แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 89

เดือนที่แปด...

ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ

ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด

ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ

"ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ"

"อะไรหรอคุณ?"

"ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ"

"...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด

"ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล"

"ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย"

"ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน"

"ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย"

"ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นไปจูบปากกับเธอแบบริมฝีปากแตะริมฝีปาก

"ตอนแรกที่ฉันถอดคืนให้คุณ ฉันคิดว่าคุณจะเอาแหวนวงนี้ไปขายแล้วซะอีก"

"ฉันขายไม่ได้หรอกเพราะแหวนวงนี้คือแหวนแต่งงานของเรา"

"ขอบคุณมากนะคะ"

"นี่เป็นยังไงบ้าง มีเจ็บท้องบ้างหรือเปล่า"

"ยังหรอก ฉันไม่ได้เจ็บท้องก็แค่รู้สึกอึดอัดเวลาทำอะไร"

"ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากจะท้องแทนเธอเหมือนกันนะ อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอรู้สึกยังไง อยากรู้ว่ามันลำบากมากแค่ไหน ที่ต้องแบกท้องใหญ่แบบนี้"

"ก็ลำบากไง เหนื่อยหน่อยแต่พอคิดว่าจะได้เห็นหน้าคนในท้องแค่นี้ก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว"

"อยากเห็นหน้าใจจะขาดแล้วสิ อยากรู้จังว่าลูกจะหน้าตาเหมือนใคร"

"เหมือนฉันบ้างก็ดีนะ ดูลูกหมูสิถอดแบบคุณอย่างกับถ่ายเอกสารออกมาแน่ะ"

"เขาเรียกว่าเลือดพ่อมันแรง ลูกก็เลยออกมาหน้าตาเหมือนพ่อแบบ99%เลย"

"...."

"หล่อเหมือนพ่อเปี๊ยบ"

"แหวะ หลงตัวเองหรือเปล่าเนี่ย"

"เปล่านะ"

"คนอะไรชอบหลงตัวเอง" พูดปนหัวเราะออกมานิดหน่อย แต่มันก็เป็นความจริงอย่างที่เขาว่านั่นแหละ ลูกชายหน้าตาดีได้พ่อมาไม่มีผิดเลย

"อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวฉันไปทำให้กิน"

"อยากกินก๋วยจั๊บที่ร้านเปิดอยู่ตรงหน้าปากซอยอ่ะ วันก่อนขับรถผ่านได้กลิ่นแล้วอยากกินแต่ขี้เกียจบอก"

"ได้สิเดี๋ยวให้คนขับรถออกไปซื้อให้ เอาพิเศษเลยนะ"

"อื้ม คุณก็สั่งมากินของคุณด้วยสิจะได้ไม่ต้องแย่งกันฉันบอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่แบ่งให้อย่าริมาแย่งฉันกินเด็ดขาด"

"ไม่ต้องกลัวหรอกฉันไม่แย่งเธอกินหรอกเธอกินได้ตามสบาย เธอเคยเห็นฉันกินของจุกจิกหรือไง"

"ก็ไม่นะ"