แค้นนักรักนี้ นิยาย บท 1

“โอย…”

ทันทีที่นาตาลี นิโคลส์ตื่น เธอรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัวราวกับร่างของเธอโดนฉีกเป็นชิ้นๆ

เธอนอนเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่ม ผิวขาวเผือดของเธอเต็มไปด้วยรอยดูดเป็นจ้ำๆ เต็มไปหมด มันเยอะเสียจนเธอทนดูแทบไม่ได้

อะไรกันเนี่ย

ทันใดนั้น ภาพความทรงจำอันลางเลือนจากเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ

หญิงสาวเข้าห้องในสภาพสะลึมสะลือและถูกชายแปลกหน้าคนหนึ่งขยี้กามตลอดทั้งคืน

ชายคนนั้นไม่สนใจเสียงร้องและเสียงวิงวอนของเธอเลย เอาแต่ย่ำยีเธอราวกับเธอเป็นสมบัติของเขา

นาตาลีสวมเสื้อผ้าแล้วลุกจากเตียงด้วยแข้งขาที่สั่นระริก ตั้งใจว่าจะไปหาตัวชายผู้นั้นที่พรากพรหมจรรย์ไปจากเธอ แต่กลับไม่มีวี่แววของชายคนนั้นเลย สิ่งเดียวที่พบคือต่างหูรูปไม้กางเขนสีเงินข้างหนึ่งบนเตียงเท่านั้น

ไอ้บ้านั่นทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าเหรอ

นาตาลีหยิบต่างหูใส่กระเป๋าแล้วเตรียมตัวจะออกจากห้อง ขณะที่ประตูถูกถีบเปิดเข้ามาจากภายนอก

โธมัส นิโคลส์ ในวัยเกือบห้าสิบ พุ่งตัวเข้ามา ตามติดด้วยยาร่า ฝาแฝดของนาตาลี

“พ่อ ยาร่า…” นาตาลีหน้าถอดสีขึ้นมาทันที

“แกไม่ได้กลับบ้านทั้งคืน เรานึกแล้วว่าต้องเกิดอะไรขึ้นกับแก ใครจะรู้ว่าแกมาเล่นพิเรนทร์กับผู้ชายในโรงแรมแบบนี้” โธมัสชี้ไปที่เธอพร้อมตวาดเสียงลั่น

แต่ยาร่ากลับสะอื้นออกมา “คราวนี้เธอทำเกินไปแล้วจริงๆ นาตาลี ทั้งพ่อ ทั้งป้าอีวอนน์ ทั้งฉันออกตามหาเธอจนแทบจะเป็นบ้า”

นาตาลีส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ปะ เปล่านะ หนูเปล่า”

“ไม่อายบ้างรึไง? เห็นรอยดูดบนคอแล้วก็ตามแขนขามั้ย ยังกล้าบอกว่าไม่ได้ทำอีกเหรอ?”

“มะ มีคนทำร้ายหนู พ่อคะ หนูไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง”

เมื่อเห็นว่านาตาลียังคงแก้ตัวเสียงแข็ง โธมัสจึงคว้าที่เขี่ยบุหรี่ข้างตัวขึ้นมาแล้วขว้างใส่เธอ

ตุ้บ

ก่อนที่เธอจะตอบอะไรได้ทัน ก็ได้แผลบนหน้าผากเสียแล้ว เลือดเริ่มไหลซิบๆ จากแผลนั้นไม่หยุดจนไหลลงมาอาบหน้าของเธอ

“พ่อเพิ่งตกลงให้แกแต่งงานกับคุณควินน์นะ นาตาลี แล้วดูสิว่าแกทำอะไรลงไป ตอนนี้แกไม่บริสุทธิ์แล้ว พ่อจะอธิบายเรื่องนี้ให้เขาเข้าใจได้ยังไง?”

นาตาลีตาเบิกโพลงอย่างไม่เชื่อหู “จาคอบ ควินน์เกือบหกสิบแล้ว แถมเมียสามคนก่อนของเขาก็ตายหมด แล้วพ่อยังอยากให้หนูแต่งกับเขาอีกเหรอ?”

“แล้วมันผิดตรงไหน? แกควรจะรู้สึกเป็นเกียรติด้วยซ้ำที่ได้แต่งงานกับเขา” โธมัสกุมแขนยาร่าไว้แน่น สายตาเต็มไปด้วยความผิดหวัง “โชคดีที่แกกับยาร่าเหมือนกันแค่รูปร่างหน้าตา ไม่ใช่ศีลธรรม พฤติกรรมของแกทำให้ตระกูลของเราต้องอับอายขายหน้ากันไปหมด!”

ยาร่าชำเลืองมองฝาแฝดของเธอด้วยหางตาอย่างดูแคลน “อย่าลืมสิคะพ่อ เธอโตมาจากบ้านนอกคอกนา”

เมื่อต้องเผชิญกับสายตาเย็นชาของโธมัสและอาการมึนตึงของยาร่า นาตาลีทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ร่ำร้องในใจ

ดูเถอะ นี่หรือท่าทีของพ่อกับฝาแฝดของฉัน

ไม่ใช่แค่หน้าผากของนาตาลีที่มีเลือดไหลอาบ ในหัวใจของเธอก็เช่นกัน

สิบเดือนต่อมา มีเสียงร้องของทารกดังขึ้น นาตาลีคลอดลูกสองคนในห้องชุดของเธอที่ชานเมือง

ขณะที่ยาร่าอุ้มทารกทั้งสอง ที่เนื้อตัวยังเต็มไปด้วยเลือด เธอจ้องมองอย่างดุดันไปยังฝาแฝดของเธอที่นอนกะปลกกะเปลี้ยอยู่บนเตียงเพราะเพิ่งคลอดลูก

“อะ เอาคืนมา…ให้ฉัน…” แม้จะหน้าซีดเหมือนใกล้ตาย นาตาลีก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นอย่างสุดกำลัง

“เอาคืนเหรอ เธอจะให้อะไรเด็กพวกนี้ได้” ยาร่าพูดเหน็บแนม

“ฉะ ฉันเป็นพี่สาวเธอนะ…พี่น้องคลานตามกันมาแท้ๆ” นาตาลีจ้องเขม็งไปยังหญิงสาวที่หน้าตาเหมือนเธออย่างกับแกะ “ทำไม...ทำไมเธอต้องทำแบบนี้กับฉัน”

“ผู้หญิงคนนั้นน่ะแม่เธอแต่ไม่ใช่แม่ฉัน ตอนนั้นเขาเลือกเธอแล้วทิ้งฉันไว้ให้ดิ้นรนเอาตัวรอดในบ้านหลังนั้นที่เต็มไปด้วยเสือสิงห์กระทิงแรด แล้วเธอหายหัวไปไหนช่วงหลายปีที่ฉันต้องทนทรมานล่ะ”

รอยยิ้มของยาร่าทำเอานาตาลีรู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง

“โลกนี้ต้องการคนหน้าตาแบบนี้แค่คนเดียว และคนๆ นั้นคือฉัน!”

“เธอคิดจะทำอะไรน่ะ”

“จะเผาเธอให้ตายน่ะสิ”

ยาร่าหยิบน้ำมันเบนซินที่เตรียมมาราดไปทั่วห้อง จากนั้นเธอก็จุดไฟแช็กแล้วโยนทิ้งลงบนพื้นก่อนจะจากไปพร้อมกับทารกฝาแฝด

เพียงชั่วอึดใจ ไฟก็ลุกลามไปทั่วห้องชุดอย่างรวดเร็ว

ขณะเดินออกจากตึกนั้น ยาร่าหันไปมองทะเลเพลิงจากนั้นก็ชำเลืองมองทารกแรกเกิดทั้งคู่ในอ้อมแขนของเธอ

สิบเดือนก่อน เธอบังเอิญพบลูกน้องของซามูเอล บาวเออร์ส ขณะกลับไปที่โรงแรมเพื่อทำลายหลักฐานทั้งหมดที่เธอใส่ร้ายฝาแฝดของเธอ

ตอนนั้นเองที่เธอรู้ความจริงว่าชายที่นาตาลีนอนด้วยในคืนนั้นไม่ใช่นักเลงที่เธอจ้าง แต่คือตัวซามูเอล คนดังของเมืองเดลล์มัวร์นั่นเอง

ยาร่าต้องรีบตัดสินใจอย่างรวดเร็วด้วยตัวเอง เธอกำลังจะหลอกซามูเอลให้คิดว่าเธอคือหญิงสาวในค่ำคืนนั้น

ถึงอย่างไร เธอและนาตาลีก็เป็นแฝดเหมือน ถ้าฝาแฝดของเธอหายไปจากโลกนี้ก็จะไม่มีใครรู้ความลับของเธออีก

ส่วนทารกแฝดนั้น เก็บไว้ใช้เป็นตัวช่วยให้ฉันได้ใกล้ชิดกับซามูเอล ในอนาคตได้

“จะร้องทำไมฮึ ถ้าแกสองคนไม่ใช่ลูกของซามูเอล ฉันคงทิ้งพวกแกไว้ตรงนั้นด้วยแล้ว” หยุดไปชั่วขณะเธอจึงพูดต่อ “แต่ถ้าได้พวกแกช่วย อีกไม่นานฉันคงจะได้แต่งงานเข้าบ้านบาวเออร์ส ”

แต่ยาร่าซึ่งยังคงดำดิ่งอยู่ในโลกแห่งความฝันของตัวเอง ไม่รู้เลยว่า นาตาลีได้รวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีอยู่ปีนหนีออกทางหน้าต่างได้ทันก่อนที่ห้องนั้นจะถูกเผาไหม้

ขณะที่เธอโซซัดโซเซออกจากตึกนั้น จู่ๆ เธอก็รู้สึกเจ็บแปลบบริเวณช่วงล่างของเธอ แล้วเสียงร้องเบาๆ ก็ดังขึ้น

เธอไม่ได้คลอดลูกแค่แฝดสอง…

นาตาลีอุ้มลูกคนที่สามและสี่ของเธอด้วยสองมือสั่นระริก

แม่จะฝ่าฟันทุกอุปสรรคเพื่อลูกๆ เอง

เธอกัดฟันแน่นขณะที่สายตาของเธอลุกวาวด้วยความเกลียดชังอย่างแรง

“สักวันฉันจะทวงคืนทุกสิ่งทุกอย่างทีเธอเอาไปจากฉัน…”