แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 217

พัฟ!

หน้ากากตกลงบนพื้นเสียเช่นนี้

ในขณะเดียวกัน แม่ทัพน้อยเมิ่งที่ลึกลับ โฉมหน้าที่แท้จริงของเขาปรากฏต่อหน้าทุกคน...

ในฝูงชนเกิดความโกลาหลรุนแรง ตกตะลึงอย่างไม่อยากเชื่อ

“รีบดู! นางเป็นผู้หญิง!”

ต่อให้เฉียวม่อแต่งตัวเป็นชาย และก็ได้รวบผมขึ้นมา แต่ใบหน้าเป็นชายหรือหญิงนั้น ดูแล้วรู้ทันที

เทพสงครามแคว้นหนานฉีที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ที่แท้เป็นสตรีคนหนึ่ง?!!

เหล่าบุรุษต่างรู้สึกถึงความอัปยศเหมือนถูกหักหลังขึ้นมาทันที

คนที่พวกเขาเคารพนับถือ ชื่นชมมาตลอด เป็นผู้หญิง!

ไม่เพียงผู้คนที่มองดูอยู่ แม้แต่ซุนเต๋อฟางก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง

เมิ่งสิงโจว...เป็นผู้หญิง!

สีหน้ารุ่ยอ๋องที่นั่งอยู่เปลี่ยนไป เขาก็ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตนเองมองเห็น

แม่ทัพหนุ่มคนนั้น กลายเป็นผู้หญิงได้อย่างไร?

เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งอึ้งอยู่บนที่นั่ง สายตาจับจ้องมองดูเฉียวม่อ

หน้ากาก ถูกกระชากลงเสียแบบนี้แล้ว...

ความตื่นตระหนกแวบผ่านบนใบหน้าของเฉียวม่อ จากนั้นสิ่งแรกที่คิดจะทำก็คือเก็บหน้ากากขึ้นมา

ซุนเต๋อฟางรู้ตัวอย่างรวดเร็ว ใช้เท้าเตะหน้ากากทิ้งไป

จากนั้นเขาก็หันไปฟ้องฮ่องเต้ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มันก่อนว่า

“ฝ่าบาท คนผู้นี้...”

ตูม!

เฉียวม่อคุกเข่าลงข้างหนึ่ง ทำความเคารพด้วยพิธีทหาร

“ฝ่าบาท ขอให้หม่อมฉันได้อธิบาย! หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะหลอกลวงเบื้องสูง!”

ในขณะที่เหล่าขุนนางตกตะลึงนั้น ก็ยิ่งมีความสงสัยว่า ความจริงนี้เป็นอย่างไรกันแน่

เทียบกับความตื่นตระหนกตกตะลึงของผู้คน นายท่านเฟิ่งนั้นรู้เรื่อง จึงไม่ได้ตกใจมากมาย

เขาเพียงรู้สึกว่าเมิ่งฉวีโง่เขลาอย่างมาก

ในเมื่อจะหาคนแทน แล้วทำไมถึงไม่หาผู้ชายเล่า?

ก่อให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา ขออย่าให้ส่งผลกระทบมาถึงตระกูลเฟิ่งเรา!

นายท่านเฟิ่ง หันไปมองเฟิ่งจิ่วเหยียนอยู่บ่อยครั้ง เคืองแค้นที่ไม่สามารถบรรลุตามความคาดหวัง

ทุกอย่างนี้ล้วนเป็นเพราะนาง!

หากนางไม่ไปทำศึกที่ชายแดนเหนือ ก็จะไม่ก่อให้เกิดเรื่องแบบนี้!

บนที่นั่งสูงศักดิ์ ท่าทีเซียวอวี้สงบนิ่ง

แต่ยิ่งสงบนิ่ง ก็ยิ่งเหมือนอดกลั้นยับยั้งอะไรไว้

ทันใดนั้น เขาฉีกยิ้มหัวเราะเย้ยขึ้นมา

“ตามที่เรารู้มา เมิ่งสิงโจวเป็นลูกชายคนเดียวของเมิ่งฉวี ในเมื่อเจ้าเป็นผู้หญิง งั้นก็ไม่ใช่เมิ่งสิงโจว บอกมา เมิ่งสิงโจวตัวจริงล่ะ”

เขาพูดออกมาอย่างสงบ ยิ่งทำให้รู้สึกขนลุก

แววตาเฉียวม่อหรี่ลงเล็กน้อย

เมื่อไม่มีหน้ากากปิดบัง นางก็เหมือนถูกถอดอาภรณ์

ความน่าเกรงขามของจักรพรรดิ เป็นเหมือนดั่งคลื่นทะเล ถาโถมเข้ามาอย่างล้นหลาม ตบนางกระทบบนโขดหิน

นางเหมือนจัดการอารมณ์กระวนกระวายของตนเองอย่างรวดเร็ว เงยศีรษะขึ้นมาอีกครั้ง แววตามุ่งมั่น เต็มไปด้วยความแน่วแน่

“ฝ่าบาท เมิ่งสิงโจวตัวจริงได้...”

แววตาเฟิ่งจิ่วเหยียนเยือกเย็นลง ราวกับใบมีดเฉียบคม หันไปมองเฉียวม่อ พร้อมพูดเตือนนางว่า

“แม่นางผู้นี้ อยู่ต่อหน้าพระพักตร์ฝ่าบาท จะพูดเท็จไม่ได้เด็ดขาด เจ้าควรไตร่ตรองให้ดีก่อนพูดออกมา”

เฉียวม่อผงกศีรษะให้กับนาง เหมือนรู้ว่าควรพูดอย่างไร ให้นางวางใจ จากนั้นก็พูดต่อไปว่า

“เมิ่งสิงโจว เสียชีวิตไปตั้งแต่เมื่อห้าปีที่แล้ว!”

แววตาเฟิ่งจิ่วเหยียนเยือกเย็น ยับยั้งอยู่อย่างเงียบสงบ

“นี่เป็นไปไม่ได้!” มีคนพูดขึ้นมาตอบโต้ว่า “งั้นหลายปีมานี้ ผู้ที่นำพาค่ายทหารเหนือทำศึกเป็นผู้ใด!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน