เข้าสู่ระบบผ่าน

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 121

กุ้ยเฟยสลบ จึงถูกส่งตัวกลับไปที่ตำหนักหลิงเซียว

หมอหลวงฝังเข็มให้หลายเข็ม นางก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา

เซียวอวี้เผยสีหน้ากังวลออกมา หมอหลวงกล่าวว่า “ฝ่าบาท พระนางได้รับบาดเจ็บหนักยังไม่หายดี จึงเกิดภาวะโลหิตไม่ไหลเวียนอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด เพียงต้องพักฟื้น…”

ณ ตำหนักหย่งเหอ

เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งอยู่หน้าคันฉ่อง ถอดปิ่นปักผมทีละชิ้นอย่างช้า ๆ

เหลียนซวงคอยปรนนิบัติรับใช้นาง ใจยังรู้สึกหวาดหวั่นไม่หาย

“พระนาง ท่าน…ท่านไม่ได้รับบาดเจ็บจริง ๆ ใช่ไหมเพคะ?”

“ขวยโต่วผู้นั้นแข็งแกร่งเอาเรื่อง ท่านไม่ต้องให้หมอหลวงมาดูจริงหรือเพคะ?”

กล่าวจบนางก็รู้ว่าตัวเองผิดไปแล้ว

หากให้หมอหลวงเห็นบาดแผลของพระนาง ไม่เท่ากับเป็นการเปิดเผยตัวตนของพระนางหรือ

เฟิ่งจิ่วเหยียนมีสีหน้าเรียบนิ่ง สายตาก่อเกิดไอเยือกเย็นหนาบาง

“เรื่องที่ข้าลงสนามประลอง ห้ามบอกให้ผู้ใดรู้เด็ดขาด”

เหลียนซวงรีบพยักหน้า

“เพคะ! พระนาง”

นางรู้ว่าอะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด

ไม่นานนัก ขันทีจากห้องทรงพระอักษรก็มากราบทูล

“ฮองเฮา ฝ่าบาททรงเรียกท่านไปสอบถามพ่ะย่ะค่ะ…”

เหลียนซวงมือสั่นอย่างร้อนตัว

“พระนาง คงไม่ใช่ว่าฝ่าบาท…”

เฟิ่งจิ่วเหยียนลุกขึ้นอย่างสงบนิ่ง “มีอะไรก็เก็บเอาไว้ในใจ เอาชุดมาเปลี่ยนให้ข้า”

สองเค่อยามต่อมา

ณ ห้องทรงพระอักษร

เซียวอวี้ประทับนั่งหลังโต๊ะทรงงาน ทอดมองมายังเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยสีหน้าดุดัน

“ผู้ดูแลห้องพระรายงานว่า เจ้าอยู่ที่นั่นเพียงครู่เดียว

“ระยะเวลาเนิ่นนานขนาดนั้น เจ้าไปที่ใด ไปทำอะไร”

เฟิ่งจิ่วเหยียนหาได้ลนลานไม่ ราวกับเตรียมพร้อมมาแล้ว

นางตอบกลับอย่างใจเย็น

“เรื่องมันฉุกละหุก ตอนนั้นหม่อมฉันได้รับข่าว ว่าหาจดหมายของเซวียฉือและเสนาบดีฝ่ายตรวจสอบเจอแล้ว

“ตอนเจอฝ่าบาทที่โถงทางเดิน หม่อมฉันกำลังจะไปรึกษาท่านพี่——ว่าควรนำหลักฐานออกมายามใด เพื่อเปิดเผยความจริงของคดี

“แต่เนื่องจากยังไม่ได้ปรึกษากับท่านพี่ หม่อมฉันจึงไม่กล้าพรวดพราวดไปกราบทูลความจริง จึงต้องเรียก…”

กล่าวมาถึงตรงนี้ นางก็หยุดไปกลางคัน

แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามารำไร

โครงหน้าของเซียวอวี้เทียบเคียงคำว่าสมบูรณ์แบบ กรอบหน้าคมกริบเด่นชัด เผยกลิ่นอายเย่อหยิ่ง ริมฝีปากบางเหยียดตรงอย่างไร้ความรู้สึก

“วังหลังมิควรยุ่งเกี่ยวกับการปกครอง

“เจ้าเป็นฮองเฮา แต่กลับสอดมือเข้ามายุ่งเรื่องในราชสำนัก ควรลงโทษเจ้าอย่างไรดี”

น้ำเสียงของเขาราบเรียบ แต่กลับทำให้คนหวั่นเกรง

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองมาที่เขาอย่างนิ่งสงบ

บทที่ 121 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย