แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 197

ทหารกองทัพใต้มีคุณธรรมน้ำมิตรจึงลุกขึ้นมากันทั้งหมด

“แม่ทัพซุน เห็นแก่หน้าของท่าน พวกเราเต็มใจยอมรับการลงโทษ ทว่าพวกเราไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด!”

“ใช่ พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิด!”

“พวกเราเป็นทหารกองทัพใต้ ถือสิทธิ์อะไรถึงจะให้พวกเรารักษากฎของกองทัพเหนือ?”

ที่สุดแล้วแม่ทัพซุนก็เข้าข้างคนของตน จึงหันกลับไปมองเฟิ่งจิ่วเหยียน

“ที่พวกเขาพูดก็ใช่ว่าไร้เหตุผล แม่ทัพน้อยเมิ่ง ค่ายกองทัพเหนือของพวกท่านมีกฎของค่ายกองทัพเหนือ และค่ายกองทัพแต่ละแห่งของพวกเราก็ล้วนมี...”

สายตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนหนาวเหน็บเข้ากระดูก

“แม่ทัพซุนทำใจไม่ได้งั้นหรือ”

แม่ทัพซุนตกตะลึง “ไม่ใช่ว่าทำใจไม่ได้ ทว่าหากไม่ให้เหตุผล เกรงว่าพลทหารจะไม่ยินยอม ทำให้ไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน”

แม่ทัพหลายคนเองก็มาช่วยไกล่เกลี่ยแบบขอไปที

“แม่ทัพน้อยเมิ่งพอได้แล้วกระมัง เหตุใดจึงต้องทำให้ทหารของหนานฉีเราลำบากใจเพื่อชาวบ้านของรัฐเหลียงด้วยเล่า?”

“แม่ทัพซุน เจ้าก็ทำเป็นลงโทษเล็ก ๆ น้อย ๆ เสียหน่อย นี่ก็ใกล้จะเข้าไปโจมตีเมืองหลวงรัฐเหลียงแล้ว ให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเจ้าควบคุมของที่อยู่ในกางเกงให้ดี ๆ หน่อย อย่าทำให้แม่ทัพน้อยเมิ่งต้องลำบากอีก”

“ใช่แล้ว ถอยกันคนละก้าวเถอะ”

แม่ทัพซุนยิ้ม

“ได้ เช่นนั้นก็เอาตามที่เหล่าท่านแม่ทัพว่า ทหารกองทัพใต้เรา ทุกคนรับโทษโบยคนละไม้”

ตัวเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกว่าพลทหารของตนทำผิด

ภายในค่ายทหารก็มีกองนางบำเรอ สตรีในนั้นส่วนใหญ่ล้วนมาจากเมืองที่พ่ายแพ้

แววตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนเย็นเยียบเข้ากระดูก

เวลานี้เองแม่ทัพเมิ่งเดินมาอยู่ข้างกายนาง แล้วพูดเตือนสติด้วยเสียงเบาว่า

“การโจมตีเมืองหลวงรัฐเหลียงนั้นเป็นเรื่องเร่งด่วน เรื่องอื่นรอให้สงครามจบลงค่อยมาจัดการก็ยังไม่สาย”

ขิงต้องแก่จึงจะเผ็ด

การคิดบัญชีย้อนหลังนับได้ว่าเป็นเรื่องที่ดีต่อทั้งสองฝ่าย

ถึงอย่างไรหากลงโทษตามกฎกองทัพ เกรงว่าหลายวันจากนั้นทหารกองทัพใต้จะไม่สามารถร่วมการรบได้ นับเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่

แววตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนยังคงเย็นชาดุจน้ำแข็งเฉกเช่นเดิม

ทว่านางทนได้

“อย่าให้เกิดขึ้นอีก”

หลังจากนางทิ้งคำพูดนี้ไว้ก็หันร่างเดินกลับเข้าไปในกระโจมหลัก

แม่ทัพซุนคารวะเงาร่างเบื้องหลังของนาง

จากนั้นเขาก็ตักเตือนเหล่าพลทหารจากกองทัพใต้

“ทำตัวให้มันดี ๆ หน่อย! รอให้ตีพ่ายเมืองหลวงรัฐเหลียงได้ก่อน ค่อยกินดื่มให้เต็มที่ สตรีก็เลือกได้ตามใจชอบ!”

ทหารกองทัพใต้ชูหมัดขึ้นตะโกน “ท่านแม่ทัพเกรียงไกรยิ่ง!”