วิวาห์จำยอมยอม ชีรัน~อันดา ภาคต่อจากรักหมดใจคุณเลขา นิยาย บท 9

ทางฝั่งของอันนาตอนนี้ได้ถึงประเทศเกาหลีเป็นที่เรียบร้อย พอถึงสนามบินอินชอนนำชินก็ได้มารออันดาอยู่ที่สนามบินแล้ว

" เฮ่ !!! อันดาทางนี้ !!! นำชินตะโกนบอกอันดา

"รอนานไหม ?

" ทั้งชีวิตก็รอได้เพื่อเธอคนเดียว " ... นำชินแกล้งพูดให้อันดาเขิล

"เอาอีกแล้วววว ไม่พูดแบบนี้สิ "... อันดาส่ายหัว

ทั้งสองคนยิ้มให้แก่กันแล้วนำชินก็ลากกระเป๋าอันดาไปขึ้นรถที่จอดไว้ยังร้านจอดรถสนามบินอินชอน

"หิวข้าวไหมแวะกินอะไรก่อนเข้าโรงแรมไหม"

"ยังไม่หิวเลยตะกี้ตอนนั่งเครื่องบินกินไปแล้วนิดหน่อย เราว่ากลับโรงแรมกันเลยดีกว่า"

ไม่นานรถสปอร์ตหรูของนำชิน ก็เคลื่อนมาจอดหน้าโรงแรมแมรี่

"ขอบใจมากนะเดี๋ยวตอนเย็นเจอกัน"

หลังจากที่แยกย้ายจากชายหนุ่มอันดาก็ตรงขึ้นไปเช็คอินที่เคาน์เตอร์โรงแรมและได้กุญแจห้องมาแล้วก็ขึ้นไปที่ห้องของตัวเองนอนพักผ่อนเพราะคืนนี้มีปาร์ตี้วันเกิดของ มีโซ เพื่อนสาวของเธอที่ debut ด้วยกัน

ที่ผับเคอาประเทศเกาหลี

เวลา 22.00 น. เป็นเวลา นัดหมายของกลุ่มเพื่อนเพื่อนกลุ่มเดบิ้วที่ประเทศเกาหลี วันนี้เป็นวันเกิดของมีโซ จองกุ๊กเป็นแฟนของมีโซ และเพื่อนเพื่อนของมีโซรวมรวมแล้ว 20 กว่าคนตอนนี้จองโต๊ะวีไอพีโซนหน้าฟอร์ทั้งหมด ทุกคนต่างมาฉลองวันเกิดของมีโซกัน

มีโซ : อันดาแต่งงานแล้วเป็นยังไงบ้าง พี่ชีรันเร้าใจป่ะ ... มีโซถามออกไปแล้วบิดทำหน้าเขินอาย

จองกุ๊ก : ไม่มีใครลีลาเด็ดเท่าแฟนมีโซอีกแล้วนะครับคอนเฟิร์มจองกุ๊กแปลงพูดเพื่อให้ทุกคนได้หัวเราะมีเสียงสนุกเฮฮา

มีโซ : เบาเบาหน่อยเถอะค่ะคุณแฟนอายคนอื่นเค้า

พูดเสร็จจองกุ๊กก็จับหน้ามีโซให้หันไปแล้วประกบปากจูบโชว์เพื่อนเพื่อนทันที พวกเพื่อนๆที่นั่งดื่มเหล้าสนุกสนานเฮฮาต่างก็กรี๊ดกร้าดดเ เป่าปากแซวคู่รักคู่นี้

นำชิน : คู่นี้หวานเป็นบ้าเลยโอ้ยเลี่ยนที่สุดเลย 55

งานวันเกิดผ่านไปทุกคนสนุกสนาน เพื่อนเพื่อนทุกคนไม่ได้เจอกันนานมากพองานวันเกิดของมีโซ ถึงได้เจอกัน หลังจากที่ทุกคนเรียนจบบทคอสเดบิ๊วกันแล้วก็ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่พบเจอกันอีกทีในงานวันเกิดของมีโซทุกคนก็ต่างปลดปล่อยสนุกสนานเฮฮากันเต็มที่

เสร็จจากงานวันเกิดมีโซนำชินก็อาสามาส่งอันดาที่โรงแรมที่หญิงสาวได้มาพัก

"ขอบใจมากนะชิน"

อันดาหันหลังกำลังจะลงจากรถกำลังจะเปิดประตู ปึก !!! นำชินจับแขนของอันดาไว้...

"มีอะไรหรือเปล่าชิน"

"เราขอคุยกับอันดาสักครู่ก่อนได้ไหม"

"ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ"

"ถ้างั้นอันดาลงไปก่อนนะเดี๋ยวเราเอารถไปเก็บให้อันดาไปรอที่สวนเดี๋ยวเราตามไป"

"อืม"

นำชิน เอารถไปจอดที่ลานจอดรถแล้วก็เดินที่สวนของโรงแรม อันดานั่งรออยู่ที่โต๊ะในสวนยอมของโรงแรม

"ชินมีอะไรจะพูดกับเราหรอ ???

"แต่งงานแล้วเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม เขารังแกอะไรอันดาหรือเปล่า!?

" ไม่ต้องเป็นห่วงจ้ะ เขาไม่สามารถรังแกอะไรเราได้หรอก ระหว่างเรากับพี่เขาแต่งงานกัน ก็เพราะผู้ใหญ่ จับเราสองคนแต่งงานกัน ความจริงแล้วพี่รันกับเราไม่ได้รักกันเลยพี่รันเค้าก็เห็นเราเป็นแค่น้องสาวส่วนเรา เห็นพี่รันเป็นแค่พี่ชายไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านี้เลย" ในขณะที่บอกแฟนหนุ่มอันดาเองก็แอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากนี่เธอต้องโกหกแฟนสินะ

" ถ้าอย่างนั้นเรายังมีสิทธิ์น่ะสิ ???

"ถ้าตัวเองเจอคนที่เหมาะสมกว่าเรา ตัวเองไม่ต้องรอเรานะ แต่งงานไปได้เลยเพราะยังไงแล้วถ้าเกิดว่าเรากับพี่รันเลิกกัน เราก็ยังได้ชื่อว่าเป็นแม่ม่ายอยู่ดี เป็นผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่ามีตำหนิแล้ว เราไม่ดีพอ สำหรับชินอีกต่อไปหละสิ "

" ตัวเราเองไม่เคยสนใจคำพูดของคนอื่นหรอกนะยังไงเราก็จะรออันดานะเรารักอันดาคนเดียว "

"เราบอกตัวเองได้เเค่ว่าเพราะว่าที่เราแต่งงานกับพี่เขาเพราะเหตุผลบางอย่าง อีกไม่นานหรอกเรากับพี่เขาก็คงจะหย่ากันแล้ว เราบอกได้แค่นี้แหละแต่เราลงรายละเอียดเยอะกว่านี้ไม่ได้ ชินเข้าใจแล้วนะ"

"นานเท่าไหร่แล้วก็จะรออันดานะ" นำชินบอกกับอันดาอย่างมีความหวังและความหวังมันจะรีบรีสักเพียงใดเขาก็ยังคงคาดหวังเพราะเขารักอันดาเหลือเกิน

หลังจากคุยธุระกันเสร็จเรียบร้อยแล้วนำชินก็ขึ้นไปส่งอันดาที่ห้องของโรงแรม

"ฝันดีนะอันดาบ๊ายบาย"

"ขับรถกลับดีดีนะ" อันดายิ้มหวานให้แฟนหนุ่ม

นำชินกับรถออกจากโรงแรมด้วยหัวใจที่พองโตอย่างมีหวังอยู่ว่าสักวันนึงอันดาก็คงจะหย่าขาดจากสามีแล้ว ทำให้ชายหนุ่มยังพอมีหวังอยู่บ้างชายหนุ่มกลับบ้านด้วยหัวใจที่พองโตว่าหญิงสาวยังคงรักตัวเองอยู่

หนึ่งสัปดาห์ที่เกาหลีของอันดาฉันมีความสุขมากได้เที่ยวกับเพื่อนได้ปลดปล่อย ได้มีเวลาส่วนตัวคิดในหลายหลายเรื่องหลายหลายอย่างที่ผ่านมา และแล้วก็ถึงเวลาบินกลับไปที่ประเทศไทยก่อนเพราะพ่อและแม่ของชีรันให้ไปฮันนีมูนที่ภูเก็ต ทั้งสองคนต้องไปเจอกันที่นั่นถ่ายรูปและเช็คอินหลอกพ่อกับแม่ว่าทั้งสองไปฮันนีมูนกันยังหวานแหวว

ที่สนามบินภูเก็ต

เมื่ออันดาได้ลงจากเครื่องบินแล้วมาแล้วกดไปที่เบอร์หาชีรันทันที

"สวัสดีค่ะพี่รันตอนนี้อันดา แลนดิ้งแล้วนะคะตอนนี้กำลังรอรับกระเป๋าค่ะจะให้อันดาไปเจอพี่ที่ตรงไหนคะ"

" อันดาเดินออกมาเลยตอนนี้พี่รออยู่หน้าประตูทางออกช่องหมายเลขสามที่นั่งรออยู่ที่รถจ้ะ"

"ได้ค่ะเดี๋ยวอันดารับกระเป๋าเสร็จจะไปหาพี่ที่ประตูสามนะคะ"

"ขอโทษที่มาเลทนะคะ เมื่อสักครู่อันดาไปเดินเล่นริมชายหาดคะ เดินมองอันโน้นทีอันนี้ทีก็เลยเพลิดเพลินไปกับการมองดูทะเลที่สวยงามค่ะ"

"อยากจะไปเดินอีกไหมเดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อน ... " ชีรันเสนอตัว

"ตอนนี้พี่รันหิวข้าวหรือยังคะ"

"ยังเลย"

"ถ้าอย่างนั้นอันดาว่าเราเดินเล่นไปเรื่อยเรื่อยแล้วที่บรรยากาศดีดีแล้วค่อยนั่งดีกว่าไหมคะ อันดาเบื่ออาหารที่โรงแรมเต็มแก่แล้วค่ะ"

"ได้เลยครับพี่ตามใจอันดานะครับ"

สองหนุ่มสาวเดินเล่นชายหาดสองคนเดินไปสายตาคนอื่นมองต่างก็ชื่นชมว่าสองคนนี้สวยหล่อเหมาะสมกันยิ่งนัก

เมื่อเดินเดินอยู่อันดาอยู่ด้านหน้า ชีรัน อยู่ด้านหลังของสาวไทยนมจึงนึกอยากจะแกล้งอันดา ชีรัน จึงใช้ขาเต๊ะน้ำไปด้านหน้า

"ว๊ายยย " อันดาหันหลังกลับมาปรากฎว่าเป็นพี่รันของเธอนั่นเอง

"ทำไมพี่รันแกล้งอันดาแบบนี้ล่ะคะ !?

พอพูดจบอันดาก็ก้มลงไปที่น้ำใช้มือวิดน้ำใส่ตัวของชายหนุ่มทันที

"นี่เเน๊ะ แกล้งอันดาใช่ไหม "

ทั้งสองคนต่างสาดน้ำใส่กันจนตอนนี้เปียกทั้งคู่สองคนหัวเราะกันสนุกสนานเล่นเหมือนเด็ก

"เห็นไหมพี่รันแกล้งอันดา เปียกทั้งคู่เลย"

"พี่ว่าเราสองคนไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยลงมาทานอาหารใหม่กันดีกว่านะ พี่ตามใจอันใดเลยอยากทานร้านไหนได้เลย โอเคมั้ยครับหายงอลนะ ...."

หลังจากคุยกันเสร็จเรียบร้อยสองคนผัวเมียก็เดินเข้าโรงแรมตัวเปียกทั้งคู่มะลอกมะแลกเหมือนหมาตกน้ำดูแล้วก็น่ารักไปอีกแบบหนึ่ง พนักงานโรงแรมเห็นสองคนแต่หัวเราะอมยิ้มขำ

พนักงานโรงแรมคุยกัน

"เธอดูลูกค้าคู่นั้นสิ ขนาดเปียกแล้วยังสวยยังหล่อกันอยู่เลย "

"ทั้งคู่เหมาะสมกันดีเนาะสวยหล่อลูกออกมาคงน่ารักมากๆเลย"

"แต่เค้าพักคนละห้องนะเหมือนไม่ใช่แฟนกันเลย"

"อ้าว !!! แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้วมัวแต่มาเม้าท์เรื่องลูกค้ากันนะ"

ซุปเปอร์ไวเซอร์เดินมาสั่งพนักงานโรงแรมให้ไปทำงาน ... ส่วนพนักงานสองคนที่ยืนเม้าท์กันอยู่แต่ก็ทำหน้าจ๋อยเมื่อโดนดุแล้วก็กลับไปทำงานประจำหน้าที่ของตัวเอง