แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 122

ภายในคุกหลวง เซวียฉือถูกขังเดี่ยวอยู่ในที่แห่งหนึ่ง

ยามเห็นเฟิ่งเหยียนเฉิน เขาจึงคุกเข่าอ้อนวอน

“เหยียนเฉิน เจ้าช่วยข้าออกไปเถอะนะ! ได้โปรด ข้าสำนึกผิดแล้วจริง ๆ เห็นแก่มิตรภาพหลายปีที่ผ่านมาของเรา เจ้าปล่อยข้าออกไปได้หรือไม่?

“หาก…หากเจ้าช่วยข้าออกไปไม่ได้ ก็ช่วยจบชีวิตข้าไปเลย!

“ประหารแล่เนื้อมันน่ากลัวเกินไป ข้าไม่อยากถูกกระทำเช่นนั้น!”

คนที่เคยเหยียดหยามตนเอง ตอนนี้มาคุกเข่าขอร้องอ้อนวอน เดิมเฟิ่งเหยียนเฉินควรที่จะรู้สึกสะใจ แต่เขากลับรู้สึกโศกเศร้า

“เจ้าไม่อยากโดนประหารแล่เนื้อ ไม่อยากตาย แล้วพวกอาไฉอยากตายหรือไม่!

“พวกเขาบริสุทธิ์ถึงเพียงนั้น! หากปล่อยเจ้าไป ข้าจะทวงความยุติธรรมให้ดวงวิญญาณพวกเขาได้อย่างไร!

“เซวียฉือ เจ้าทำร้ายผู้คนที่เปรียบเสมือนครอบครัวเดียวกันกับเจ้าจนตาย เพื่อปีนป่ายขึ้นที่สูง มันคุ้มค่าแล้วหรือ?

“พวกเราเคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

“ข้าคิดว่า เราจะเห็นอกเห็นใจกัน

“แต่ทำไมต้องทำเช่นนั้น ทำไม!”

เฟิ่งเหยียนเฉินจับประตูกรงขังไว้ นัยน์ตาแดงฉาน

เหล่าเพื่อนพ้องมากมาย ล้วนถูกเซวียฉือทำร้ายจนตาย

เขาต้องการคำตอบจริง ๆ

เซวียฉือชะงักนิ่ง เห็นได้ชัดว่าเฟิ่งเหยียนเฉินจะไม่มีทางช่วยตนเอง เขาจึงหัวเราะออกมาอย่างยอมรับชะตากรรม

“ฮ่า ๆ …ทำไมงั้นหรือ?

“เจ้ายังมีหน้ามาถามข้าอีกหรือว่าทำไม!

“เจ้าเกิดมาเป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์ตระกูลร่ำรวย แต่ข้าเกิดมาในครอบครัวปุถุชนผู้แร้นแค้น สิ่งที่ข้าต้องพยายามดิ้นรนกระเสือกกระสนถึงจะได้นั้น ทว่าเจ้าเพียงก้มลงไปหยิบก็ได้มันมาแล้ว

“เจ้าคิดว่าเราจะเห็นอกเห็นใจกันงั้นหรือ?

“เหลวไหลสิ้นดี!

“ข้าเกลียดท่วงท่าเหมือนคนมีการศึกษาตลอดเวลาของเจ้า! ครั้งแรกที่ข้าไปเยี่ยมเจ้าที่จวนตระกูลเฟิ่ง พอเข้าไปในห้องหนังสือของเจ้า หินฝนหมึกที่เจ้ามีอยู่ มันเทียบเท่าเสบียงของครอบครัวข้าครึ่งปี!

“ทำไม? ทำไมเจ้าถึงมีทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย แต่ข้ากลับทำได้แค่มองจากไกล ๆ!”

เฟิ่งเหยียนเฉินไม่คิดเลยว่า เหตุผลมันจะมีเพียงง่าย ๆ เท่านี้

ความอิจฉาริษยาทำให้คนเสียสติ

เซวียฉือพูดพร้อมคิดย้อนความทรงจำ

“ข้าคิดว่าตลอดชีวิตนี้คงต้องใช้ชีวิตอยู่ภายใต้รัศมีของเจ้า จนกระทั่งมีคนมาบอกข้า ว่าข้าสามารถแทนที่เจ้าได้ มีตำแหน่งถึงชานเจี้ยงในกองทัพ เพื่อเหยียบย่ำเจ้าไว้ใต้ฝ่าเท้า…”

“ใช่ใต้เท้าวังหรือไม่” เฟิ่งเหยียนเฉินถาม

“ใช่! เป็นเขา! เฟิ่งเหยียนเฉิน เจ้าดูเอาเถอะ ไม่ใช่มีเพียงข้าคนเดียวที่เกลียดเจ้า ข้ากับใต้เท้าวังต่างหากที่เห็นอกเห็นใจกัน!”

เฟิ่งเหยียนเฉินไล่ถามต่ออย่างเยือกเย็น

“เจ้าอยากทำลายข้าถึงเพียงนี้ คงรู้เรื่องการประลองในวันนี้ตั้งแต่แรกใช่หรือไม่ ที่ข้าได้รับบาดเจ็บที่แขนเมื่อวาน ก็เป็นแผนการของเจ้า มีจุดประสงค์เพื่อให้ข้าแพ้”

เซวียฉือหัวเราะออกมา

“เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือไง? เจ้าถามอะไร ข้าต้องตอบอย่างนั้นหรือ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน