แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 220

เฉียวม่อแสดงสีหน้าไร้เดียงสา ดวงตาเปล่งประกายไปด้วยน้ำตา

“ศิษย์พี่ ข้าไม่ได้...”

มือของเฟิ่งจิ่วเหยียนออกแรงมากขึ้น ทำให้เฉียวม่อค่อนข้างหายใจไม่ออก

“เจ้ารู้หรือไม่ว่า หากท่านย่าตระกูลเมิ่งรู้เรื่องนี้ จะเป็นยังไง! เฉียวม่อ อาจารย์กับอาจารย์หญิงเลี้ยงดูเจ้ามาสิบกว่าปี จิตใต้สำนึกของเจ้าล่ะ!”

“ศิษย์พี่...ข้า ข้าไม่ได้...ไม่ได้ตั้งใจทำให้หน้ากาก...แค่กๆ...”

เห็นว่านางกำลังจะขาดอากาศหายใจตาย เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงปล่อยมือ

เฉียวม่อเอนพิงบนกำแพง หายใจหอบพร้อมหัวใจเต้นแรง มองดูนางด้วยน้ำตาคลอเบ้า

“ศิษย์พี่ ข้ารู้ เจ้าโกรธที่ข้าแย่งความดีความชอบที่ควรเป็นของเจ้าไป แต่เจ้าเชื่อข้า ข้า...ข้าทำเพื่อปกป้องทุกคนจริงๆ !”

เฟิ่งจิ่วเหยียนหันหลังให้กับเฉียวม่อ กลัวว่าตนเองจะใจอ่อน

“ไสหัวกลับไปยังชายแดนเหนือ ไปขอโทษอาจารย์กับอาจารย์แม่ด้วยตนเอง!”

ตำแหน่งแม่ทัพน้อย นางไม่เคยสนใจมาก่อน

ตั้งแต่แรกที่นางปลอมตัวเป็นศิษย์พี่เมิ่ง ก็เพียงเพื่อท่านย่าตระกูลเมิ่ง

เฉียวม่อไม่ควรที่จะ เอาเรื่องของศิษย์พี่เมิ่งขึ้นมาพูด!

เห็นนางโกรธโมโหขนาดนี้ เฉียวม่อคว้าจับมือของนาง พร้อมพูดร้องขอว่า

“ศิษย์พี่...เจ้ารักและเอ็นดูข้าที่สุด ข้าไม่ได้โกหกเจ้าจริงๆ...”

เฟิ่งจิ่วเหยียนค่อนข้างผิดหวัง

นางรักและเอ็นดูเฉียวม่อจริงๆ ต่อให้เกิดเรื่องแบบนี้ ก็ไม่ได้เปิดเผยนางต่อหน้าทุกคน เขียนจดหมายไปให้อาจารย์กับอาจารย์หญิง ก็เพียงพูดว่าเฉียวม่อถูกบีบบังคับอย่างจนใจ

“เส้นทางเดินนี้ เจ้าเป็นคนเลือกเอง ขอให้เจ้ารู้ดีว่า การเป็นแม่ทัพนั้นหมายความว่าอย่างไร”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดทิ้งท้ายประโยคนี้ แล้วก็จากไป

เฉียวม่ออยู่ในวังเย็นที่มืดมิดเพียงลำพัง สายตาฉายแววมุ่งมั่น

ทันใดนั้นนางก็หัวเราะ

นางพูดพึมพำอยู่คนเดียวว่า

“ข้ารู้อยู่แล้ว”

แม่ทัพ ขอเพียงมีความสามารถก็พอแล้ว

ส่วนความเป็นความตายของท่านย่าตระกูลเมิ่งนั้น เกี่ยวข้องอะไรกับนาง

ศิษย์พี่มีความเมตตาเกินไป

ทั้งอยากช่วยคนนี้ แล้วก็ยังให้ความกังวลคนนั้น

แม้แต่กับนางสนมภายในวังหลัง ก็ยังจริงใจขนาดนั้น

ไม่ช้าก็จะต้องถูกแว้งกัด

……

หลังจากงานเลี้ยงรับรองแม่ทัพจบลงแล้ว ขบวนเสด็จของเซียวอวี้ตรงมายังตำหนักหย่งเหอ

บนตัวเขามีกลิ่นอายสุรา แต่ไม่ได้มึนเมาเลยสักนิด

เหลียนซวงออกมาปรนนิบัติ พร้อมพูดขึ้นว่า “ฝ่าบาท ฮองเฮาพักผ่อนแล้ว”

ดวงตาคู่หงส์ของเซียวอวี้หรี่ลงเล็กน้อย พร้อมพูดขึ้นมาด้วยความน่าเกรงขามกดดันว่า

“นอนเร็วขนาดนี้เลยหรือ”

เหลียนซวงก้มหน้าทูลตอบว่า

“วันนี้ฮองเฮารู้สึกสุขภาพไม่ดี เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็...”

เซียวอวี้ไม่ฟังนางพูดจบ ก็เดินตรงเข้าไปในห้องนอน

เหลียนซวงอยากจะตามเข้าไป กลับถูกหลิวซื่อเหลียงพูดรั้งไว้ว่า

“เจ้าเด็กนี่ หูตาไม่ไวเลยจริงๆ”