ยั่วรักประธานเย็นชา(NC+) นิยาย บท 52

ตอนที่ 52 การเคลื่อนไหวที่มากเกินไป

เวลานี้ ต้นน้ำที่นั่งลงกับพื้น สิบนิ้วของเขาที่จับอยู่บนพื้นดิน ในตาคู่สามเหลี่ยมกำลังแตกปะทุออกมาด้วย ความมืดครึ้ม ในตาที่แฝงไปด้วยความน่ากลัว โหมกระหน่ำ

ชายที่อยู่ในหุบเขาหากได้เกลียดแล้วก็จะเกลียดเลย บางครั้งอาจจะโหดร้ายร้ายและรุนแรงมากกว่าคนที่อยู่ในเมือง

ในหุบเขาเวลากลางคืนนั้นทั้งมืดและสงบ

ดังนั้นเสียงดังเพียงเล็กน้อยก็ได้ยินชัดเจน พอดีที่บ้านไม้ที่นิทัศน์อยู่นั้น อยู่ด้านหน้าบ้านของภูผา จนกระทั่งปิยะและปาลีที่นอนอยู่บนเตียง สามารถได้ยินเสียงพึงพอใจของชายหญิง เสียงรัก จากห้องของนิทัศน์อย่างชัดเจน

วารีนั้นทุกเรื่องนั้นต้องได้รับการสอนจากนิทัศน์ ตัวอย่างเช่นการจัดการกับท่าทาง เสียงร้องออกมาอย่างไร และนิทัศน์นั้นดูเหมือนจะต้องการให้ปิยะและปาลีได้ยินการกระทำอันน่าเกรงขามของเขา เสียงสอนนั้นจึงพูดออกมาเสียงดังเป็นพิเศษ

แต่วารีนั้นได้รับการหล่อหลอมจากนิช พ่อของเธอที่เมื่อเจอลมก็สามารถเปลี่ยนหางเสือได้ เธอสามารถเรียนรู้การคิดอย่างลึกซึ้งมาตั้งแต่อายุยังน้อย เพียงต้องการให้นิทัศน์ชอบ ถึงแม้เธอจะอายและเจ็บปวดเธอก็สามารถทำให้ดีที่สุด

สุดท้ายยังขอให้เธอทำสิ่งใหม่ๆ นั้นก็คือทำไปด้วยร้องไปด้วย

เสียงของเธอเพราะน่าฟังมาก และยังเป็นทวงนำนองที่แปลกใหม่ เสียงร้องด้วยความรักและความปรารถนายิ่งเพิ่มรสชาติมากขึ้น เมื่อนิทัศน์ได้ยิน ก็พอใจเป็นอย่างมาก แต่วารีนั้นยังเด็กมาก เธอเพิ่งอายุ16ปี ผิวกายที่อ่อนนุ่มราวกับน้ำในลำธารกลางหุบเขา บีบมันออกมาน้ำก็สามารถกระเพื่อมออกมาเป็นสาย ช่างล่อให้หลงไหลเสียจริงๆ

อย่างช้าๆ นิทัศน์ตั้งใจตั้งแต่แรกที่จะกระตุ้นปิยะและปาลี ก็เริ่มหลงใหลในตัวของวารีแล้ว การเคลื่อนไหวของทั้งสองคนนนั้นกำลังเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ทางด้านนี้ ปิยะกุมหัวของเธอแน่น ในที่สุดก็ทนไม่ไหวกระโดดลงจากเตียง

“ปิยะ เธอจะทำอะไร”

ปาลีที่นอนเตียงเดียวกับเธอ รีบดึงเธอไว้

“ฉันนอนไม่หลับ จะออกไปเดินข้างนอก”

ใบหน้าที่เจ็บปวดของปิยะ ถ้ายังฟังเสียงนั้นอยู่อีก เธอกลัวว่าเธอจะเป็นบ้าไป

ปาลี ถอนหายใจ “ในเขานี้พวกเราไม่คุ้นเคย ถ้าเธอหลงทางไปจะทำอย่างไร ปิยะ เธออย่าออกไปเลย ฟังฉันหน่อยนะ เลิกกับนิทัศน์เถอะ ไม่ต้องอยู่กับเขาแล้ว คนแบบเขาไม่คู่ควรกับความใจดีของเธอเลย”

ปิยะพยักหน้าอย่างเจ็บปวด “ตอนนี้อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กับฉันเลยนะ ฉันไม่อยากคิดอะไร ฉันแค่อยากออกไปสูดอากาศข้างนอก”

ปาลีไม่มีทางเลือก “ถ้าอย่างนั้นฉันไปเป็นเพื่อนเธอนะ”

ป่าแห่งนี้ เธอไม่วางใจว่าปิยะจะออกไปข้างนอกคนเดียวจริงๆ