แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 164

หญิงดีงามหลายชุดเข้ามาในตำหนัก เฟิ่งจิ่วเหยียนเลือกคนไว้น้อยมาก

พวกนางสนมยิ่งมั่นใจว่า ฮองเฮามีใจริษยา

“บุตรสาวเจ้ากรมพิธีการมู่หรงหวย...มู่หรงฉาน”

ได้ยินเช่นนี้ พวกนางสนมล้วนระแวดระวังขึ้นมา ต่างพากันหันไปมอง

เห็นเพียงหญิงสาวคนนั้นรูปร่างงดงามสง่า สวมชุดกระโปรงผ้าปักสีสันสดใส ใบหน้าสวยงามสดใส ราวกับดอกบัวในสระน้ำ ส่งกลิ่นหอมที่ชวนให้น่าหลงใหล ทำให้บรรยากาศในตำหนักสดชื่นน่ารื่นรมย์

“มู่หรงฉาน ถวายบังคมฮองเฮา”

หนิงเฟยอดเบิกตาโตไม่ได้

เหมือน!

เหมือนหรงเฟยอย่างมาก!

หากพูดว่า หลิงเยี่ยนเอ๋อร์คล้ายหรงเฟยเจ็ดแปดส่วน แล้งมู่หรงฉานคนนี้ เหมือนหรงเฟยไม่มีผิดเพี้ยน

นางสนมคนอื่นกระซิบคุยกัน

“เป็นลูกพี่ลูกน้องกันเอง ทำไมถึงได้เหมือนขนาดนี้?”

“ใช่ ทุกอากัปกิริยา ทุกคำพูดเเละการกระทำ ล้วนเหมือนอย่างมาก ข้ายังคิดว่า...คิดว่าหรงเฟยกลับมาแล้ว!”

เดิมพวกนางยังคิดเข้าข้างตนเองว่า ต่อให้คล้ายหรงเฟย มู่หรงฉานก็จะเป็นเหมือนพวกนางสนมเจีย ใช่ว่าจะเป็นที่โปรดปราน

ตอนนี้เพิ่งรู้ว่า พวกนางคิดผิดไปแล้ว

มู่หรงฉานจะต้องเป็นที่โปรดปรานแน่นอน และจะต้องมากยิ่งกว่าหลิงเยี่ยนเอ๋อร์

ทุกคนหันไปมองเฟิ่งจิ่วเหยียนทันที ล้วนแปลกประหลาดใจ ฮองเฮาที่มีใจริษยาคนนี้ ทำไมถึงได้เลือกมู่หรงฉานไว้

ยังไงการคัดเลือกในวันนี้ ฮองเฮา “มีสิทธิ์ออกเสียงเพียงคนเดียว”

สีหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียนไร้ซึ่งความรู้สึกใด แลดูค่อนข้างเคร่งขรึม

“ข้าได้ยินมาว่า ค่ายเป่ยต้าเคยมีแม่ทัพมู่หรงคนหนึ่ง ภายหลังถูกย้ายไปชายแดนทางใต้ เขาเกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าไหม?”

มู่หรงฉานพูดตอบอย่างระมัดระวังว่า

“เรียนฮองเฮา เป็นพี่ชายของข้า”

นางไม่ได้จงใจโอ้อวด

ในพวกนางสนม มีคนถามขึ้นมาอย่างแปลกประหลาดใจว่า

“ค่ายเป่ยต้าหรือ? เมื่อหลายเดือนก่อน ในงานเลี้ยงต้อนรับทูตจากรัฐเหลียง ได้ยินว่าแม่ทัพน้อยเมิ่งในค่ายเป่ยต้า กล้าหาญเก่งกาจในการต่อสู้ แล้วแม่ทัพมู่หรงคนนี้เป็นใครกัน?”

หนิงเฟยที่นั่งอยู่ปริปากพูดขึ้นมาอย่างโอหังว่า

“แม่ทัพมู่หรงก็ไม่รู้จัก? โง่เขลาเป็นกบในกะลาจริง!”

“มู่หรงเจี๋ยคนนั้น มีชื่อเสียงก่อนเมิ่งสิงโจว เมิ่งสิงโจวยังเป็นแม่ทัพน้อย คนอื่นก็เป็นแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ สามารถยืนหยัดได้เพียงลำพังแล้ว

“หากจะพูดขึ้นมา เกรงว่าเมิ่งสิงโจวยังสู้มู่หรงเจี๋ยไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

คนอื่นลอบถอนหายใจ

มู่หรงฉานมีพี่ชายที่เก่งกาจถึงขนาดนี้หรือ!

นางช่างโชคดีจริงๆ

สายตาเฟิ่งจิ่วเหยียนฉายแววเมินเฉย

ทุกคนรู้เพียงว่ามู่หรงเจี๋ยชำนาญการต่อสู้ กลับไม่รู้ว่า คนนี้โหดเหี้ยมอำมหิต เมืองที่ผ่านไปถึง ล้วนถูกฆ่าสังหารอย่างทารุณ

อาจารย์พูดปรามหลายครั้ง มู่หรงเจี๋ยอาศัยการมีวงศ์ตระกูลคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ดึงดันทำตามอำเภอใจ

ภายหลังคนนี้ถูกย้ายไปชายแดนใต้

นางเพียงคาดหวังว่า ถึงแม้จะเป็นสายเลือดเดียวกัน มู่หรงฉานที่เป็นน้องสาวคนนี้ จะไม่เหมือนพี่ชาย

ขันทีด้านข้างถามขึ้นมาว่า

“ฮองเฮา แม่นางมู่หรงคนนี้ เลือก หรือไม่เลือก?”

สายตาเฟิ่งจิ่วเหยียนมองดูบนป้ายไม้นั่น

“เลือก”

ในเมื่อเซียวอวี้พอใจ จะมีเหตุผลอะไรที่จะไม่เลือก?

มู่หรงฉานถวายความเคารพอย่างไม่ตกตะลึง

“ขอบพระทัยฮองเฮา”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน