แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 119

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดเสร็จ ก็นำจดหมายเหล่านั้นออกมาให้

พวกมันตกอยู่ในมือของเซียวอวี้ เขาเปิดอ่านทีละฉบับ

เซวียฉือกับผู้ตรวจสอบยืนนิ่งอยู่กับที่ เงียบกลั้นหายใจ ไม่กล้ามองสบตากันเลย

โดยเฉพาะเซวียฉือ

เขาพูดกับตนเองอยู่ตลอดเวลาว่า...เป็นของปลอม ล้วนเป็นของปลอม ฮองเฮากับเฟิ่งเหยียนเฉินหลอกลวงเขา!

ปัง!

เซียวอวี้เอาจดหมายฟาดบนโต๊ะ แววตาเย็นวาบเต็มไปด้วยรัศมีสังหาร

“พวกเจ้าสองคน คุกเข่าลง!”

ทั้งสองคนเขาอ่อนทันที รีบคุกเข่าลงบนพื้น

จากนั้น ข้าหลวงนำจดหมายวางตรงหน้าพวกเขา ให้พวกเขาดูด้วยตนเอง เป็นการใส่ร้ายพวกเขาหรือไม่

หากเป็นการใส่ร้าย ก็จะสั่งให้คนมาเทียบลายมือ

เซวียฉือกวาดสายตามองดู ทันใดนั้นก็รู้สึกเย็นไปทั้งหลัง เหมือนแสงแทงข้างหลัง

นี่เป็นไปได้อย่างไร!

จดหมายพวกนั้น เขาเก็บซ่อนไว้เป็นอย่างดี ไม่มีใครหาเจอ

เซวียฉือไม่แล้วใจ หยิบจดหมายฉบับหนึ่งขึ้นมา ตรวจสอบไปมาหลายรอบ สงสัยว่ามีคนปลอมแปลง

แต่ยิ่งดูก็ยิ่งใจหาย

ของจริง! ล้วนเป็นของจริง!

เช่นนั้นเขาก็ต้องจบแน่แล้ว...

เดี๋ยวก่อน ในจดหมายพวกนี้ ล้วนไม่เป็นผลดีกับผู้ตรวจสอบใต้เท้าวัง เขายังมีโอกาสรอด!

หัวสมองเซวียฉือหมุนวนอย่างรวดเร็ว คิดอยากเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์ที่สิ้นหวัง

แต่เขาประเมินสติปัญญาของคนที่เผชิญกับความกลัวสูงเกินไป

ผู้ตรวจสอบมองดูจดหมาย ร่างกายสั่นเทา

ถึงแม้เป็นจดหมายติดต่อกันไปมา แต่พวกนี้ล้วนเป็นของฝั่งเซวียฉือ ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นลายมือของเขา!

ลายมือของเขาเอง เขาสามารถดูออก

ที่น่าโมโหก็คือ ทำไมเซวียฉือถึงเก็บพวกมันไว้! เขาโง่เง่าหรือ! !

ผู้ตรวจสอบควบคุมความคิดที่อยากจะบีบคอเซวียฉือให้ตาย รีบโขกศีรษะ พร้อมพูดขึ้นมาว่า

“ฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิต! ฝ่าบาท กระหม่อมเลอะเลือนไปชั่วขณะ รับสินบนมาจากเซวียฉือ ทั้งที่รู้ว่าเซวียฉือเขา...เขาใส่ร้ายเฟิ่งเหยียนเฉินในตอนนั้น กระหม่อมไม่ได้เปิดโปงเขา...กระหม่อมโลภทรัพย์สิน กระหม่อมยอมรับผิด!”

เซวียฉือกำลังครุ่นคิดว่าจะทำยังไงให้พ้นผิด เมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาเหมือนตกลงในหลุมน้ำแข็งทันที แข็งทื่ออยู่ตรงนั้น หันไปมองใต้เท้าวังอย่างไม่อยากเชื่อ

ไอ้สุนัข! หักหลังเขาอย่างรวดเร็วขนาดนี้?

ฝ่าบาทยังไม่เริ่มสอบสวน พวกเขาก็ยังมีทางถอย!

เรื่องราวมาถึงขนาดนี้ แทบจะอยู่ภายใต้การควบคุมของเฟิ่งจิ่วเหยียนทั้งหมด

นางมองดูด้วยสีหน้าเยือกเย็นเรียบเฉย มองดูความตกตะลึงโกรธโมโหของเซวียฉือ

ตอนนี้เซวียฉือกำลังคิดอะไรอยู่ นางรู้ดีที่สุด

หากพวกเขาสงบสติอารมณ์มากพอ ก็ยังมีทางรอด

เช่น ยอมรับเพียงเรื่องทุจริตที่ทำไปในภายหลัง เก็บงำเรื่องราวเมื่อสองปีก่อนให้มิดชิด ยังไงก็ไม่ยอมรับ

แต่ก็เสียตรงที่ นิสัยคนเรานั้นเห็นแก่ตัว ในช่วงเวลาคับขัน สิ่งที่คิดได้เป็นอันดับแรกก็คือปกป้องตนเอง

จดหมายพวกนั้นเซวียฉือเป็นคนเก็บไว้ เพื่อใช้ต่อลองผู้ตรวจสอบ ข้างในนั้นล้วนเป็นสิ่งที่ไม่เป็นผลดีกับผู้ตรวจสอบ อย่างเช่น เขายอมรับการติดสินบนของเซวียฉือ ตลอดจนเรื่องเลวร้ายที่เขาสั่งให้เซวียฉือไปทำพวกนั้น

ดังนั้น ผู้ตรวจสอบร้อนใจที่จะเอาตัวรอดมากยิ่งกว่าเซวียฉือ และการยอมรับการทุจริตรับสินบน อย่างมากเขาก็มีความผิดโทษฐานที่รู้เรื่องแล้วไม่เปิดโปง ยังไงก็ดีกว่ายอมรับว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับเรื่องในตอนนั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน