ยัยตัวร้ายวันไนท์สแตนด์ Bad Girl One Night Stand นิยาย บท 27

หลายวันต่อมาที่คฤหาสน์บ้านของจัสติน

แอนนาตื่นขึ้นมาในตอนสาย เธอมองไปยังนาฬิกาที่อยู่บนเตียงปรากฏว่าเป็นเวลา 10.00 น.

เธอตื่นแล้วเธอจัดการกับตัวเอง คือตอนนี้เธอรู้สึกเปรี้ยวปากอยากกินอะไรเปรี้ยวๆเพื่อลดการพะอืดพะอมและอาเจียนนั่นเอง

''คุณแอนนาตื่นแล้วเหรอคะป้าเตรียมข้าวต้มไว้ให้คุณแอนนาค่ะ ... ''

ป้าติ๋มเมื่อเจอแอนมาลงจากบันไดจึงได้บอกกับแอนนา

"ตอนนี้แอนนาเปรี้ยวปากมากเลยค่ะ สงสัยเมื่อวานอาเจียนหนักคะ คุณป้าพอจะมีอะไรเปรี้ยวๆให้แอนนาทานก่อน ทานอาหารไหมคะ''

'' ที่หน้าบ้านพักของนายไม้มีต้นมะยมอยู่ต้นหนึ่งค่ะ ตอนนี้ออกลูกดกเลย คุณแอนนาสนใจไหมคะ''

"พูดแล้วอยากขึ้นมาเลยค่ะ ''

''เดี๋ยวป้าจะให้นางน้อยไปเอามาให้นะคะ''

"ไม่ต้องดีกว่าค่ะป้าติ๋ม แอนนาเกรงใจเดี๋ยวขอไปเอาเองดีกว่าค่ะ เเอนนาเคยไปที่บ้านพักของพี่ไม้ค่ะ ป้าติ๋มกับน้อยมีอะไรก็ไปทำเถอะค่ะแอนนาช่วยเหลือตัวเองได้ค่ะขอบคุณมากๆนะคะ''

เมื่อคุยกับแม่บ้านเสร็จแอนนาก็เดินตรงไปที่บ้านของนายไม้ทันที

เมื่อแอนนาเดินไปถึงบ้านของนายไม้ ขณะนี้นายไม้ และน้อยกำลังนั่งล้อมวงกินข้าวกันอยู่

เนื่องจากนายไม้เป็นคนจังหวัดเชียงใหม่ แล้วนายไม้เพิ่งจะกลับมาจากเชียงใหม่เยี่ยมพ่อแม่ เค้าจึงมีอาหารพื้นเมืองของทางเหนือ

เมื่อแอนนามาเห็นก็น้ำลายไหลทันทีด้วยความอยากกิน

"พี่ไม้กับน้อยทำอะไรกันอยู่จ๊ะน่ากินจังเลย''

''น้อยกับพี่ไม้กำลังทานน้ำพริกหนุ่มกันอยู่ค่ะ'' น้อยบอก

"น่าทานจังเลยขอแอนนาทานด้วยคนนะคะ'' แอนนามองอาหารตรงหน้าตาเป็นประกาย พูดจบแอนนาก็นั่งลงล้อมวงกินน้ำพริกหนุ่มกับไม้และน้อยทันทีอย่างไม่มีท่าทีที่รังเกียจ

ตอนนี้ทั้งน้อย นายไม้และแอนนานั่งกินข้าวล้อมวงกันอยู่ที่บ้านของนายไม้อย่างเอร็ดอร่อย

พอทานอาหารเสร็จ แอนนาก็ให้นายไม้ เก็บมะยมมาให้ทาน

ส่วนน้อยกำลังเดินไปตึกใหญ่เพื่อที่จะทำ พริกเกลือให้แอนนาจิ้มกินกับมะยม

หลังจากที่แอนนาได้ทานข้าวกับน้อยและไม้ถึงได้รู้ว่าตอนนี้ทั้งสองคนกำลังคบกันอยู่ พูดคุยกันก็จะบิดเขินอายม้วนตลอดเวลา

เวลาแอนนามองน้อยกับไม้มีความสุขกันทำให้มันสะท้อนถึงตัวเธอเป็นอย่างมาก เธอได้แต่มองภาพคนอื่นมีความสุขกับคนที่รักผิดกับเธอ ในตอนนี้เหลือเกินอย่างกับฟ้ากับเหว

ขณะนี้เวลาเที่ยงกว่ากว่าจัสตินเป็นห่วงแอนนา เพราะว่าโทรมาหาหญิงสาวแล้วไม่ยอมรับโทรศัพท์เค้าสักที

ด้วยความร้อนใจชายหนุ่มจึงรีบกลับคฤหาสน์ตัวเองทันที

''ป้าครับเห็นแอนนาไหมครับ ผมโทรมาเธอไม่ยอมรับโทรศัพท์ผมเลย''

''สงสัยคุณแอนนาเธอคงจะลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องนอนนะคะ''

'' แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหนครับป้า''

''คุณแอนนาบอกว่าเปรี้ยวปากอยากกินมะยม ป้าก็เลยบอกไปว่าหน้าบ้านพักของนายไม้ มีต้นมะยมที่กำลังออกลูกดกอยู่ค่ะ แล้วคุณแอนนาเธอจึงไปเก็บมะยมค่ะ แต่ไปตั้งนานแล้วนะคะ นี่ก็เกือบ 2 ชั่วโมงเห็นจะได้ค่ะ''

เมื่อป้าติ๋มยังพูดไม่จบจัสตินก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกไปจากคฤหาสน์หลังงามทันที ตอนนี้กำลังพุ่งตรงไปที่บ้านของนายไม้

เมื่อมาถึงบ้านของนายไม้ จัสตินถึงกับควันออกหู รู้สึกโมโหหงุดหงิดกับภาพที่เห็น แอนนากับนายไม้พูดคุยหัวเราะกันสนุกสนาน ช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเวลาอยู่กับชายหนุ่มหญิงสาวประชดประชันแต่เวลาอยู่กับนายไม้เธอดูมีความสุขและดูเป็นตัวเองมากที่สุด

ทุกครั้งที่แอนนาอยู่กับจัสตินไม่เคยยิ้มพูดคุยให้กับเค้าบ้างเลย ตอนนี้จัสตินทั้งโมโหระคนน้อยใจเต็มไปหมด

'' กลับตึกใหญ่เดี๋ยวนี้เลย เธอมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ไม่รู้หรือไงว่าตรงนี้มันเป็นบ้านพักของผู้ชาย เธอจะมาอ่อยคนใช้ฉันรึไง ???? จัสตินโมโหและหึง

"บอสเป็นอะไรไปคะ ทำไมต้องพูดจารุนแรงแบบนี้กับฉันด้วย ฉันไม่ได้มาอ่อย ฉันแค่จะมาเอามะยม"

"ป้าติ๋มบอกว่าเธอมาร่วม 2 ชั่วโมงแล้วมาเก็บมะยมอะไรนานขนาดนี้ แล้วคุยอะไรกันหัวเราะต่อกระซิกขนาดนี้ละ จะให้ฉันเข้าใจว่ายังไง !?

"ฉันก็แค่คลื้นไส้อาเจียน อยากกินอะไรเปรี้ยวๆ ฉันก็แค่จะมาเอามะยมหน้าบ้านของพี่ไม้ แล้วบอสจะโมโหใส่อารมณ์อะไรกันนักกันหนา บอสไปหงุดหงิดอะไรมา บอสจะมาพาลใส่คนอื่นแบบนี้ไม่ได้นะ ''

'' กลับเดี๋ยวนี้ !!!

' "ไม่กลับ''

''จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม''

"ใช่ ก็บอสไม่มีเหตุผล คนไม่มีเหตุผลฉันต้องทำตามด้วยหรอคะ ''

เมื่อแอนนาพูดออกไปประชดแบบนี้ทำให้จัสตินโมโหเห็นอย่างหนัก จับแอนนาพาดบ่าแล้วเดินกลับคฤหาสน์ทันที

"หืม ปล่อยเลยนะ "

"ไม่ปล่อยมีปัญหาอะไรไหม" น้ำเสียงของจัสตินเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด

ไม้ ส่งตาหวานให้กับน้อย เมื่อน้อยเห็นสายตาแบบนี้หญิงสาวก็บิดเขินอายม้วนทันที

''พี่ไม้อะพูดอะไรก็ไม่รู้ฉันเขินนะ !!! ฉันว่าฉันรีบไปก่อนดีกว่าเดี๋ยวเหตุการณ์มันจะไปกันใหญ่''

''จ๊ะๆ ... รีบไปรีบมาคิดถึง''

เมื่อคุยกับไม้เสร็จเรียบร้อยน้อยจึงได้เอาเรื่องราวทั้งหมดมาแล้วให้กับป้าติ๋มฟัง

เมื่อป้าติ๋มเข้าใจเรื่องทุกอย่าง จึงเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้กับจัสตินฟัง

ตอนนี้ชายหนุ่มด้วยความโมโหจึงกำลังดื่มเหล้าเป็นอย่างหนัก เริ่มมึนๆๆ

''ขอโทษนะคะคุณหนู ป้ามีเรื่องบางอย่างจะเล่าให้ฟังค่ะ''

'' ครับป้า......''

'' เรื่องมันมีอยู่ว่า .... บลาๆๆๆๆๆๆ แล้วป้าติ๋มอย่างให้กับจัสตินฟังรวมถึงน้อยกับไม้ตอนนี้คบกันอยู่ เป็นแฟนกัน''

เมื่อจัสตินได้ฟังแบบนี้ตัวเองก็รู้สึกผิดจึงเดินขึ้นไปด้านบนห้องที่แอนนาพักอยู่ เคาะห้องเท่าไหร่หญิงสาวก็ไม่เปิดสักที จัสตินจึงเปิดประตูเข้าไปทันทีด้วยความร้อนใจ

''แอนนาๆๆๆๆๆ ''

จัสตินมองหาแอนนา มองไปรอบบริเวณห้องนอน ไปหาภายในห้องน้ำ แล้วตอนนี้ชายหนุ่มจึงเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้า แล้วเค้าก็เปิดออกดูทันทีปรากฏว่าไม่มีเสื้อผ้าและอุปกรณ์เครื่องใช้ใดใดของแอนนาอยู่ที่ห้องนี้อีกเลย แสดงว่าหญิงสาวเก็บเสื้อผ้ากลับคอนโดเรียบร้อย

จัสตินพยายามกดโทรศัพท์โทรไปที่เบอร์แอนนา แต่โทรไปยังไงก็เหมือนหญิงสาวปิดเครื่อง จัสตินไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี

ชายหนุ่มก็เลยนึกขึ้นได้ จึงกดโทรศัพท์ไปหาเบอร์สุวิมลเลขาของเค้า เพื่อที่จะขอเบอร์โทรศัพท์เพื่อนสนิทของแอนนาซึ่งก็คือวีดา ที่ทำงานอยู่ที่แผนกบัญชีและการเงินเป็นเพื่อนสนิทของแอนนา

เมื่อได้เบอร์โทรศัพท์ของวีดา จัสตินรีบกดเบอร์โทรไปหาวีดาทันที

''สวัสดีค่ะวีดา พูดค่ะ''

''ผมจัสตินประธานบริษัทเจเจคอร์ปอเรชั่น''

'' ค่ะ ท่านประธาน''

''ผมต้องการทราบว่าแอนนาพักอยู่คอนโดชั้นอะไร และเบอร์ห้อง''

'' ชั้น 25 ห้อง 2510 คะ''

'' ขอบใจมาก......'' พูดจบจัสตินตัดสายทันที