ยัยตัวร้ายวันไนท์สแตนด์ Bad Girl One Night Stand นิยาย บท 26

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง''

แอนนาปลด เข็มขัดนิรภัยแล้วมองออกไปด้านนอกรอบรอบ

อุต๊ะ !!! นี่มันบ้านบอสนี่นา !!!!!

"อ้าวนี่มันบ้านคุณนี่คะ ... ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวฉันเดินกลับเองก็ได้ถ้าคุณไม่สะดวกไปส่งฉันที่คอนโด .....''

แอนนาพูดไปด้วยความซื่อ เธอไม่คิดว่าบอสจะตั้งใจพาเธอมานอนที่บ้านของเขานั่นเอง

พูดจบแอนนาก็เดินลงจากรถเพื่อที่จะเดินกลับคอนโดเธอทันที

''ฉันพาเธอมานอนที่บ้านของฉันต่างหากฉันเลยไม่ไปส่งเธอที่คอนโดไง !!!

"บอสคะ ฉันมีคอนโด ฉันมีบ้านให้นอนอาศัยค่ะ ไม่จำเป็นจะต้องมาอยู่ที่บ้านของบอสนะคะ วันนี้ฉันก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้วค่ะ อาหารเช้าบอสก็เลี้ยงฉันอาหารกลางวันบอสก็ซื้อให้ ไปรับไปส่งที่ทำงาน แล้วถ้าบอสยังจะให้ฉันพักอยู่ที่บ้านของบอสฉันว่ามันเกินไปนะคะ คงดูไม่เหมาะสมค่ะ ดิฉันว่าดิฉันกลับคอนโดของฉันจะสะดวกกว่า อีกอย่างคอนโดของฉันกับบ้านของบอสไม่ไกลกันค่ะ ฉันเดินกลับเองก็ได้ค่ะ''

'' แต่ฉันไม่ให้เธอกลับ''

แอนนายกแขนงามของเธอขึ้นมาดู นาฬิกาของแอนนาตอนนี้ได้บอกว่าเวลาเที่ยงคืนแล้ว

"บอสคะตอนนี้มันก็เที่ยงคืนแล้วนะคะ ฉันเพลียฉันต้องการไปอาบน้ำและพักผ่อนค่ะ พรุ่งนี้ยังต้องไปทำงานใช้หนี้บอสอยู่ไงคะจำไม่ได้แล้วหรอคะ''

'' ผมมีข้อเสนอให้คุณ วันนี้ไอ้หมอมันบอกว่าคุณควรจะนอนพักผ่อนที่บ้านอย่างน้อยสามวัน ไม่ควรออกไปทำงานหรือทำให้เครียดเพราะจะทำให้โรคกระเพาะของคนกำเริบคลื่นไส้อาเจียนร่างกายอ่อนเพลียอีก ผมก็เลยจะจ้างคุณให้พักผ่อนอยู่ที่บ้านของผม''

"ถ้าคุณหมอโตโน่บอกว่าฉันควรพักผ่อนเดี๋ยวฉันไปพักผ่อนที่คอนโดฉันได้ค่ะ แล้วก็ฉันจะโทรไปลางานก็หักเงินเดือนฉันไปก็แล้วกันค่ะ''

"แต่ถ้าคุณนอนพักผ่อนอยู่ที่บ้านผมแล้วกลับไปทำงานวันจันทร์ ถ้าคุณนอนพักผ่อนอยู่ที่นี่ผมมีค่าจ้างให้คุณวันละ 10,000 บาท นะ ''

"บอสว่ายังไงนะคะขออีกรอบฉันได้ยินไม่ชัด ''

''ผมบอกว่าผมจ้างให้คุณนอนพักผ่อนอยู่ที่บ้านของผมวันละ 10,000 บาท วันนี้เป็นวันจันทร์ แล้วคุณค่อยกลับไปทำงานวันจันทร์หน้า หนึ่งสัปดาห์ = 7 วัน วันละ 10,000 บาทรวม = 70,000 บาทคุณไปลงบัญชีหักหนี้สินได้เลย''

"บอสจะจ้างให้ฉันเป็นนางบำเรอหรอคะฉันไม่เอานะ ฉันไม่นอนกับบอสนะ !!! ไม่ขายตัวนะคะ ''

แอนนาพูดแล้วกระเถิบหนีบอสทันที ในท่าทางที่หวาดกลัว

''นี่เธอจะบ้ารึไงฮะฉันไม่ได้พิศวาสเธอ ผมแค่จ้างให้คุณให้มานอนพักผ่อนอยู่ที่บ้านของผม จนถึงวันจันทร์ค่อยไปทำงาน 7 วัน 70,000 บาทสนใจไหมล่ะ ส่วนคุณก็ไปนอนห้องรับแขกที่อยู่ติดกับห้องผม ไม่ได้ให้คุณมานอนกับผมที่ห้องสักหน่อยเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ที่ผมทำไปทั้งหมดเพราะผมต้องการรักษาลูกหนี้ของผมให้สบายดียังไงล่ะ ผมจะได้ไม่ชวดเงิน 4,000,000 กว่าบาทของผมในส่วนที่เหลือ ถ้าคุณเป็นอะไรไปในตอนนี้ 4,000,000 กว่าบาทของผมจะหายไปทันทีเลยนะ นี่มันคือการลงทุนคุณอย่าคิดอะไรมากเลย มันคือการลงทุนของคนรวย'' เขาบอก

"อืม ก็ได้ ว่าแต่แน่ใจนะคะว่าคนละห้องไม่มีอะไรเกินเลย''

'' ขี้เกียจพูดละเหนื่อย ถ้าเธออยากกลับบ้านก็กลับไปเลยรำคาญละพูดมาก !!!

พูดจบท่านประธานหนุ่มแกล้งทำเดินหนีเป็นไม่สนใจแอนนา

ส่วนแอนนายืนคิดอยู่ไม่นานเมื่อเห็นว่าท่านประธานหนุ่มเดินหนีแอนนาจึงวิ่งตามไปทันทีแล้วตอบตกลง

"ก็ได้ค่ะบอส แล้ววันนี้ฉันจะใส่เสื้อผ้าที่ไหนล่ะคะฉันไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาด้วย''

''เดี๋ยวให้น้อยจัดเสื้อผ้าให้คุณ เสื้อผ้าของพี่เจก้าที่บ้านนี้มีอยู่หลายชุด''

"โอเคค่ะ บอสหักหนี้ไปอีก 70,000 บาทนะคะ''

''อืม''

เมื่อทั้งสองคนตกลงกันได้ก็พากันเดินเข้าไปในบ้าน

''สวัสดีค่ะคุณจัสตินกลับมาแล้วเหรอคะ...'' น้อยเดินออกมาเมื่อเห็นว่ามีรถเข้ามาในบ้าน

''สวัสดีค่ะคุณแอนนา ..''

น้อยแอบยิ้มเขินเมื่อเห็นว่าเจ้านายหนุ่มค่ะคุณแอนนามาที่บ้านในตอนกลางคืน

น้อยก็คิดลามก คิดว่าแน่นอนว่าคืนนี้จัสตินกับแอนนาต้องนอนด้วยกันได้แน่ๆ

" คริๆๆๆๆ "

น้อยหัวเราะเบาๆคนเดียว

''น้อยไปนอนได้แล้วเดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง อืม ลืมไปน้อยไปเอาชุดของพี่เจก้าขึ้นไปให้คุณแอนนาที่ห้องรับแขกที่อยู่ติดกับห้องฉันด้วย''

''ได้ค่ะคุณจัสตินเดียวน้อยเอาไปให้ บนห้องนะคะ''

เมื่อสั่งงานน้อยเสร็จ จัสตินก็เดินนำ พาแอนนาขึ้นไปบนชั้นสอง

'' คุณนอนห้องนี้ ส่วนผมนอนห้องที่อยู่ติดกันเนี่ยแหละ ถ้ามีอะไรกลางค่ำกลางคืนก็มาเรียกแล้วกัน อ้ออีกอย่างนอนไม่ต้องล็อคห้องนะ เผื่อจะมีอะไรคนอื่นจะได้ช่วยทัน''

"แล้วท่านประธานจะแอบเข้ามาในห้องดิฉันหรือเปล่าคะ ''

'' ไม่จำเป็นก็ไม่อยากเข้าไปหรอก บอกแล้วไงผมก็ไม่ได้พิศวาสอะไรคุณเลย แค่เป็นห่วงกลัวว่าลูกหนี้จะไม่สบายก็แค่นั้นเอง''

"ขอบคุณค่ะ "

... แอนนาน้อยใจกับคำตอบที่ได้รับ

"แต่ละคำที่พูดออกมาบอกว่าไม่พิศวาสอย่างงั้นอย่างนี้ เฮ้อ... '' แอนนาถอนหายใจ

ก๊อกๆๆ

''คุณแอนนะคะน้อยเอาชุดมาให้ค่ะ'''

"ขอบใจจ้ะน้อย ไปนอนเถอะนี่ก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว ที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการเองจ้า''

''ค่ะคุณผู้หญิง!!! ....อุ้ย.....ไม่ใช่ค่ะคุณแอนนาแฮะๆๆๆๆ''

"น้อยอย่าเรียกฉันแบบนี้อีกนะเดี๋ยวคนอื่นมาได้ยินเข้ามันจะดูไม่ดี ... ''

แอนนาทำเสียงดุบอกน้อย

'' น้อยตักข้าวได้เลย'' เมื่อลงมือรับประทานอาหารได้ไม่นานแอนนาก็มีท่าทางเหมือนคนคลื่นไส้

'' คุณอยากจะอาเจียนอีกแล้วเหรอ''

"คะ ดิฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลยค่ะ ขอเป็นข้าวสวยคลุกกับน้ำปลาก็พอค่ะ อยากกินแบบนี้อ่ะค่ะบอส ส่วนอาหารพวกนี้ฉันบอกไปแล้วแค่เห็นก็อยากจะอาเจียนแล้วค่ะ

''น้อยได้ยินหรือยัง''

''ค่ะ คุณจัสติน''

'' เอาไปเททิ้งให้หมดเลย"

"ดิฉันทานไม่ได้แต่คนอื่นทานได้นี่คะ ไม่ต้องเอาไปทิ้งนะน้อย น้อยเอาไปแบ่งกับคนงานคนอื่นแล้วกันนะไม่ต้องทิ้งเสียดาย''

''คะ คุณแอนนา''

เมื่อแอนนาพูดจบน้อยก็เก็บอาหารทันที ส่วนป้าติ๋มก็นำข้าวสวยพร้อมกับน้ำปลามาให้แอนนาที่โต๊ะอาหาร

"ขอบคุณค่ะป้าติ๋ม แล้วบอสไม่ทานอาหารเหรอคะ ''

''ไม่อ่ะ เช้านี้ผมกาแฟแก้วเดียวก็พอแล้ว คุณรีบกินเถอะเดี๋ยวผมพาคุณไปคอนโด เก็บเสื้อผ้ามาอยู่ที่นี่เลย''

"คะบอส เดี๋ยวฉันไปเตรียมชุด ซักห้าชุดก็คงพอ ''

เมื่อจัสตินมาส่งแอนนาที่คอนโด ชายหนุ่มจอดรถเข้าที่ แล้วเดินลงมาจากรถ แอนนาก็เลยสงสัยว่าเค้าจะลงมาทำไมก็เลยเอ่ยถาม

"บอสลงมาทำไมคะ''

'' ก็ผมมารอคุณเก็บเสื้อผ้าไง''

"ไม่ต้องรอก็ได้ค่ะเดี๋ยวเก็บเสื้อผ้าเสร็จฉันนั่งวินมอเตอร์ไซด์ไปก็ได้ค่ะแค่นี้ใกล้ใกล้เอง 20 บาท''

''ไปเร็วๆเข้า เดี๋ยวผมรอด้านล่างหรืออยากให้ผมไปช่วยเก็บผมก็จะขึ้นไป ... ''

จัสตินพูดและทำหน้ายียวนกวนประสาท

" ไม่ต้องขึ้นไปค่ะบอสรออยู่ที่นี่แล้วค่ะเดี๋ยวฉันเก็บเสื้อผ้าเสร็จจะรีบลงมานะคะไม่เกิน 30 นาที''

'' อืม .... ''

ไม่นานแอนนาก็เก็บเสื้อผ้าด้วยกระเป๋าใบใหญ่ ส่วนท่านประธานก็มาส่งแอนมา คฤหาสน์สุดหรูของตัวเอง

"บอส ไปทำงานได้แล้วค่ะเดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง''

''วันนี้ผมไม่ไปทำงานผมหยุดหนึ่งวัน'' (อยากเฝ้าไข้แอนนาเพราะเป็นห่วง)

แอนนา งงในคำตอบ พนักงานทุกคนต่างก็รู้ดีว่าจัสตินเป็นคนที่เคร่งในกฎมากๆทำงานร้อยวันพันปีไม่เคยยอมหยุดงาน แต่มาวันนี้ทำไมหยุดงานนะ ???? แอนนาได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจไม่กล้าถามเดี๋ยวจะโดนดุเอาอีก

.