วิวาห์จำยอมยอม ชีรัน~อันดา ภาคต่อจากรักหมดใจคุณเลขา นิยาย บท 7

เช้าวันใหม่....

อันดาลุกขึ้นมา ในตอนเช้าปรากฏว่าเป็นเธอนอนอยู่ที่เตียงคนเดียว มองไปรอบๆไม่เห็นร่างของคนตัวโตแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บปวดน้อยลง เดินได้แทบจะเป็นปกติแล้ว หญิงสาวลุกขึ้นแล้วตรงไปที่ห้อง อาบน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำชำระล้างร่างกาย

หลังจากอาบน้ำเสร็จหญิงสาวมาด้านล่าง แม่บ้านเก่าแก่จึงเอ่ยทักเธอขึ้น

"คุณผู้หญิงจะรับประทานอาหารเช้าเลยไหมคะนมจะได้เตรียมให้ค่ะ.... ส่วนคุณผู้ชายออกไปทำงานแล้วค่ะตั้งแต่เช้า..." นมพินเอ่ยกับอันดา

"ทานเลยก็ได้ค่ะ "

พูดเสร็จหญิงสาวนั่งรอที่โต๊ะทานอาหาร ไม่นานสาวใช้ในบ้านอาหารเช้ามาให้อันดา

"อร่อยจังเลยค่ะนม"

"เมื่อเช้าก่อนออกไปทำงานคุณผู้ชายทำไว้ให้คุณอันดาค่ะเผื่อตื่นจะได้ลงมารับประทานอาหารคุณผู้ชายตั้งใจทำมากเลยนะคะ"

ป้าพินแม่บ้านคนเก่าแก่บอกกับอันดาเพื่อเอาอกเอาใจหญิงสาว หญิงชราพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสบ่งบอกถึงความรักความเอื้ออาทร ปลื้มปริ่มที่ชีรัน ดูรักและทะนุถนอมภรรยาของนายตัวเอง

หลังจากที่ได้ยินนมทิ้งพูดแบบนี้อันดาก็อมยิ้ม ...

"วันนี้อันดาอาจจะกลับบ้านค่ำหน่อยนะคะเพราะจะเข้าไปออฟฟิศเคลียงานค่ะ เพราะว่าอาทิตย์หน้าคุณแม่จัดทริปฮันนีมูนไปเที่ยวต่างประเทศให้อันดากับพี่รันอะคะ "

"รับทราบค่ะคุณผู้หญิงเดี๋ยวนมจะแจ้ง คุณผู้ชายให้นะคะ"

หลังจากพูดเสร็จอันดาก็หยิบกระเป๋าสะพายคู่ใจแล้วไปขึ้นรถขับออกไปที่ออฟฟิศตัวเองทันที

เมื่อหญิงสาวเปิดประตูเข้าไปในห้องออฟฟิศของตัวเองปรากฏว่ามีพ่อกับแม่เธอนั่งรออยู่ในห้องแล้ว

"สวัสดีค่ะคุณพ่อสวัสดีค่ะคุณแม่"

" อันดาแต่งงานกับพี่รันแล้วนะลูกรีบมีทายาทเร็วๆเร็วๆนะคะทางเราจะได้ยิ่งมั่นคงและตัวหนูจะได้เป็นฝั่งเป็นฝาที่แน่นหนาแน่นหนักมากขึ้น ... " ผู้เป็นแม่เอยตักเตือนอันดาด้วยความหวังดี

"เจอหน้าคุณแม่คืออะไรคุณแม่ก็พูดแต่เรื่องเดิมๆนะคะ ..." ลูกสาวถอนหายใจ

"ปล่อยลูกให้เป็นไปตามธรรมชาติบ้างเถอะคุณ ลูกยอมแต่งงานกับตารันก็ดีมากแล้ว " พ่อเอ่ยบ้าง

" อ้ะลูก อันนี้เป็นเอกสารการโอนหุ้นทั้งหมดจากชื่อพ่อเป็นชื่ออันดานะ "

"ทำไมมันเร็วจังเลยคะคุณพ่อ!?

"พ่ออยากจะทำในสิ่งที่มันถูกต้องเพราะยังไงวันยังค่ำอนาคตก็ต้องเป็นของอันดาอยู่แล้วลูกเพราะพ่อมีลูกคนเดียวเท่านั้น ไม่วันนี้ก็วันข้างหน้ามันก็ต้องเป็นของหนู พ่อขอยกสมบัติให้ลูกติดตัวไปตลอดชีวิตขอให้การแต่งงานของลูกราบรื่นกับพี่รันนะลูก

"ขอบคุณค่ะคุณพ่อ"

แล้วหญิงสาวก็โผเข้ากอดบิดา แล้วซบหน้าร้องไห้ที่อกของบิดา ส่วนบิดาก็ลูบหัวแล้วตบไหล่เบาๆของอันดา

"อดทนและเข้มแข็งไว้นะลูกไม่ว่าอุปสรรคมันจะมีมากแค่ไหนพ่อขอให้ลูกของพ่อ จงประสบแต่ความสำเร็จและผ่านทุกปัญหาไปได้ด้วยดีก็ขออวยพรให้ลูกมีแต่ความสุขนะ ต่อไปนี้พ่อจะไม่บังคับอะไรอันดาอีกแล้ว ลูกอยากทำอะไรก็เป็นสิทธิ์ของลูก พ่อคนนี้จะคอยช่วยเหลือและปกป้องอันดาจนถึงวินาที่สุดท้ายของชีวิตพ่อนะลูก "

"แม่ก็ขอให้อันดามีความสุขในการแต่งงาน ถ้าพี่เค้าโมโหเป็นไฟก็ให้หนูเป็นน้ำ นะลูกหนักนิดเบาหน่อยอภัยให้กัน และมีหลานให้พ่อกับแม่อุ้มเร็วเร็วนะพ่อกับแม่ก็แก่แล้วอยากอุ้มหลานเต็มพร้อมแล้วเนี่ย"

ทั้งสามคนบิดามารดาและอันดาเข้าสวมกอดกัน

"หนูขอบคุณคุณพ่อกับคุณแม่มากๆนะคะหนูรักคุณพ่อกับคุณแม่ค่ะ "

จากคำอวยพรบิดามารดา ตอนนี้หญิงสาวกลุ้มใจหนักมาก เนื่องจากความเพราะสัญญาการแต่งงานระหว่างเขาและพี่รันต้องหย่ากันภายในสามเดือน ถ้าเกิดว่าพ่อกับแม่ของเธอรู้เรื่องพ่อจะ shock เอาอีกไหมนะ หญิงสาวได้คิดในใจคนเดียว

"อ้าว !!! ไม่มีอะไรแล้วพ่อกับแม่ขอตัวก่อนนะลูก รีบเคลียงานแล้วไปฮันนีมูนกับพี่เขา จะได้มีความสุขจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องในออฟฟิศ"

"สวัสดีค่ะคุณแม่ เดี๋ยวหนูเดินไปส่งที่รถค่ะ"

"ไม่ต้องหรอกลูกขับรถมารอพ่อกับแม่ที่หน้าบริษัทแล้วแหละลูกทำงานไปเถอะไม่ต้องมาส่งหรอกแค่นี้พ่อกับแม่เดินไปเองได้ ..." ผู้เป็นบิดาได้บอกกับหญิงสาว แล้วทั้งสองก็เดินจากออฟฟิศเพื่อที่จะกลับบ้าน

"ฉันดีใจจังเลยค่ะคนที่คอยมีตารัน เป็นคนดูแลในอนาคต อย่างนี้ฉันตายตาหลับสบายใจหายห่วงแล้วค่ะ ... " ภรรยาได้พูดบอกกับสามี

" ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอกคงอีกไม่นานผมว่าเราคงจะได้อุ้มหลานแล้วล่ะ "

ภรรยากับสามีพูดคุยกัน กับภรรยาในรถมีความสุข พลอยทำให้ตายิ้มคนขับรถพลอยอมยิ้มไปด้วย

......................

ส่วนชีรัน วันนี้เข้าออฟฟิศอย่างมีความสุขมองอะไรก็เป็นสีชมพูไปหมด

"ตอนนี้ก็เที่ยงแล้วนี่นาโทรหาอันดาดีกว่าอยู่บ้านหรือเปล่าจะได้กลับไปทานอาหารกลางวันด้วย"

ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลือกเบอร์แล้วกดไปหาอันดาทันที