ยั่วรักท่านประธาน นิยาย บท 3

ได้งานแล้วก็จริงแต่ใช่ว่าเธอจะได้ทำวันนี้เลย เพราะต้องยื่นเอกสารที่แผนกฝ่ายบุคคลอีก

โชคดีที่เอกสารของเธอผ่านอย่างง่ายดาย คงเพราะถูกฝากมา และตำแหน่งนี้ก็ไม่ใช่สำคัญอะไรมาก ไม่แตกต่างจากแม่บ้าน เพียงแค่ประจำอยู่ชั้นผู้บริหาร

พอยื่นเอกสารเสร็จคนึงหาก็ต้องได้มานั่งรออัญญารัตน์ที่รถ เพราะต้องรอกลับบ้านพร้อมกัน

โทรศัพท์รุ่นเก่าได้ถูกหยิบออกมาเลื่อนดูรูปที่เธอถ่ายไว้คู่กับยายเพื่อเป็นการฆ่าเวลา ใบหน้างามมีรอยยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นรอยยิ้มของยายในรูปนั้น เลื่อนไปจนถึง รูปสุดท้ายที่เธอถ่ายตอนนั่งอยู่หน้าโรงศพ น้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมา

"คิดถึงยายนะคะ" คนึงหาพยายามจะกลั้นน้ำตาไว้ เพราะเธอสัญญากับยายไว้ก่อนตายแล้วว่าจะเข้มแข็ง จะอยู่คนเดียวให้ได้ "มึงจะผิดคำพูดกับยายไม่ได้นะคนึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!" มือเรียวปาดน้ำตาออกจากใบหน้างามพร้อมกับคำพูดที่ตำหนิตัวเอง จนคนที่นั่งอยู่รถอีกคันซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล มองมาแบบสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร

"เอกสารได้แล้วครับท่าน" คนขับรถยื่นเอกสารที่เพิ่งไปเอามาส่งให้กับผู้เป็นนายที่นั่งรออยู่ในรถ

"อืม..ออกรถ" มือหนาเปิดดูเอกสารนั้น แต่สายตาก็ไม่ได้อยู่ที่เอกสารเลย เพราะมัวแต่มองผู้หญิงที่กำลังร้องไห้อยู่ในรถอีกคัน

เย็นวันเดียวกัน..

"ทำไมไม่ออกไปเดินเล่นแถวนี้" อัญญารัตน์เลิกงานออกมาก็พบว่าคนึงหายังเปิดกระจกรถนั่งรออยู่เหมือนเดิม

"ไม่รู้จะไปไหนกลัวหลงทาง" เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เธอเข้ามาในกรุงเทพฯ

"จริงด้วยดีแล้วแหละที่ไม่ไป"

พอสตาร์ทรถได้อัญญารัตน์ก็ค่อยๆเคลื่อนรถออกมาจากลานจอด แล้วมุ่งหน้ากลับคอนโด

พอมาถึงทั้งสองก็แวะซื้ออาหารถุงที่วางขายอยู่ด้านล่างขึ้นมานั่งทานกันสองคน

ก๊อก!! ก๊อก!! ทานข้าวยังไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำก็มีเสียงคนมาเคาะห้องอย่างแรง

"เธอกินไปก่อนนะเดี๋ยวฉันไปดูเอง"

"ใครมาเหรอ"

"เธอกินก่อนเถอะ" อัญญารัตน์รีบเปิดประตูออกมาแล้วไปคุยกับคนที่มาเคาะห้องเพราะรู้ดีว่าเป็นฝีมือของใคร

"อาทิตย์หน้าเงินเดือนถึงจะออก เดี๋ยวฉันจะจ่ายทั้งสองเดือนที่ค้างไว้"

"เดือนที่แล้วเธอก็พูดแบบนี้"

"เดือนที่แล้วแม่ฉันป่วยก็เลยต้องได้ส่งเงินกลับบ้านก่อน"

"เธอจำเป็นต้องใช้เงินคนเดียวหรือไง ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายค่าห้องก็ขนของย้ายออกไป!!"