Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 55

เมื่อคืนเขาก็กวนเธอตั้งหลายชั่วโมง เมื่อเช้าเธอก็คงออกไปแต่เช้า ไม่แปลกที่เธอจะเพลียจนง่วงแบบนี้

ติณห์มองขนตางอนยาวอย่างเพลิดเพลินเกือบจะเผลอเอื้อมมือไปปัดเล่น ขนตายาวมาก และเขาก็รู้ว่าเธอตาโตมากด้วย เวลาที่ตาแป๋วๆจ้องมาที่เขา มันดูน่ารักดี

แต่เธอไม่ได้น่ารักแบบที่เห็นหรอก แสบใช่ย่อย ดูได้จากเมื่อคืนที่เธอเป็นฝ่ายผลักเขานอนลงบนเตียงและเป็นคนขึ้นขี่เขาเองนั่นปะไร

นี่ถ้าไม่เห็นเลือดพรหมจรรย์ที่อยู่บนที่นอนและความคับแน่นที่สัมผัสได้ เขาจะไม่รู้เลยว่าเธอไม่เคยมาก่อน

สาวบริสุทธิ์ที่ไหนเป็นแบบเธอบ้าง

แก้มเนียนใสที่มองเห็นทำให้ติณห์อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอม กลิ่นเนื้อสาวหอมจนใจสั่น หอมกว่าน้ำหอมราคาแพงทุกยี่ห้อที่เขาเคยได้กลิ่นมาจากผู้หญิงทุกคน

ติณห์บังคับตัวเองให้ละสายตาจากเธอแล้วรีบขับรถเข้ากรุงเทพ เพื่อที่จะได้พาเธอไปทำธุระและจะได้ไปดูคอนโดเร็วๆ

ร่างเล็กห่อตัวคล้ายจะหนาวติณห์ปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้นและเอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมมาห่มให้ ก่อนจะขับรถเข้ากรุงเทพอย่างตั้งใจ และขับนิ่มที่สุดในชีวิตเพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของเธอ

ชั่วโมงต่อมาเขาก็พาเธอขับรถมาถึงโรงพยาบาลกลางกรุงซึ่งอยู่ไม่ไกลจากคอนโดของเขานัก

เขานั่งมองเธออยู่แบบนั้นหลายนาทีและไม่มีวี่แววว่าเธอจะรู้สึกตัว นั่งอยู่แบบนั้นเกือบครึ่งชั่วโมงจนนาฬิกาบอกเวลาบ่ายสามเขาเลยจำเป็นต้องปลุกเธอ เพราะยังอยากมีเวลาอยู่กับเธอที่คอนโดอีกสักหน่อย

จะว่าหื่นก็ได้ก็ยอมรับว่าหื่นจริงๆ

“บลู ตื่นได้แล้วถึงแล้วครับ”

ติณห์ปลุกเธอและนั่งมองสาวน้อยที่ค่อยลืมตาขึ้นและกระพริบตาถี่ๆมองเห็นขนตาที่เป็นแพหนาและงอนยาวขยับขึ้นลงอย่างน่าดู เธอดูงงเล็กน้อย

“เราถึงโรงพยาบาลแล้ว คุณโอเคไหม ไปกัน”

เธอหันมามองเขาแล้วพยักหน้าก่อนปลดล็อกเข็มขัดแล้วเดินตามเขาเข้าไปในโรงพยาบาล

ติณห์เดินไปที่หน้าห้องตรวจที่นัดไว้แล้ว และแจ้งความประสงค์กับพนักงาน เจ้าหน้าที่พยาบาลคนหนึ่งก็พาเธอไปในห้องและอำนวยความสะดวกอย่างเต็มที่ให้กับลูกค้าวีไอพีที่ทางผู้บริหารได้โทรมาแจ้งไว้แล้ว

ติณห์ที่แยกไปเจาะเลือดอีกห้องหนึ่งเรียบร้อยก่อนก็มานั่งรอเธอที่เก้าอี้ด้านหน้า รออยู่ประมาณยี่สิบนาทีบุรฉัตรก็เดินออกมา

ติณห์ส่งยิ้มให้เธอ เขามองที่ข้อพับแขนที่ถูกเจาะเลือดออกไปเหมือนเขา

“เป็นยังไงบ้างเจ็บไหม”

บุรฉัตรส่ายหน้า

“ไม่ค่ะเหมือนมดกัด”

ติณห์ยิ้มกว้างกว่าเดิม

“เมื่อคืนเจ็บกว่าเยอะเลยเนอะ”

ตอนแรกบุรฉัตรยังนึกไม่ทันว่าเขาหมายถึงอะไร แต่พอนึกออกก็อยากจะเอื้อมมือไปหยิกเขาสักที คนอะไรช่างยั่วแหย่จริงๆ

“คุณติณห์พูดอะไร”

เธอบ่นเขา หื่นหน้าตายจริงๆ คิดแต่เรื่องนั้นอยู่ตลอดเวลาหรือไง

“ก็จริงเมื่อคืนน่าจะเจ็บกว่าเยอะ เพราะเข็มใหญ่กว่า พักนี้เสียเลือดเพราะเข็มทิ่มบ่อยเนอะ”

ติณห์พูดหน้าตาเฉย ดูมีแววพึงพอใจกับคำพูดของตัวเองมากด้วย

“คุณติณห์”