โดยปกติแม่ทัพเมิ่งเป็นคนอารมณ์ดี เวลานี้ก็สุดที่จะทนเช่นกัน
เขาขยำจดหมายจนเป็นลูกบอล ยังไม่บรรเทาโทสะ จึงนำไปเผาทิ้ง
“ฮูหยิน มิต้องสนใจ! จิ่วเหยียนเป็นลูกสาวของพวกเราตลอดไป! เว้นเสียแต่นางจะไม่ยอมรับพวกเราเอง ชั่วชีวิตนี้พวกเราก็ไม่ทอดทิ้งนางเด็ดขาด!”
ฮูหยินเมิ่งได้เห็นปฏิกิริยาของเขา จึงหลุดหัวเราะ “พรืด”
ความโกรธเมื่อครู่นี้บรรเทาลงเช่นกัน
แล้วนางก็ถามถึงอีกเรื่องหนึ่ง
“เฉียวม่อไปรายงานผลงานที่เมืองหลวงแทนจิ่วเหยียน สองวันนี้คงใกล้ถึงแล้วกระมัง?”
แม่ทัพเมิ่งผงกศีรษะ
“ใกล้มากแล้ว”
ฮูหยินเมิ่งถอนหายใจเบา ๆ
“เดิมข้าไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ เวลานี้ก็ได้แค่หวังว่านางจะสามารถทำได้อย่างราบรื่น”
แม่ทัพเมิ่งเกลี้ยกล่อมนางด้วยความอดทน
“ฝ่าบาทมีพระราชโองการหลายครั้ง ทุกครั้งได้แต่อ้างเรื่องความไม่สงบของชายแดน เลื่อนการไปรายงานผลงานที่เมืองหลวงตลอด เวลานี้มีคนยื่นฎีกาแล้ว กล่าวโทษพวกเราว่าเย่อหยิ่งในกองทัพ ทำคุณงามความดีได้ก็ลำพองตน
“ชัยชนะยิ่งใหญ่เหนือรัฐเหลียงครานี้ ชายแดนได้สงบสุข ฝ่าบาททรงจัดงานเลี้ยงรับรองแม่ทัพ มีแม่ทัพอื่น ๆ หลายนายไปร่วมงาน หากว่ามีเพียงพวกเราไม่ไปร่วม เกรงว่าจะถูกคิดเป็นอื่นได้
“ยิ่งกว่านั้น แม่ทัพเหล่านั้นไม่พอใจค่ายเป่ยต้าของพวกเรามากอยู่แล้ว โดยเฉพาะซุนเต๋อฟางซึ่งหลานชายเสียชีวิตลงที่นี่ ยังมิรู้ว่าจะถูกยื่นฎีกาฟ้องร้องว่าอย่างไร และถูกแย่งความดีความชอบหรือไม่
“วีรกรรมอันยิ่งใหญ่ของทหารค่ายเป่ยต้าของพวกเรา ไม่สามารถปล่อยให้ถูกทำลายด้วยคำพูดประจบประแจงได้”
ใบหน้าของฮูหยินเมิ่งดูเศร้าหมอง
“ก็จริง การแกล้งป่วยตลอดเวลาไม่ใช่ทางออก
“สิ่งอื่นเป็นเรื่องเล็ก หากฝ่าบาทไปฟังคำยุยงของคนชั่ว ถูกยึดบรรดาศักดิ์โหวที่มีศักดินาหนึ่งหมื่นครัวเรือน นั่นคงน่าเสียดาย”
“ก็ใช่น่ะสิ! ต้องใช้เวลาหลายสิบปีกว่าจะมีโหวศักดินาหนึ่งหมื่นครัวเรือนสักคน ข้าเพียงแค่กลัวจะมีคนมาทำให้มันล้มเหลว!” แม่ทัพเมิ่งค่อนข้างจริงจัง
ฮูหยินเมิ่งยกยิ้มมุมปาก
“ดูท่านสิ! เมื่อไรจะได้รับบรรดาศักดิ์โหว เพื่อให้ข้าได้เพลิดเพลินกับการเป็นฮูหยินท่านโหวบ้างเล่า?”
ล้อเล่นก็ส่วนล้อเล่น ฮูหยินเมิ่งยังกระวนกระวายใจเสมอ
แม่ทัพเมิ่งเห็นนางวิตกกังวล จึงพูดปลอบโยน
“ฮูหยินวางใจได้ แม้ว่าเฉียวม่อค่อนข้างขี้กลัว ทว่าเป็นคนฉลาดหัวไวคนหนึ่ง ทุกสิ่งที่ต้องอธิบายก็ได้สอนไปแล้ว นางไม่ทำผิดพลาดแน่”
ดวงตาของฮูหยินเมิ่งมืดมน พูดโพล่งออกมา
“แค่กลัวว่านางฉลาดเกินไปน่ะสิ”
……
เมืองหลวง
หนิงเฟยเพื่อเตรียมงานเลี้ยงรับรองแม่ทัพ ทำงานหนักทั้งวันทั้งคืน
สาวใช้สงสารเจ้านาย
“พระสนมทำงานหนักมาก ฮองเฮากลับสุขสบายเหลือเกิน วันนั้นยังมีเวลาว่างไปขี่ม้า
“นางถึงขั้นตั้งใจแสร้งหมดสติ เพื่อให้ฝ่าบาททรงอุ้มกลับไปที่ตำหนักหย่งเหออีกครั้ง
“พระสนม ขออภัยที่บ่าวพูดตามตรง ถึงแม้ท่านจะได้เตรียมงานเลี้ยงต้อนรับแม่ทัพอย่างดีเยี่ยม ยังแย่งชิงความโปรดปรานไม่ได้เท่าเล่ห์เหลี่ยมของฮองเฮา มิสู้ ผลักดันเรื่องนี้กลับไปให้ฮองเฮาจัดการ...”
ปัง!
หนิงเฟยยกมือตบโต๊ะ
“ฝ่าบาททรงไว้วางใจในตัวข้า จึงให้ข้าเตรียมงานเลี้ยงรับรองแม่ทัพ ฮองเฮาอยากแกล้งป่วย ก็ปล่อยให้นางแกล้งไป ทว่าแกล้งป่วยมาหลายวัน ก็ยังมิได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาทรึ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
เติมเหรีญญไป 500 เหรียญ เริ่มกดซื่อตอน จาก 223 มาถึงตอน 227 = 5 ตอน 40 เหรัยญ แต่ตอนนี้มีเหรียญคงเหลือ 444 เหรียญ และเปิดอ่านย้อนหลังไม่ได้ ช่วยแก้ไขด้วยค่ะ...
สนุกดี แต่ใช้บัตร์เติมเงินเอไอเอสไม่ได้ ขอบคุที่ให้อ่าน...