แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 140

ทันทีที่ได้ยินว่าฮ่องเต้เสด็จมา หลิงเยี่ยนเอ๋อร์พลันเปลี่ยนสีหน้า รีบบีบน้ำตาออกมาเล็กน้อย ทำท่าคล้ายกำลังถูกกลั่นแกล้ง

“ฝ่าบาท...”

เซียวอวี้เพิ่งก้าวพ้นประตู หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ที่สวมเสื้อผ้าไม่เรียบร้อยก็โผเข้าไปในอ้อมแขนของเขา ร้องไห้จนไหล่สั่นระริก

“ฝ่าบาทเพคะ ฮองเฮาสั่งให้คนฉีกทึ้งเสื้อผ้าของหม่อมฉัน เพื่อหวังให้หม่อมฉันอับอาย โชคดีที่หม่อมฉันขัดขืนสุดแรง จึงรักษาศักดิ์ศรีเฮือกสุดท้ายไว้ได้ หากท่านมาไม่ทัน หม่อมฉันคงจะ....คงจะสู้ไม่ไหวแล้วเพคะ!”

นางพูดสื่อความนัยสองประการ

สิ่งที่ไม่สามารถรักษาไว้ได้นั้น ไม่เพียงแต่ศักดิ์ศรีของนางเท่านั้น ยังรวมถึงแผลเป็นตรงตำแหน่งหัวใจของนางด้วย——สื่อถึงความลับของพิษวารีสวรรค์ในร่างกายเขา

เซียวอวี้วางแขนโอบไหล่ของนางแล้วตบเบา ๆ สองสามครั้งเพื่อปลอบโยนโดยไม่ต้องพูดอะไร

ในจังหวะเดียวกัน เขาจ้องมองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยสายตาเยือกเย็น

“ไสหัวกลับตำหนักหย่งเหอของเจ้าไปซะ! หากเราไม่อนุญาต ห้ามเจ้าเหยียบเข้าตำหนักชิงซวีอีก!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้พูดแก้ตัว เพียงโค้งคำนับเท่านั้น

“เพคะ”

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นจากอ้อมอกของเซียวอวี้ สายตาเชิงท้าท้ายมองตรงไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียน

หลังจากเฟิ่งจิ่วเหยียนจากไป เซียวอวี้สั่งคนอื่นถอยออกไปด้วย

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ร้องไห้อย่างน่าสมเพชกว่าเดิม

“ฝ่าบาท ท่านคงไม่รู้ว่า ฮองเฮาบุกมาที่นี่ เพื่อต้องการถอดเสื้อผ้าของหม่อมฉันออก จนเกือบจะ นางเกือบจะค้นพบว่า...ฝ่าบาท หม่อมฉันกลัวมากเลยเพคะ

“ในตำหนักชิงซวีแห่งนี้ไม่มีใครปกป้องหม่อมฉันได้เลย...”

เซียวอวี้ค่อย ๆ ผลักนางออกห่าง “แต่งตัวให้เรียบร้อยเสียก่อน”

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ยังซบหน้าอกของเขาด้วยความอ่อนหวานและอ่อนแรง “หม่อมฉันรู้สึกเวียนศีรษะมากเลย...ฝ่าบาท ช่วยอุ้มหม่อมฉันไปบนเตียงได้หรือไม่เพคะ?”

เซียวอวี้มุ่นคิ้ว

“ยืนเองดี ๆ ”

เขาไม่เคยเป็นคนที่รักหยกถนอมบุปผา

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์หยุดแสดงตามสถานการณ์ แต่ยังมองเขาด้วยสายตาน่าสงสาร “ฝ่าบาท เสื้อตัวนอกของหม่อมฉันถูกฮองเฮาฉีกขาดหมดแล้ว”

คอเสื้อของนางอ้ากว้าง เผยให้เห็นเนินอกสีขาวราวหิมะคู่นั้น

เซียวอวี้เพียงหันหลังให้นาง สายตามองไปทางประตูตำหนัก

“เราจะส่งองครักษ์มาให้”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน