แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 20

ตกเย็น...

คนขับรถของที่บ้านไปรับฟ้าฝันที่มหาวิทยาลัยตามปกติเหมือนอย่างเคย หลังจากเลิกเรียนแล้วเธอก็ไม่ได้ออกไปที่ไหน และเธอก็ไม่ได้อยากไปที่ไหนด้วยนอกจากไปเที่ยวสังสรรค์กับเพื่อนเป็นครั้งคราวเท่านั้น

"เจ้านายของนายหายไปไหน?"

"อยู่ที่บ้านครับ นายกลับมาได้สักพักแล้ว" คนขับรถตอบ

"ฉันก็นึกว่าเขาไม่อยู่ เห็นโทรไปไม่รับ" ฟ้าฝันบ่นเบาๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความคุยเล่นกับเพื่อนเหมือนที่เคยทำเวลาระหว่างนั่งรถกลับบ้าน

ผ่านไปสักพัก...

ร่างบางก้าวเดินเข้าไปด้านในอย่างใจเย็น และก่อนที่จะขึ้นไปบนห้องมันก็ต้องผ่านห้องรับแขกด้านหน้า

"คุณฟ้าคะ คุณชินกรณ์ให้มาตามค่ะ"

"...." เธอหยุดชะงักขณะที่กำลังจะก้าวขาขึ้นบันได ก่อนจะหันหลังกลับไปมองแม่บ้านมีอายุรุ่นๆ ยายของเธอ "มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

"เอ่อ..."

"...." เมื่อเห็นแม่บ้านอึกอักไม่ยอมตอบเธอก็รีบเดินไปที่ห้องรับแขกทันที

และเธอก็ได้เห็นชินกรณ์กำลังนั่งไขว่ห้างอยู่โดยมีแม่บ้านที่ถูกเธอตบไปเมื่อเช้ายืนก้มหน้าอยู่ทางด้านหลัง

"มีอะไร?"

"มาก็ดีละ" ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก

"...."

"ขอโทษลำดวนซะที่เธอไปตบเขา"

"ทำไมฉันต้องขอโทษด้วย คนที่ล้ำเส้นคนอื่นก่อนกล่าวหาถึงครอบครัวของคนอื่นในทางที่ไม่ดี โดนแบบนี้มันน้อยไปด้วยซ้ำ" ฟ้าฝันเถียงอย่างไม่ยอม ถ้าเธอจะผิดเพราะตบหน้าแม่บ้านคนนั้น คนที่กล่าวหาครอบครัวคนอื่นในทางที่ไม่ดีก็ต้องผิดมากกว่า

"ฉันบอกให้ขอโทษ" ชินกรณ์พูดย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดุดัน

"ไม่!"

"บ้านหลังนี้ฉันเป็นใหญ่ที่สุด และมันจะต้องไม่มีความรุนแรงเกิดขึ้น เพราะฉะนั้นเธอขอโทษลำดวนซะ"

"ถ้าฉันขอโทษแลกกับการที่คุณไล่แม่บ้านคนนี้ออก คุณจะยอมมั้ยล่ะ"

"มะ ไม่นะคะคุณชินกรณ์ อย่าไล่ลำดวนออกเลยนะคะ ถ้าคุณชินกรณ์ไล่ลำดวนออกแล้วลำดวนจะไปทำงานที่ไหนได้คะ"

"เพราะสันดานที่เป็นแบบนี้ไงเธอถึงไปทำงานที่ไหนไม่ได้!"

"...." แม่บ้านที่ชื่อลำดวนไม่กล้าเถียง เพราะฟ้าฝันพูดถูก และมันก็จี้ใจดำเธอไม่น้อย

"ไม่ จะไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่ทั้งนั้น เธอขอโทษลำดวนซะ ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ!"

"ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่ขอโทษ" ฟ้าฝันคิดว่าเรื่องนี้มันไม่ยุติธรรมสำหรับเธอเลย ที่เธอตบหน้าแม่บ้านคนนี้ก็เพื่อจะสั่งสอนเธอไม่ให้เข้าไปล้ำเส้น แต่สุดท้ายมันกลับกลายเป็นว่าเธอผิดทั้งหมด

"ฟ้าฝัน!"

"...."

"พ่อของเธอคงไม่ชอบใจหรอกนะที่มีลูกสาวชอบใช้กำลังแบบนี้"

"เหอะ! ขอโทษพอใจแล้วใช่มั้ย!"

"...."

หญิงสาวจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจก่อนจะมองไปที่แม่บ้านที่ชื่อลำดวนซึ่งเธอกำลังยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ จากนั้นก็หันหลังเดินกระทืบเท้ากลับขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองทันที

ปึง!!

เสียงปิดประตูดังก้องไปทั่วบ้าน หญิงสาวดึงกระเป๋าสะพายออกและโยนลงบนเตียงอย่างแรง จากนั้นก็ถือโทรศัพท์มือถือของตัวเองเดินออกไปที่หน้าระเบียงห้อง

ตู๊ดด ตู๊ดด ตู๊ดด

( ฮัลโหลเพื่อนสาว ถึงบ้านแล้วหรอโทรมาเร็วเชียว )

"ฉันโดนบังคับให้ขอโทษแม่บ้าน"

( ห๊ะ!? เรื่องที่เธอเล่าให้ฉันฟังเมื่อเช้าน่ะหรอ )