย่างนั้นการเลื่อนตำแหน่งและขึ้นเงินเดือนก็ง่ายเหมือนมือหยิบ

"ไสหัวออกไปซะ----"

หน้าตาเขาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ผลักฉู่หยางที่พุ่งเข้ามาอย่างไม่รีรอ

ในฐานะคนจัดกระดานหมากรุก เขาพอมีฝีมือการต่อสู้อยู่บ้าง มั่นใจว่าแค่จัดการกับคนขี้เมาเป็นเรื่องที่ง่ายเหมือนพลิกมือ

เพียะ!

ทว่า เพิ่งจะเดินไปถึงตรงหน้าก็โดนตบหน้าอย่างแรง!

"ขยะมาจากไหนวะ ไสหัวไปไกลๆฉันเลย!"

ฉู่หยางไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ เขาตบไปหนึ่งฉาด คนจัดกระดานหมากรุกผู้น่าสงสารก็โดนตบจนล้มลงกับพื้นอย่างหมดสภาพ

หลังจากนั้นก็เดินไปหาถังเฉาต่อ วินาทีที่เห็นถังเฉา ใบหน้าของฉู่หยางเปี่ยมด้วยความตื่นเต้น

"คุณถั----"

"แม่งเอ๊ย แกกล้าลงมือด้วยหรอ?"

ฉู่หยางกำลังจะเรียกชื่อของถังเฉา คนจัดกระดานหมากรุกก็คลานขึ้นมาอย่างฉุนเฉียวและพุ่งไปหาเขาอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าอีกฝ่ายเป็นแค่ขี้เมา จึงไม่ได้ใช้เต็มแรง คิดไม่ถึงว่าจะโดนอีกฝ่ายตบจนล้มลงกับพื้น

ต้องมาหมดสภาพขนาดนี้ต่อหน้าของฉินกวนฉี เขาต้องเรียกความห้าวหาญกลับมาให้ได้!

ด้วยฝีมือของเขา แค่จัดการขี้เมานั้นเหลือเฟือ

"ไอ้เวรเอ๊ย จะเอาอีกรอบหรอ? ฉันไว้หน้าแกมากไปสินะ"

"บอดี้การ์ด! สั่งสอนมันให้ดี!"

คาดไม่ถึงว่าการกระทำนี้จะเป็นการทำให้ฉู่หยางบันดาลโทสะโดยสมบูรณ์

เขาไม่คิดจะตีกับคนจัดกระดานหมากรุกเองด้วยซ้ำ แต่ออกคำสั่งให้บอดี้การ์ดของเขาลงมือ

ครานี้คนจัดกระดานหมากรุกอึ้งเป็นไก่ตาแตก

ฝีมือของเขาหากสู้กับคนทั่วไปยังพอไหว แต่ให้สู้กับบอดี้การ์ดเกษียณที่ผ่านศึกมามากมาย เขาเป็นคู่มือซะที่ไหน

ไม่นานนัก ภายในห้องส่วนตัวก็มีเสียงโหยหวนอันเจ็บปวดดังออกมา

เกมหมากรุกในขณะนี้ก็เข้าสู่ช่วงสำคัญ

หมากรุกรวบรวมภูมิปัญญาของต้าเซี่ยมาตลอดห้าพันปีไว้ ยิ่งเล่นไปเรื่อยๆ ก็จะยิ่งสำคัญขึ้นทุกก้าว

ในเวลาแบบนี้จึงต้องการสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ เพื่อให้ฉินกวนฉีพลิกเกมได้i

แต่ตอนนี้ทั้งห้องส่วนตัวเต็มไปด้วยเสียงโหยหวนของคนจัดกระดานหมากรุก ฉินกวนฉีไม่สามารถตั้งสมาธิจดจ่อได้เลย

เขาหยิบหมากขึ้นไม่ยอมวางเสียที ถังเฉากลับดูไม่ได้รับผลกระทบอะไรจากเสียงร้องนี้ เขาเอ่ยขึ้นเรียบๆ "ตานายแล้ว ยังไม่รีบเดินหมากอีก"

"....."

ฉินกวนฉีพยายามสงบจิตสงบใจให้ได้ จับตาดูจุดบอดบนกระดานหมากรุก

"อ๊าก----"

"หยุดทำร้ายฉันได้แล้ว!"

"คุณชายใหญ่ ช่วยผมด้วยครับ!"

"......"

เสียงโหยหวนสุดอนาถของคนจัดกระดานหมากรุกสะท้อนอยู่ในห้องส่วนตัว สุดท้าย ฉินกวนฉีก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

เสียงดังป้าบ เขาลุกขึ้นยืน หมากสีดำในมือก็วางลงในมุมหนึ่ง

ถังเฉายิ้มบางๆ และส่ายหัว ก่อนจะวางหมากสีขาว

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ฉินกวนฉียืนขึ้น ตะคอกด้วยสีหน้าอึมครึม