NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 634

ฉินเสี่ยวหู่เบิกตากว้าง พลางมองหลี่ฝาง： “ไส้ศึก? คุณชายหลี่หมายความว่าไง?”

“ทำไม ไม่เข้าใจเหรอ? หรือว่านายแกล้งไม่เข้าใจกัน?” หลี่ฝางหัวเราะ พลางมองฉินเสี่ยวหู่ แล้วพูด： “แน่นอน นายจะปฏิเสธก็ได้”

“แต่ถ้านายปฏิเสธ เราก็จะเปลี่ยนคนมาคุยกับนาย” หลี่ฝางเหลือบไปมองโหจื่อ แล้วพูดกับฉินเสี่ยวหู่

ฉินเสี่ยวหู่มองตามสายตาของหลี่ฝางไป มองโหจื่อ ตัวก็สั่นเทา

โหจื่อคนนั้น เป็นปีศาจดีๆ นี่เอง

ฉินเสี่ยวหู่ไม่อยากคุยกับเขา เห็นได้ชัดว่าฉี่รดหัวตนอย่างเหยียดหยาม แต่กลับบังคับให้ตน คุกเข่าขอบคุณ?

คนไร้เหตุผลบนโลกนี้ เกรงว่าจะไม่มีใครเทียบโหจื่อได้แล้วมั้ง?

แต่ว่า เป็นไส้ศึกให้หลี่ฝาง นั้นก็เท่ากับหาที่ตายไม่ใช่เหรอ?

“คุณชายหลี่ คุณจะบีบให้ผมไปตายเหรอ มู่หรงฉางเฟิงคนนั้นเป็นคนที่ระวังตัวมากๆ ถ้าหากเขาจับผมได้......” ฉินเสี่ยวหู่กัดฟัน ใบหน้าเริ่มลังเล

“นายกลัวมู่หรงฉางเฟิง?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว

“อืม ถ้าหากเขาจับได้ว่าผมแอบปล่อยข่าวให้คุณ เขาต้องไม่ปล่อยผมไปแน่ๆ ต้องฆ่าผมแน่” ฉินเสี่ยวหู่พยักหน้าแล้วพูด

“ฉันเข้าใจแล้ว ความหมายของนายคือ กลัวมู่หรงฉางเฟิง ไม่กลัวฉัน?”

“แกล้งมู่หรงฉางเฟิงกล้าฆ่านาย มีฉันไม่กล้าฆ่านาย ใช่มั้ย?”

หลี่ฝางมองฉินเสี่ยวหู่ แล้วหัวเราะอย่างตลก

“คุณชายหลี่ ผมไม่ได้หมายความว่างั้น” ฉินเสี่ยวหู่ส่ายหน้าอย่างตกใจ

หลี่ฝางยิ้มอ่อน แล้วพูด： “นายหมายความว่าแบบนั้น”

พูดจบ หลี่ฝางก็เดินไปหาโหจื่อ แล้วแย่งปืนมา จากมือของโหจื่อ

“ฉินเสี่ยวหู่ ฉันให้โอกาสนายหนึ่งครั้ง จะตอบรับข้อเสนอของฉัน ไม่งั้น ฉันจะยิงนายเดี๋ยวนี้” หลี่ฝางพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

ในหัวของหลี่ฝาง ก็นึกถึงภาพที่ฆ่าตู้เฟยตายในวันนั้น

ต่อมา สายตาของหลี่ฝาง ก็เย็นชาขึ้นมา จนความอาฆาตทะลักออกมา โหจื่อเห็นภาพนี้ ก็กลับยิ้มอย่างชื่นชม

ฉินเสี่ยวหู่มองหลี่ฝาง แล้วก็ช็อกเฮือกใหญ่

“คุณชายหลี่ ปล่อยผมไปสักครั้งได้มั้ย เห็นแก่หน้าของน้องวี่เฟย ไว้ชีวิตผมเถอะนะ ผมตกลง ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นไป จะไม่เอาชีวิตไปฝากกับมู่หรงฉางเฟิงแล้ว ผมจะหนีไปตอนนี้ ออกจากเมืองเอก และจะไม่กลับมาอีกได้มั้ย?”

ฉินเสี่ยวหู่พบว่า เบื้องหลังเมืองเอกมันลึกเกินไปแล้ว และก็เลวร้ายมาก ไม่ว่าจะเป็นมู่หรงฉางเฟิงหรือว่าฝั่งของหลี่ฝาง ก็สามารถบีบเขาให้ตายได้

หลี่ฝางส่ายหน้า： “นายคิดว่าตอนนี้นายยังมีทางให้ถอยอีกเหรอ?”

“แล้วก็ นายไม่คิดว่าตัวเองหน้าไม่อายไปหน่อยเหรอ? เมื่อกี้นายยังจะขนฉินวี่เฟยถึงตาย ตอนนี้กลับมานับพี่นับน้อง รู้จักว่าเธอเป็นน้องแล้วเหรอ?” หลี่ฝางหัวเราะอย่างเย็นชา

“ฉินเสี่ยวหู่ ฉันให้เวลานายแค่สามวินาที” หลี่ฝางพูด พลางทำหน้าเย็นชา

“สาม......”

“สอง......”

มือของหลี่ฝาง เหงื่อออกชุ่ม บนหน้าของฉินเสี่ยวหู่ ยิ่งเหงื่อตก

ถึงแม้ฉินเสี่ยวหู่จะกลัว แต่ก็ยังกัดฟันแน่น ไม่ยอมตกลง

ขณะที่หลี่ฝางกำลังจะเตรียมตัวพูด ‘หนึ่ง’ ในตอนนั้น โหจื่อก็ลุกขึ้นมา และควักปืนออกมา เหนี่ยวไกปืนรัวๆ

ปังปังปังปัง！

กระสุนห้าหกนัด ถูกยิงออกมาตรงหน้าฉินเสี่ยวหู่

ตรงหน้าที่ฉินเสี่ยวหู่คุกเข่า เกิดรูจากการถูกยิงห้าหกจุด

“ผมตกลง ผมตกลง！”

ฉินเสี่ยวหู่รีบตอบตกลงทันที โหจื่อในตอนนี้ เล็งปากกระบอกปืนไปที่หัวของฉินเสี่ยวหู่เรียบร้อยแล้ว

หน้าของโหจื่อ ไม่มีอารมณ์อะไรเลย นัยน์ตา ก็ยิ่งไม่มีความรู้สึกใดๆ ทั้งสิ้น

หลี่ฝางหันไปมองภาพนั้น ยังรู้สึกตกใจ

หลี่ฝางสูดหายใจเข้าลึก บางที นี่อาจจะเป็นออร่ามั้ง

ออร่าของโหจื่อ ดูแข็งแกร่งกว่าเขามากเลย เมื่อเขาลงมือ ก็สามารถทำให้ฉินเสี่ยวหู่จ๋อยไปได้ง่ายๆ เลย

โหจื่อได้ยินฉินเสี่ยวหู่ตกลง ก็เก็บปืนทันที แล้วจุดบุหรี่ให้ตัวเองอีกมวน ใบหน้าแสดงให้เห็นถึงรอยยิ้ม แล้วเดินไปสูบบุหรี่ที่อีกด้าน