“อาวินน่ะ แอบพาฝันไปคนเดียว ไม่รออิงเลย”
อิงฟ้าเห็นทอฝันกับธาวินกลับมาก็รีบเดินไปดักหน้าเอาไว้ และกระเง้ากระงอดใส่ทันที
“อิง... ฝันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”
ธาวินยืนมองร่างของทอฝันที่ก้าวขึ้นบันไดบ้านไปด้วยสายตากรุ่นโกรธ ก่อนจะหันมาตอบอิงฟ้า ที่ยืนทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถามอยู่
“อาขอโทษนะ เอาไว้วันหลังอาจะพาอิงไปก็แล้วกัน”
“แล้ว... ทำไมไม่รออิงล่ะคะ”
“อาขอโทษ ขอตัวนะ”
แล้วธาวินก็ก้าวหายไปต่อหน้าต่อตาอีกครั้ง ท่ามกลางความสับสนงงงวยของอิงฟ้า
“อะไรกันเนี้ย งงไปหมดแล้ว”
อิงฟ้ายกมือขึ้นเกาหัว ก่อนจะรีบเดินขึ้นบ้าน เพื่อไปเค้นหาความจริงจากทอฝัน เพราะหล่อนคิดว่าง่ายกว่า การเค้นความจริงจากธาวินนั่นเอง
ก๊อก ก๊อก
“ฝัน... เปิดประตูให้อิงหน่อยสิ”
คนที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่บนเตียงรีบป้ายน้ำตาทิ้ง และปรับน้ำเสียงให้อยู่ในโทนปกติ เพราะไม่ต้องการให้อิงฟ้าสงสัย
“เอ่อ... ฝันกำลังโป๊อยู่น่ะอิง ขออาบน้ำก่อนนะ”
“อีกแล้ว มาหาทีไรแก้ผ้าทุกทีเลย”
คนที่ยืนอยู่หลังบานประตูด้านนอกบ่นอุบ
“งั้นอาบเสร็จไปหาอิงที่ห้องด้วยนะ”
“ได้... ได้จ้ะ” ทอฝันรับปากไม่เต็มเสียงนัก
“แล้วห้ามเบี้ยวล่ะ เพราะถ้าเบี้ยว อิงจะบุกมาหา แล้วถ้าไม่เปิดประตู ก็จะพังเข้าไปเลย” อิงฟ้าทำเสียงจริงจังอยู่หลังบานประตู
“ฝันไม่เบี้ยวหรอกจ้ะ ขออาบน้ำก่อนนะ”
“ตามสบายจ้ะ”
เสียงฝีเท้าของอิงฟ้าดังห่างออกไปไกลแล้ว น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ของทอฝันก็ไหลรินออกมาอาบแก้มอีกครั้ง กลีบปากอิ่มสั่นระริกเพราะแรงสะอื้น
“ถ้าอาวินรับผิดชอบฝันด้วยความจริงใจ ฝันก็คงไม่เจ็บปวดแบบนี้หรอก...”
ก๊อก ก๊อก
เสียงบานประตูถูกเคาะอีกครั้ง แต่ครั้งนี้จังหวะการเคาะหนักแน่นกว่า
มือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาจากแก้มนวลทิ้งอีกครั้ง ก่อนจะปั้นเสียงถามออกไป
“อิงเหรอ ฝันยังอาบน้ำไม่เสร็จเลย”
“ฉันเอง ธาวิน...”
กายสาวสั่นเทา แต่ก็ยังสะท้านไม่เท่ากับหัวใจ
หญิงสาวกัดฟันลุกขึ้นยืน ดวงตาฉ่ำน้ำตาจ้องไปที่บานประตูตลอดเวลา
“อาวินมีธุระอะไรกับฝันเหรอคะ”
“เปิดประตู”
เขาสั่งเสียงเหี้ยม
“ฝัน... เอ่อ... กำลังจะอาบน้ำค่ะ”
“ถ้าไม่เปิด ฉันพังเข้าไปนะ”
แม้น้ำเสียงของธาวินจะไม่ได้ดังนัก แต่มันเต็มไปด้วยความดุดัน และบอกให้รู้ว่าเขาจะทำอย่างที่พูดจริงๆ หากถูกขัดคำสั่ง
“ถ้าอาวินบอกกับฝันแบบนี้ เมื่อสองปีก่อน ฝันคงจะดีใจมากนะคะ แต่มันไม่ใช่ตอนนี้”
หล่อนจะเดินหนี แต่ข้อมือถูกคว้าเอาไว้ พร้อมกับเขาที่รั้งร่างเล็กเข้าไปกอดรัดแนบอก
“เมื่อสองปีก่อนเธอยังเด็ก ฉันไม่อยากทำให้เธอลุ่มหลงในเซ็กซ์จนเรียนมัธยมไม่จบ”
“แต่ตอนนี้ฝันก็ยังเรียนไม่จบนะคะ ดังนั้น ปล่อยฝันไปเหมือนกับที่อาวินเคยทำเมื่อสองปีก่อนเถอะค่ะ”
หล่อนสบประสานสายตากับเขาอย่างอวดดี แต่ก็นั้นก็มีน้ำตาไหลรินออกมาตลอดเวลา
“เสียใจด้วย ฉันไม่เคยทำอะไรผิดพลาดซ้ำสอง และฉันก็จะไม่เริ่มทำมันด้วยเรื่องของเธอด้วย”
“แต่ฝันไม่ยอม...”
“เธอจะต้องยอม เพราะเธอเป็นเมียฉันแล้ว”
หล่อนกัดปากแน่นจนกลีบปากเจ็บระบม และพยายามดิ้นหนี แต่ธาวินไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยฝันนะอาวิน อย่ามาแตะต้องตัวฝัน อ๊ะ... อย่านะ ปล่อยฝัน”
เขาผลักร่างของหล่อนแรงๆ จนหงายหลังลงไปบนเตียง จากนั้นก็ตามลงมาทาบทับ
“ปล่อย... อื้อ...”
“ถ้าดื้อมาก ฉันก็จะเอาเธอแรงๆ จะกระแทกให้ขาเตียงหักเชียว” เขาคำรามลดใบหน้างามที่ตอนนี้ทั้งซีดทั้งแดงก่ำ
“คนบ้า คนป่าเถื่อน!”
“นั่นแหละฉัน”
เขาตอบรับคำต่อว่าของหล่อนด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม จากนั้นก็ก้มลงขยี้ปากของหล่อนแรงๆ จนปากอิ่มชอกช้ำ
“ฉันขอสั่งห้าม ให้เธอเลิกมองไอ้ผู้ชายคนที่เธอแอบรักอีก เพราะถ้าฉันรู้ว่ามันคือใคร ฉันจะไล่มันออก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตรวนหวามพ่อเลี้ยง ชุด One Night Stand