3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 4

แฝดสามตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น

พ่อมีคู่หมั้นแล้วเรอะ แล้วแม่ล่ะ

เพนนีถามเรื่องนี้ต่อทันที “คู่หมั้นของคุณสวยมั้ยคะ เธอสวยกว่าหนูมั้ย หนูพอจะมีโอกาสบ้างมั้ย”

เอียนหัวเราะเบาๆ กับคำถามของเด็กหญิงตัวน้อย เขาพูดว่า "เด็กน้อย ต่อให้เจ้านายฉันจะยังไม่ได้หมั้นกับใคร หนูก็ยังไม่มีโอกาสอยู่ดีเพราะอายุของพวกเธอห่างกันมากเกินไป"

“ก็ไม่ได้ห่างขนาดนั้นเสียหน่อย…” เพนนีพูด

แม่อายุน้อยกว่าเขาอย่างมากก็ประมาณสามปี อายุห่างกันไม่มากนี่นา

ฌ็องรู้สึกขบขัน “เราไม่ใช่คนจู้จี้จุกจิกมากนักใช่มั้ย”

เพนนีพูดว่า "หนูค่อนข้างจู้จี้จุกจิกพอตัวเลยล่ะค่ะ หนูไม่ชอบผู้ชายคนไหนนอกจากคุณ"

คุณไม่เพียงแค่หล่อเท่านั้น แต่คุณยังอาจเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของฉันด้วย ไม่มีใครอ้างแบบเดียวกันนี้ได้หรอก

ฮาร์วีย์กับแซมมี่พยักหน้าและพูดอย่างเห็นพ้องต้องกัน "ใช่ครับ เราโอเคกับเรื่องนั้น ถ้าเป็นคุณล่ะก็นะ"

ฌ็องไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป

เด็กพวกนี้นี่มันยังไงกันเนี่ย

เอียนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่หลุดหัวเราะออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นว่าฌ็องพูดอะไรไม่ออกตั้งแต่ฌ็องจ้างเขามา

โชคดีสำหรับฌ็องที่บริกรมาเสิร์ฟอาหารให้เด็กๆ พอดีในตอนนั้น

อาหารที่ถูกจัดเตรียมอย่างประณีตดึงดูดความสนใจของแฝดสามไปในทันที

ฌ็องจึงรีบเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาอย่างรวดเร็ว “อาหารของพวกเธอมาแล้วนี่”

เด็กๆ หยิบช้อนส้อมขึ้นมาและเริ่มรับประทานอาหาร พวกเขาไม่ได้โกหกตอนที่พวกเขาบอกว่าหิว

ยังไงอาหารก็สำคัญกว่าเสมอ ถึงยังไงผู้ชายคนนี้ก็ไม่หนีไปไหนอยู่แล้ว

ฌ็องมองดูเด็กทั้งสามกินข้าวและคิดว่าพวกเขาดูน่าเอ็นดู สีหน้าเย็นชาของเขาดูอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อยและดูเหมือนเขาจะอยากอาหารมากขึ้น

นั่นเธอ… กำลังจับชีพจรฉันอยู่ใช่มั้ย ฌ็องรู้สึกประหลาดใจจนเขาทำตัวไม่ถูกไปครู่หนึ่ง

ก่อนที่ฝ่ายผู้ใหญ่จะทันได้โต้ตอบอะไร เพนนีก็แทงเข็มไปที่แขนของฌ็องก่อนแล้ว

เอียนตกตะลึงไปสองสามวินาที เมื่อตั้งสติได้เขาก็โพล่งออกมาว่า "โอ้พระเจ้า เธอทำอะไรลงไปเนี่ย นี่มันไม่ใช่เวลาแกล้งเล่นเป็นหมอนะ"

เขาคิดว่าเพนนีเป็นเด็กเหลือขอที่ไม่มีวินัยและเธอก็ใช้เข็มแทงฌ็องโดยไม่คิดถึงผลที่ตามมา

ร่างกายของนายท่านอ่อนแออยู่แล้ว เขาคงทนความเจ็บปวดไม่ไหวอยู่แล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาแล้วใครจะรับผิดชอบ

ฉันไม่ถือสาเด็กที่ซนหรอก แต่พวกเขาไม่ควรทำร้ายใครนะ

เขาเอื้อมมือออกไปเพื่อจะดึงเข็มออกจากแขนของฌ็อง

แต่มือของเด็กคนหนึ่งก็หยุดเขาไว้

มือของฮาร์วีย์นั่นเอง

ฮาร์วีย์พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “อย่าจับเข็มนะครับ น้องสาวผมเป็นเด็กฝึกงานด้านการแพทย์ของแม่ผม เธอรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่”