แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 113

แม่ทัพเฉินเป็นคนแรกที่เข้าใจสถานการณ์บนเวที เบิกตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ

“เฟิ่งเหยียนเฉินไม่ได้คิดอยากทำให้ขวยโต่วเหนื่อย ยิ่งไม่ได้เป็นการป้องกัน ในทางกลับกัน เขากำลังโจมตี!”

“เป็นไปได้อย่างไร? เขาหลบเลี่ยงอยู่ตลอดไม่ใช่หรือ?”

“แม่ทัพเฉิน เจ้าดูจนโง่ไปแล้วหรือเปล่า?”

แม่ทัพเฉินส่ายหัว จับจ้องมองดูบนเวทีไปด้วย พูดตอบอย่างแน่วแน่ไปด้วยว่า

“ไม่ ไม่ผิดแน่นอน เฟิ่งเหยียนเฉินกำลังโจมตีด้วยวิธีเร้นลับอย่างหนึ่ง!”

อีกสองคนรีบพูดขึ้นมาอย่างร้อนใจว่า

“ทำการโจมตีอย่างไร?”

แม่ทัพเฉินพูดอย่างรวดเร็ว อธิบายให้พวกเขาฟังว่า

“เฟิ่งเหยียนเฉินกำลังหมุนวนเพื่อหลบเลี่ยง แต่พวกเจ้าดู เขาไม่ได้หลบเลี่ยงอย่างไร้ทิศทาง แต่กำลังหลบเลี่ยงไปทางด้านหนึ่งอยู่ตลอด...ข้างซ้ายของเขา ซึ่งก็คือข้างขวาของขวยโต่ว”

“นี่บ่งบอกถึงอะไร? เฟิ่งเหยียนเฉินหมุนวนทิศทางเดียว คิดอยากทำให้ขวยโต่วเวียนหัว? ใช่! ทำให้เวียนหัว! ดังนั้นตอนนี้ขวยโต่วเสียสมดุลแล้ว...”

แม่ทัพเฉินพูดปฏิเสธคำพูดนี้ว่า

“ไม่ใช่!”

ทำให้คู่ต่อสู้เวียนหัว? จะมีวิธีโง่เขลาเช่นนี้ได้อย่างไร

แม่ทัพเฉินพูดขึ้นมาว่า

“พวกเจ้าดู ทุกครั้งที่ขวยโต่วเคลื่อนไหว ล้วนเพิ่มน้ำหนักไปบนขาขวา”

“แล้วพวกเจ้ามองดูเฟิ่งเหยียนเฉิน การเคลื่อนไหวของเขา ก็ไม่ธรรมาดาเช่นกัน?”

เขาพูดเตือนขึ้นมาเช่นนี้ ขุนพลอีกสองคนก็มองเห็นถึงความผิดปกติแล้ว

“ผิดปกติจริงๆ ด้วย! เฟิ่งเหยียนเฉินตัวเตี้ยกว่าขวยโต่วมากขนาดนั้น ทุกครั้งที่เคลื่อนไหวหลบเลี่ยงหมัด ยังต้องงอเข่า ทำให้ตนเองยิ่งเตี้ย”

“เขากำลังทำอะไร? หรือหลบให้เตี้ยลง จะได้ไม่ถูกหมัดต่อยหรือ?”

พวกเขารู้เพียงอย่างแรก ไม่รู้ถึงอย่างที่สอง

สีหน้าแม่ทัพเฉินเคร่งขรึม พร้อมพูดขึ้นมาอย่างจริงจังว่า

“เขางอเข่า ก็เพื่อให้ขวยโต่วงอเข่าตาม”

“งอเข่า? นี่เป็นกลยุทธ์โจมตีแบบไหนกัน?”

“เดี๋ยวก่อน! แม่ทัพเฉิน ข้าก็ดูเหมือนเข้าใจแล้ว! เข่าขวาของขวยโต่ว...”

“ทำไมหรือ? เจ้าเข้าใจอะไรอีก?” ขุนพลคนเดียวที่มองไม่เข้าใจสถานการณ์ร้อนใจจนหงุดหงิด

แม่ทัพเฉินกับขุนพลอีกคนมองตากัน

“แม่ทัพหลี่ เจ้าก็ดูรู้แล้วหรือ?”

ขุนพลที่นามสกุลหลี่คนนั้นจ้องมองดูบนเวที พร้อมพูดขึ้นมาว่า “เข่าขวา...คือเข่าขวา ทำไมก่อนหน้านี้ข้าไม่สังเกตเห็น น่าโมโห!”

กุ้ยเฟยกลับจ้องมองอย่างโหดร้าย...โยนเขาให้ตาย! โยนเฟิ่งเหยียนเฉินให้ตาย! ทำให้เขาไม่ตายก็พิการ!

เฟิ่งเวยเฉียงจัดการแข่งขันโปโล ทำให้นางตกม้าบาดเจ็บสาหัส

ตอนนี้นางทำอะไรเฟิ่งเวยเฉียงโดยตรงไม่ได้ แต่ลงมือทำร้ายคนในครอบครัว ไม่ง่ายกว่าหรือ

เฟิ่งเวยเฉียงอดทนเก่งไม่ใช่หรือ? เฟิ่งเหยียนเฉินถูกปลดออกจากตำแหน่ง นางยังไม่มาร้องขอตนเอง ไม่มาก้มหัวยอมรับผิด งั้นก็คอยดู นังสารเลวจะสามารถอดทนได้ขนาดไหน!

หูเอ๋อร์ต๋ามองดูภาพนี้อย่างไม่แปลกใจเลย

เขาพูดตั้งแต่แรกแล้วว่า ขวยโต่วไม่มีทางแพ้

“ฮ่องเต้ฉี เดิมข้าคิดว่า ตระกูลเฟิ่งเป็นตระกูลครอบครัวของฮองเฮา ยังเคยมีฮองเฮาคุณธรรมหลายสมัย จะต้องเก่งกาจแน่นอน...เฮ้อ! แต่สามารถทนได้ถึงตอนนี้ ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว”

เขาพูดเช่นนี้ เหลือเพียงไม่พูดตามตรงว่า ตระกูลเฟิ่งไม่ได้เรื่อง

“ฮ่องเต้ฉี เอาแบบนี้ ข้าจะให้ขวยโต่วหยุดต่อสู้เดี๋ยวนี้ รู้ว่าท่านเกรงใจและให้เกียรติ แต่ประลองแบบนี้ต่อไป พวกเราค่อนข้างเกรงใจที่จะชนะ คนไม่รู้ยังจะคิดว่า แคว้นหนานฉีไม่มีคนมีความสามารถ”

เซียวอวี้ไม่ใส่ใจเขา สายตายังคงจับจ้องมองดูบนเวทีประลอง

ในขณะที่ราชทูตรัฐเหลียง ยังคงพูดประชดประชันกันอยู่ ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนพูดขึ้นมาว่า

“รีบดู! นั่นเกิดอะไรขึ้น!”

คนรีบหันไปมอง

กลับเห็นว่า เฟิ่งเหยียนเฉินหลุดออกมาจากการควบคุมของของขวยโต่ว คนตัวสูงใหญ่เหมือนอย่างขวยโต่วนั้น ยังไม่ทันได้โยนเฟิ่งเหยียนเฉินออกไป ตนเองกลับคุกเข่าข้างหนึ่งลง...