แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 218

ไม่นาน หมัวมัวที่รับผิดชอบตรวจร่างกายก็มารายงานในท้องพระโรงว่า

“ฝ่าบาท ตรงท้องของผู้หญิงคนนั้นมีบาดแผลจากมีด ซึ่งเป็นแผลเพิ่งเกิดขึ้น ยังมีร่องรอยพิษด้วย อีกอย่าง ได้ค้นเจอคำสั่งทหารในตัวนาง”

คำสั่งทหาร โดยเฉพาะป้ายคำสั่งอินทรีเหินนั่น เพียงพอที่จะยืนยันสถานะของเฉียวม่อ

หากเมิ่งสิงโจวตัวจริงยังอยู่ หรือเมิ่งฉวีสั่งให้ผู้คนปลอมตัวเป็นลูกชายตนเอง ก็ไม่มีทางที่จะนำคำสั่งทหารอันเป็นสิ่งของที่สำคัญเช่นนี้ให้กับเฉียวม่อ

ผลที่ออกมาเป็นแบบนี้ ต่อให้ผู้คนไม่อยากยอมรับก็ต้องยอมรับ

เหลียนซวงยืนคอยปรนนิบัติอยู่ข้างหลังเฟิ่งจิ่วเหยียน

นางเป็นหนึ่งในคนจำนวนน้อยที่รู้เรื่อง เวลานี้ก็ค่อนข้างแปลกประหลาดใจ

แม่นางเฉียวม่อคนนั้น ทำได้เด็ดขาดจริงๆ แม้แต่บาดแผลก็สามารถปลอมขึ้นมาได้

แต่หากเรื่องเป็นเช่นนี้ ฝ่าบาทก็จะไม่เอาเรื่องต่อไป ฮองเฮาก็จะปลอดภัยแล้ว

แต่ไม่รู้ทำไม สีหน้าของฮองเฮาแลดูค่อนข้างย่ำแย่

เฟิ่งจิ่วเหยียนเป็นเหมือนเพียงผู้ชมตั้งแต่ต้นจนจบ มองดูหน้ากากเฉียวม่อตกลงพื้น แล้วก็มองดูผลการตรวจร่างกายของเฉียวม่อ

มีเพียงตัวนางเองที่รู้ดี มีความจริงบางอย่าง กำลังจะเปิดเผยออกมา

แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่นางไม่สามารถยอมรับได้...

เฉียวม่อกลับมายังท้องพระโรง สายตาผู้คนรอบด้าน มีทั้งชื่นชม มีทั้งไม่พอใจ

นางคุกเข่าอยู่บนพื้น

“ฝ่าบาท ข้าน้อยมีความผิด!”

“ข้าน้อยกระทำเรื่องเลอะเลือน! นับตั้งแต่เด็ก ข้าน้อยก็อยากจะเป็นเหมือนผู้ชาย เข้าไปอยู่ในค่ายทหาร รับใช้ประเทศชาติ จึงรู้สึกมีความโชคดีที่ได้ไปยังสนามรบ

“แต่อยู่ในค่ายทหารมาตลอดสามปีนี้ มีความหวาดกลัวมาตลอด

“ตอนนี้ชายแดนเหนือสงบดีแล้ว รัฐเหลียงยอมเป็นรัฐบริวาร ข้าน้อยก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว

“ต่อให้ต้องตาย ก็ไม่ละอายใจต่อบรรพบุรุษ ไม่ละอายใจต่อตนเอง!”

พูดเสร็จ นางหันไปโขกคำนับศีรษะให้กับเซียวอวี้

ท่าทีนอบน้อมจริงใจนั้น ทำให้คนมากมายรู้สึกหวั่นไหว

ดังนั้นจึงมีคนทูลร้องขอให้กับนางอย่างต่อเนื่อง

“ฝ่าบาท ผู้หญิงคนนี้หาญกล้าจงรักภักดี ดีกว่าบุรุษมากมาย ประหารไม่ได้!”

“ฝ่าบาท ถึงแม้จะมีโทษหลอกลวงกษัตริย์ แต่ความตั้งใจของนางนั้นเป็นสิ่งที่ดี คนที่มีคุณธรรมเช่นนี้ ถือเป็นแบบอย่างที่ดีของสตรีแห่งแคว้นหนานฉี”

นายท่านเฟิ่งก็พูดขึ้นมา

“ฝ่าบาท ขุนนางผู้มีคุณูปการ ประหารไม่ได้!”

หากฆ่าเฉียวม่อคนนี้ไปเสีย หากก่อนรับโทษแล้วนางพูดอะไรออกมา ตระกูลเฟิ่งก็จะต้องเดือดร้อนไปด้วย

มีคนทูลร้องขอ ก็ย่อมมีคนซ้ำเติม

ซุนเต๋อฟางพูดขึ้นมาด้วยท่าทางเคร่งขรึมน่าเกรงขามว่า

“ฝ่าบาท กฎทหารดั่งภูเขา! ผู้หญิงคนนี้ปลอมเป็นชายเข้าไปอยู่ในค่ายทหาร ถือเป็นโทษสถานหนัก! หากไม่ประหาร จะไม่สามารถรักษารูปแบบการทหารไว้ได้!”

รุ่ยอ๋องพูดตอบโต้ขึ้นมาว่า

“แม่ทัพซุนให้ความสำคัญในกฎทหาร ไม่ผิดอะไร แต่ในค่ายทหารนอกจากกฎทหารแล้ว ยังมีจิตใจความเป็นทหาร

“แม่ทัพน้อยเมิ่งเสมือนเป็นเข็มเทพใต้ทะเล หินเขาศักดิ์สิทธิ์ของค่ายทหารเป่ยต้า”

“ยิ่งไปกว่านั้น ชายแดนเหนือนอกจากมีรัฐเหลียง ยังมีแคว้นอื่นที่คอยจ้องจะทำร้าย”

“แผ่นดินยังไม่สงบ สถานการณ์ยังไม่แน่นอน หากแม่ทัพน้อยเมิ่งตายไป เกรงว่าแคว้นอื่นจะฉวยโอกาสยกทัพมา แคว้นหนานฉีเพิ่งสิ้นสุดการทำศึกครั้งใหญ่ จำเป็นต้องพักฟื้นฟูพลัง

“ดังนั้น ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่า ผู้หญิงคนนี้ประหารไม่ได้ ยังต้องประทานรางวัลอย่างหนัก ให้ผู้คนได้รู้ว่า ขนาดสตรีแคว้นหนานฉีเรา ยังหาญกล้าขนาดนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบุรุษ!”

แม่ทัพซุนก็พูดขึ้นมาอีกว่า

“แต่ว่าท่านอ๋อง คนนี้ไม่ใช่แม่ทัพน้อยเมิ่ง แต่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง!”