แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 219

เฉียวม่อรับพระราชทานคุณของจักรพรรดิมา แล้วก็ยังถามขึ้นมาอย่างไม่วางใจว่า

“ฝ่าบาท อาจารย์กับอาจารย์หญิง จะไม่ได้รับการลงโทษใช่ไหม?”

สีหน้าเซียวอวี้เย็นชาเล็กน้อย

เฉียวม่อปลอมตัวเป็นเมิ่งสิงโจว ไม่มีทางที่สองสามีภรรยาตระกูลเมิ่งจะไม่รู้เรื่องเลย

เพราะนั่นคือลูกชายของพวกเขา

แต่ในฐานะที่เป็นจักรพรรดิ บางครั้งก็ต้องเรียนรู้ที่จะเลอะเลือน

“เราประทานให้เจ้าใช้นามสกุลเมิ่ง นับจากนี้เมิ่งเฉียวม่อ เป็นบุตรสาวบุญธรรมของเมิ่งฉวี สืบทอดสายเลือดตระกูลเมิ่ง”

ได้ยินเช่นนี้ เฉียวม่อน้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อย

นางแสดงท่าทีได้รับความกรุณาอย่างไม่คาดฝัน จนรู้สึกประหลาดใจ

“ฝ่าบาท ข้าน้อยจักจงรักภักดีตอบแทนบุญคุณแผ่นดิน”

เหล่าขุนนางค่อยคิดขึ้นมาได้ ฝ่าบาทประธานนามสกุลเมิ่ง เพื่อรักษาชื่อเสียงของ “แม่ทัพน้อยเมิ่ง” เป็นการพระราชทานแก่ตระกูลเมิ่ง เพียงแต่ว่าคนที่คิดอยากแต่งงานกับเมิ่งเฉียวม่อนั้น จะต้องไปเป็นเขยของตระกูลเมิ่ง ยากยิ่งนัก

เหล่านางสนมเห็นการมีแม่ทัพหญิงคนหนึ่งกำเนิดขึ้นมาด้วยตาตนเอง ความรู้สึกนึกคิดในใจล้นหลาม

มีบางคนคิดว่าไม่มีอะไรแปลกประหลาด

และก็มีบางคนรู้สึกอิจฉา

ในฐานะที่เป็นผู้หญิง สามารถที่จะได้รับอิสระ ใช้ชีวิตเทียบเท่ากับผู้ชาย ช่างเป็นความฝันที่ใฝ่หา

อีกอย่าง พวกนางไม่เคยถูกฝ่าบาทมองด้วยสายตาชื่นชมแบบนั้น...

เฟิ่งจิ่วเหยียนลุกขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “ฝ่าบาท หม่อมฉันรู้สึกไม่สบาย ขอทูลลาก่อน”

เซียวอวี้คิดถึงแต่เรื่องพระราชทานแต่งตั้งแม่ทัพหญิง พระราชทานรางวัลแก่นายพลคนอื่น จึงไม่ถามอะไรมาก

นายท่านเฟิ่งเห็นฮองเฮากลับไป ก็ขุ่นเคืองขึ้นมา

เวลานี้จะมาใช้อารมณ์อะไรกัน!

สถานะปลอมของนางนั้นมีคนแทนที่แล้ว ไม่ใช่เรื่องดีหรอกหรือ!

ต่อไปนางก็ไม่ต้องกลับไปยังชายแดนเหนืออีกแล้ว เป็นฮองเฮาอยู่อย่างสงบ...

มุมที่ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็น เฉียวม่อมองส่งเฟิ่งจิ่วเหยียนเดินจากไป แววตาแฝงไปด้วยร่องรอยอมยิ้ม

ตำหนักหย่งเหอ

เหลียนซวงติดตามเฟิ่งจิ่วเหยียนอยู่อย่างเป็นกังวล

ยามที่ฮองเฮาเดินอยู่ข้างหน้า เข้าไปในห้องนอน ทันใดนั้นก็หยุดชะงัก พร้อมพูดขึ้นมาด้วยเสียงเย็นชาว่า

“ถอยกลับไปเถอะ”

เหลียนซวงถอยออกมาอยู่ด้านนอกตำหนักอย่างเชื่อฟัง

จากนั้น เฟิ่งจิ่วเหยียนปิดประตูบานเลื่อนไม้ ขังตนเองไว้ในห้องนอน

เหลียนซวงยืนอยู่ข้างนอก ไม่รู้ว่าฮองเฮาทำอะไรอยู่ข้างใน ในขนาดที่กำลังคาดเดาอยู่อย่างไร้จุดหมาย ในใจก็ยิ่งกระวนกระวาย

นางรู้ว่าฮองเฮาจะต้องไม่สบายใจแน่

เพราะเมื่อหน้ากากของแม่นางเฉียวม่อได้หล่นตกไป ก็ได้ครอบครองความดีความชอบทางทหารของฮองเฮาที่สร้างมาหลายปีมานี้ไปอย่างหมดสิ้น

เรื่องแบบนี้ไม่ว่าตกอยู่กับผู้ใด ในใจก็ล้วนไม่รู้สึกดี

แต่ฮองเฮาก็จะเงียบอยู่แบบนี้ไม่ได้

ยังไงเรื่องของคุณหนูเวยเฉียง ยังสืบได้ไม่กระจ่าง

บุคคลลึกลับคนนั้น จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีเบาะแส

ผู้ดูแลซุนหมัวมัวเดินมา เอ่ยถามขึ้นมาอย่างสงสัยไม่เข้าใจว่า

“วันนี้เป็นงานเลี้ยงรับรองแม่ทัพไม่ใช่หรือ? ทำไมฮองเฮาถึงกลับมาแล้ว?”

เหลียนซวงพูดความจริงไม่ได้ จำต้องอ้างขึ้นมาว่า “ฮองเฮารู้สึกไม่สบาย”

ซุนหมัวมัวไม่ได้ใส่ใจ ดึงเหลียนซวงมาเอ่ยถามขึ้นว่า

“ข้าได้ยินมาว่า ฝ่าบาทแต่งตั้งแม่ทัพหญิงคนหนึ่ง ตกลงเรื่องเป็นอย่างไรกันแน่?”

เหลียนซวงรีบปิดปากซุนหมัวมัว