ยั่วรักประธานเย็นชา(NC+) นิยาย บท 73

ตอนที่73 ที่รักอย่ากลัวสิ

ดนุพลค่อยๆพาปาลีเดินไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของป่า จนมองลับตาไร้เงาผู้คน รอบๆเต็มไปด้วยเหล่าต้นไม้เถาวัลย์อันรกทึบ

“ดนุพล คุณจะพาฉันไปไหนกันแน่”

ปาลีเดินตามดนุพลไป เริ่มเกิดความสงสัย

“ตรงนี้ละกัน”

ในที่สุดดนุพลก็หยุดตรงข้างต้นสนต้นหนึ่ง

“ตรงนี้ยังไง”

ปาลีเริ่มไม่เข้าใจ

ดนุพลกลับโอบกอดเธอจากด้านหลัง เป่าพ่นลมหายใจเร่าน้อยลงบนต้นคอของปาลี “พวกเรามาทำกันตรงนี้นะ”

“มาทำอะไร”

ปาลียังไม่รู้ตัว

“ที่รัก ผมก็จะเอากับคุณตรงนี้ไง”

ปากดนุพลยังพูดอยู่ แต่มือกลับล้วงลูบไล้ไปในเสื้อของปาลี กำแน่นก้อนเนื้ออันนุ่มเด้ง แล้วค่อยๆนวดเล้าโลมเบาๆ

“อ๋า！”

ปาลีตกใจหนักมากับการกระทำของดนุพล รีบจับมืออันซุกซนของดนุพลไว้แน่น พูดด้วยใบหน้าเขินอายว่า “ดนุพล นี่มันในป่านะ ถ้ามีชาวบ้านผ่านมาเห็นจะทำยังไง....”

“ไม่มีคนหรอก”

ดนุพลไม่ยอมหยุด อีกมือหนึ่งก็ค่อยล้วงเข้าไปในกางเกงของปาลี”

“ไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ”

ปาลีก็ปลดมือดนุพลออกไม่ได้จริงๆ

ดนุพลหยุดชะงัก ทำสีหน้าโกรธแล้วพูดว่า “ที่รัก เมื่อกี้คุณพูดเองว่า วันนี้คุณจะทำตามที่ผมสั่งทุกอย่าง ทำไม เสียใจแล้วล่ะสิ”

ปาลีเมื่อเห็นดนุพลโกรธจัด ก็ค่อนข้างลำบากใจ ค่อยๆมองไปรอบๆ จนแน่ใจว่าไม่มีผู้คนแล้วพูดว่า “แต่ที่นี่ไม่มีเตียงนะ”

“ทำเรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องใช้เตียงหรอกนะ”

เมื่อดนุพลเห็นปาลีเริ่มใจอ่อนแล้ว รอยยิ้มมุมปากก็ปรากฏออกมาอย่างชัดเจน พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ที่รัก ตอนนี้เธอไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างฟังผมแค่คนเดียวนะครับ”

“แต่.... ก็ได้ค่ะ แต่คุณต้องระวังรอบๆนะ ถ้ามีคนเราต้องหยุดนะ”

หัวใจปาลีเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ทำเรื่องแบบนี้กลางป่ากลางเขา อีกอย่างก็เป็นครั้งแรกสำหรับเธอ เธอรู้สึกกลัว แต่ลึกๆในใจเองก็แอบหวังอยู่ไม่น้อย

“ครับ ผมจะระวังนะ สุดที่รักของผมมีผมดูได้แค่คนเดียว ส่วนคนอื่นหมดสิทธิ์”

ดนุพลกัดใบหูอันเล็กน่ารักของปาลีพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน มือหนึ่งนวดเคล้าบดขยี้ส่วนบน อีกมือหนึ่งก็ยุ่งอยู่กับส่วนล่าง ปาลีโดนความเคลื่อนไหวของมือดนุพลร่างกายอ่อนสั่นระรัว จนแทบจะยืนไม่ไหว

“ที่รัก เปียกแล้วนะ ผมจะเข้าไปแล้วนะครับ”

ดนุพลพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลหยดน้ำ

“ค่ะ”

ปาลีกัดริมฝีปากตัวเองแน่น หน้าแดงระเรื่อ ตอบ “ค่ะ” ตกลงเบาๆ

ดนุพลให้มือทั้งสองของปาลีจับต้นสนไว้ แล้วค่อยๆถอดกางเกงของปาลีออกลงจนถึงเข่า ค่อยๆสอดสิ่งของอันเป็นที่รักเข้าไปทางด้านหลัง

“อ๋า！！！ เจ็บ！”

ปาลีเองก็เพิ่งโตเป็นสาวได้ไม่นาน เข้าทางประตูหลังแบบนี้ อีกอย่างเล่นเสียวกันกลางป่ากลางเขาโล่งแจ้งแบบนี้ เธอกระวนกระวายใจมาก รวมทั้งโดนดนุพลปลุกเร้าอารมณ์จนถึงขั้นนี้ แต่ยังยากที่จะสั่งการให้ร่างกายผ่อนคลาย

“ที่รัก ผ่อนคล้ายๆ อย่ากลัว แถวๆนี้ไม่มีคนหรอก”

ดนุพลประคองจับดอกบัวตูมของปาลีจากด้านหลัง นวดคลุกเคล้าเป็นระยะๆ ริมฝีปากอันเซ็กซี่ดูดดื่มอยู่กับปากน้อยๆของปาลี เขาอยากทำให้ปาลีมีความรู้สึกอยากได้ทั้งกายทั้งใจ จนกว่าจะปล่อยร่างกายให้ผ่อนคลายเป็นธรรมชาติ

ทักษะการจูบของดนุพลถือว่าไม่แพ้ใครจริงๆ ไม่นานก็สามารถทำให้ร่างกายของปาลีผ่อนคลายดั่งดอกไม้เบ่งบานสะพรั่ง ยิ่งเบ่งบาน ดนุพลก็ไม่รอช้าที่จะส่งมอบความรักอันลึกซึ้งไปยังประตูหลังของปาลี

มองไปยังเบื้องหน้าที่เต็มไปด้วยใบไม้เขียวขจี ฟังเสียงหรีดหริ่งร้องเรียก เสียงลมพัดใบไม้เสียดสีกันไปมา ทั้งหมดนี้ช่างเป็นความเงียบที่แสนงดงาม ไม่เพียงแค่ดนุพลเท่านั้น แม้แต่ปาลีเองก็รับรู้ได้ถึงความงดงาม สดชื่นผ่อนคลายแบบนี้มาก่อน

“ที่รัก ก้มเอวลงมาหน่อย เด้งสะโพกขึ้นอีกหน่อย”

ดนุพลเริ่มสั่งการปาลี

ดนุพล

ปาลีหน้าแดงระเรื่อ แต่ก็ทำตามทุกอย่าง

“ที่รัก ผมรักคุณ”

ดนุพลกำบัวตูมของปาลีไว้แน่น ปาลีช่างหอมเย้ายวนละมุนเหลือเกิน จนยากที่เขาจะปล่อยมือออกจากตรงนั้นได้

ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันเกือบหนึ่งชั่วโมง สำเร็จความใคร่ด้วยกันถึงสามครั้ง สุดท้ายปาลีขาหมดแรงที่จะยืนต่อไหว ดนุพลก็ค่อยๆสวมใส่เสื้อและกางเกงให้เธอ กอดประคองเธออยู่ใต้ต้นไม้

“ที่รัก เหนื่อยมั้ยครับ ถ้าเหนื่อยก็หลับตาพักสักหน่อยนะครับ”

ดนุพลลูบประคองหน้าของปาลีด้วยความรักความห่วงใย เพราะจากเพิ่งผ่านศึกมาเมื่อครู่ ใบหน้าของปาลีแดงระเรื่อ ชวนหลงใหล ตัวเล็กๆแบบนี้ดูน่านักน่าเอ็นดูกว่าปกติมากเลยทีเดียว

“ค่ะ งั้นฉันหลับจริงๆนะ”

ปาลีขยี้จมูกน้อยๆของเธอ แล้วซุกตัวในอ้อมกอดของดนุพล หลับตาลง ไม่ถึงหนึ่งนาทีเธอหายสูดลมหายใจลึกๆแล้วก็เข้าสู่ความฝันอันแสนหวาน

“ยัยเด็กโง่เอ๊ย！แป๊ปเดียวก็หลับซะแล้ว”

ดนุพลกอดปาลีไว้ ค่อยก้มศีรษะลง พินิจจ้องมองคิ้ว จมูก ริมฝีปากของปาลี ยิ่งดูยิ่งรู้สึกรัก ยิ่งดูยิ่งคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก

ลมพัดผ่านอย่างแผ่วเบา แสงอาทิตย์สอดส่องผ่านใบไม้มายังร่างของทั้งสอง ดนุผลก้มจุมพิตลงบนหน้าผากของปาลี “ปาลี ชาตินี้ผมจะรักแค่คุณคนเดียว”