เข้าสู่ระบบผ่าน

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 199

ภายใต้หน้ากาก ดวงตาทั้งสองข้างของเฟิ่งจิ่วเหยียนแดงก่ำ

บุตรชายของท่านอาจารย์...เมิ่งสิงโจวตัวจริงนั้นได้ตายจากไปนานแล้ว

นี่คือเรื่องที่เจ็บปวดที่สุดของท่านอาจารย์และอาจารย์หญิง

เจ้าคนสกุลซุนนี่ สมควรตาย!

แม่ทัพซุนรีบตะเกียดตะกายลุกขึ้นมา แล้วมองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เจ้า...นี่เจ้ากล้าถีบข้ารึ?!”

แม่ทัพที่เหลือล้วนมายืนอยู่กับแม่ทัพซุน “เมิ่งสิงโจว ถึงอย่างไรพวกเราก็ล้วนเป็นผู้อาวุโสของเจ้านะ เจ้า..”

“ถีบได้ดี!” ฮูหยินเมิ่งพลันเดินเข้ามาด้วยท่าทางที่แฝงความเย็นชาอย่างลึกล้ำ

แม่ทัพเมิ่งเห็นฮูหยินมาจึงรีบเดินเข้าไปหา

“ฮูหยิน ยามนี้ท่านอย่าเพิ่งสร้างเรื่องเพิ่มเลยนะ”

ฮูหยินเมิ่งผลักสามีออกไป แล้วเดินไปอยู่ข้างกายเฟิ่งจิ่วเหยียน เผชิญหน้ากับเหล่าแม่ทัพที่ทำท่าว่าตนเหนือกว่าแล้วหัวเราะเย็น ๆ ทีหนึ่ง

“สิงโจวของเราขจัดคนชั่วพิทักษ์ราษฎร ทำความผิดที่ไหนกัน? กลับเป็นพวกเจ้าที่แยกแยะถูกผิดไม่เป็น พอยึดเมืองชวนได้ก็ไปทำเรื่องอย่างโจรชั้นต่ำ ทำลายชื่อเสียงแม่ทัพและทหารของหนานฉีเราเสื่อมเสีย

“สิงโจว เจ้าเขียนเรื่องนี้รายงานฝ่าบาท ให้พระองค์ได้ทรงทราบว่าทหารพวกนี้ทำเรื่องงามหน้าอะไรไว้!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนตอบเสียงหนักแน่น

“ขอรับ ท่านแม่”

ฝูงชนรีบกระจายตัวออกห่างจากแม่ทัพซุน

“ฮูหยินเมิ่ง ท่านแม่ทัพน้อย เข้าใจผิดแล้ว พวกเราไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเลย”

รอยยิ้มของฮูหยินเมิ่งเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนนุ่มนวล เปลี่ยนสีหน้าเร็วยิ่งกว่าพลิกหน้ากระดาษเสียอีก

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว”

คนอื่นต่างรีบปลีกตัวออกไป เหลือเพียงแม่ทัพซุนเพียงผู้เดียว

แม่ทัพซุนกุมท้องและเอวที่โดนถีบ สายตาเต็มไปด้วยความโกรธเกลียด

“พวกเจ้ากลั่นแกล้งกันเกินไปแล้ว!”

สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนเย็นเยียบ

“กองทัพใต้ถอนทัพออกจากเมืองชวนทันที”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ แม่ทัพซุนพลันระเบิดความโกรธออกมา

“ถือสิทธิ์อะไร! พวกเราบุกโจมตีเข้ามาด้วยกัน ผลงานใหญ่อยู่ใกล้แค่เอื้อม ยามนี้คิดจะไล่พวกเราไป? ข้าไม่ไป!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนดึงคอเสื้อของเขาแน่น หน้ากากสะท้อนแสงอันเย็นชาหนาวเหน็บ ผนึกความอบอุ่นในห้องไปจนหมด

“ไป!”

เพียงแค่คำคำเดียว ก็ทำให้คนหวาดกลัวจนตัวสั่น

คนฉลาดต้องรู้จักยอมถอยเมื่อเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แม่ทัพซุนโมโหจากไปอย่างเดือดพล่าน

ทว่าเรื่องที่จะให้เขาถอนตัวออกจากการโจมตีเมืองหลวงรัฐเหลียงนั้น เขาไม่มีทางรับปากเด็ดขาด

เมื่อกลับถึงกระโจมของค่ายตน กุนซือก็ช่วยเขาออกความคิดเห็น

“เมิ่งสิงโจวนั้นมีอำนาจในการสั่งการทั้งกองทัพ จะใช้ไม้แข็งกับเขาไม่ได้

“นี่ก็ใกล้จะเข้าโจมตีเมืองหลวงของรัฐเหลียงแล้ว เราจะยกให้เป็นผลงานของคนอื่นไม่ได้เด็ดขาด”

แม่ทัพซุนขมวดคิ้วแน่นจนเป็นรูปตัวอักษรชวน[1]

เป็นเรื่องจริงที่ขุนนางใหญ่ย่อมใช้อำนาจบีบคั้นคนได้

ราคาของเราเพียงแค่ 1/4 ของผู้ให้บริการรายอื่น

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย