แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 87

ห้าเดือนต่อมา...

"ค่อยๆ เดินนะ"

"ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย"

"ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี"

"อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก"

"ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ"

"ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู"

"ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ"

"ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร"

"เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก"

"สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี

"ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ

"ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย"

"หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรยาแล้วน้ำตาคลอ นึกถึงช่วงเวลาที่เธอต้องอุ้มท้องลูกหมูเพียงคนเดียว เธอคงจะเหนื่อยน่าดู ที่ต้องแบกรับท้องใหญ่ๆ ของตัวเอง และก็รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้อยู่กับเธอ เพราะเขารู้ว่ามันมีช่วงเวลาดีๆ ที่เขาควรจะจดจำมัน

"พักผ่อนเถอะคุณ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

"ถ้าเธอยังไม่หลับ ฉันก็หลับไม่ลงหรอก"

"คุณจะมาเป็นห่วงฉันทำไม ฉันไม่ได้จะออกไปไหนสักหน่อย ลูกหมูก็หลับไปแล้ว ฉันนอนเล่นง่วงแล้วเดี๋ยวก็นอนเอง"

"อื้ม...ขอนอนตักหน่อยนะ"

"มาสิ"

เมื่อได้รับอนุญาตจากภรรยา ชินกรณ์ก็ค่อยๆ เอนตัวนอนลงอย่างระมัดระวัง ก่อนจะพลิกตัวไปจูบที่หน้าท้องนูนเบาๆ แล้วหันกลับมาตามเดิม

"พรุ่งนี้เราไปซื้อของให้ลูกกันนะ"

"ทำไมถึงรีบซื้อล่ะ ฉันเพิ่งจะท้องได้หกเดือนเองนะ"

"ฉันอยากพาเธอไปซื้อน่ะ เธอจะได้เป็นคนเลือกเอง"

"ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ"

"อืม"

"ครั้งก่อนป้าแม่บ้านบอกว่าคุณเป็นคนซื้อเสื้อผ้าแรกเกิดมาให้ลูกหมู คุณเป็นคนเตรียมเสื้อผ้าให้ลูกหมูเองจริงหรอ?"

"ก็ไม่เชิงหรอก ตอนนั้นฉันอยากจะเข้ามาหาลูกอยากจะเข้าไปเล่นกับลูก แต่เพราะอคติมันบังใจฉันเลยไม่กล้า"

"...."

"ฉันว่าเราอย่าพูดถึงเรื่องนี้กันดีกว่า ฉันไม่อยากให้เธอเครียด ตอนนี้เธอท้องอยู่ไม่พูดเรื่องที่ทำให้เครียดดีกว่า"

"ฉันไม่ใช่คนจมปลักอยู่กับอดีตไม่ใช่คนคิดมากขนาดนั้น"

"แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่อยากให้เธอคิดมากอยู่ดี"

"เอาล่ะฉันไม่พูดถึงเรื่องนี้แล้วก็ได้"

"ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน"

"รู้แล้ว"

"ฉันรักลูกหมูด้วย และก็รักตัวเล็กในท้องด้วย ถ้าคลอดคนนี้ออกมาแล้วฉันขอมีลูกอีกสักคนนะ"

"นี่คุณกะจะให้ฉันมีเป็นคอกเลยหรือไง"

"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก มีลูกซักสามสี่คน อีกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นปัญหาเลยกับการเลี้ยงลูก ฉันรู้ว่าเธอเลี้ยงได้ และฉันก็จะทำงานหาเงินเอาไว้ให้ลูกมากๆ"

"เฮ้อ...ฉันยังคิดอนาคตตัวเองไม่ออกเลย ลูกสามคน คงจะวุ่นวายไม่น้อยเลยนะ"

"ที่บ้านจะได้ไม่ต้องเงียบเหงาไง อีกอย่างปู่กับตาก็จะได้ไม่ต้องเหงาด้วยเพราะมีหลานคอยป่วน"

"จะได้เป็นลมกันเอาน่ะสิ"