แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 230

ในตอนนั้นอดีตรัชทายาทลอบทำร้ายพี่ชาย จึงถูกฮ่องเต้องค์ก่อนลดสถานะเหลือเพียงสามัญชน ตามหลักแล้ว งานเลี้ยงไหว้พระจันทร์ เขาไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วม

ไทฮองไทเฮาได้ยินความคิดเห็นของมู่หรงฉานครั้งแรก ก็ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง

มู่หรงฉานอ่อนโยนดุจสายน้ำ ดวงตาทอแววบริสุทธิ์อย่างมีเมตตา ราวกับว่าสามารถคลี่คลายความบาดหมางทุกอย่างในโลกได้

นางโน้มน้าวว่า

“ท่านเคยบอกกับหม่อมฉัน ฝ่าบาทเคยตรัส ว่ายอมมีโอรสคนเดียว ดีกว่ามีหลายคนแล้วแก่งแย่งกัน

“เห็นไทฮองไทเฮากังวลเรื่องนี้ หม่อมฉันก็พลอยเศร้าไปด้วย

“จึงมีความเห็นว่า บางทีอาจจะใช้ประโยชน์จากอดีตรัชทายาท เพื่อรื้อฟื้นความสัมพันธ์ฉันพี่น้องกับฝ่าบาท เช่นนี้ ฝ่าบาทอาจจะเปลี่ยนความคิด ว่าการมีโอรสหลายองค์ต่างหากคือความสุข หากมีโอรสเพียงองค์เดียว คงโดดเดี่ยวเกินไป”

เมื่อไทฮองไทเฮาได้ฟัง ก็รู้สึกว่าสมเหตุสมผล

หากฝ่าบาทพูดสิ่งใดอย่างมั่นเหมาะแล้ว ย่อมไม่เปลี่ยนคำง่าย ๆ

หากเขาตั้งใจว่าจะมีโอรสเพียงองค์เดียวจริง ๆ เช่นนั้นเด็กคนนี้ มีความเป็นไปได้สูงว่าต้องกำเนิดมาจากฮองเฮา ฉานเอ๋อร์ก็จะไม่หลงเหลือโอกาสอะไร

“ข้าจะคิดดูอีกที”

แม้นนางจะยินยอมให้อดีตรัชทายาทเข้าวังมาร่วมงานเลี้ยง แต่มาในฐานะอะไรก็ยังเป็นปัญหาอยู่ดี

มู่หรงฉานก้มหน้าลงอย่างเชื่อฟัง

“เพคะ”

ผ่านไปเพียงสองวัน คนจากตำหนักหวั่นโซ่วก็มาที่ตำหนักหย่งเหอ เพื่อส่งต่อเจตนารมณ์ของไทฮองไทเฮา——รายชื่อเข้าร่วมงานเลี้ยง ต้องการเพิ่มชื่อของอดีตรัชทายาทผู้นั้นด้วย

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่คิดอะไรมาก

เหลียนซวงกลับเผยสีหน้ากลัดกลุ้มออกมา

หลังจากคนจากตำหนักหวั่นโซ่วกลับไป นางก็รีบกล่าว

“ฮองเฮา ไม่รู้ว่าไทฮองไทเฮาทรงคิดอะไรอยู่ อดีตรัชทายาทผู้นั้น เคยเป็นคนที่ท่านต้องอภิเษกด้วยนะเพคะ!”

พูดให้ถูก คือเป็นคนที่คุณหนูเวยเฉียงต้องแต่งงานด้วย

เฟิ่งจิ่วเหยียนที่กำลังลงปลายพู่กันพลันชะงักกึก

เรื่องนี้ นางเองก็รู้ดี

ทว่าขณะนั้นไม่ได้คิดในแง่นี้

เวยเฉียงเป็นลูกสะใภ้ที่ฮ่องเต้องค์ก่อนทรงคัดเลือกไว้ เมื่อถึงวัยปักปิ่นก็ต้องอภิเษกสมรสกับรัชทายาท

เมื่อโลกาเปลี่ยนผัน ฝ่าบาทพระราชทานงานอภิเษกสมรสได้ไม่ถึงปี องค์รัชทายาทผู้นั้นกระทำผิดจนถูกปลด เรื่องอภิเษกกับอดีตรัชทายาทจึงผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่เนื่องด้วยความประสงค์ของฮ่องเต้องค์ก่อน ไม่ว่าผู้ใดขึ้นครองบัลลังค์ ฮองเฮาก็ต้องมาจากบุตรสาวของตระกูลเฟิ่งเท่านั้น ไป ๆ มา ๆ สามีในอนาคตของเวยเฉียงจึงกลายมาเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน

“ฮองเฮา บ่าวรู้สึกว่า เรื่องนี้มีลับลมคมในเพคะ” เหลียนซวงติดตามเฟิ่งจิ่วเหยียนมานาน กลายเป็นคนเฉียบแหลมและช่างระแวงมาขึ้นเรื่อย ๆ

เฟิ่งจิ่วเหยียนครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ สุดท้ายก็เขียนชื่อของอดีตรัชทายาทลงไป——เซียวจั๋ว

……

ณ ตำหนักฟางเฟย

สาวใช้ชิวหงดีใจลิงโลด

“กุ้ยเหริน สำเร็จแล้วเพคะ! รายชื่อในงานเลี้ยงไหว้พระจันทร์ มีชื่อของอดีตรัชทายาทด้วย!”

มู่หรงฉานเรียบร้อยดุจดอกเบญจมาศ นั่งเฝ้าดอกไม้ที่ตนปลูกเองกับมือ แววตาโอบอ้อมอารีย์

“ความสัมพันธ์ของฝ่าบาทและอดีตรัชทายาทแน่นแฟ้นอย่างยิ่ง ดูท่าแล้วคงจะดีใจมาก”

ชิวหงกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง

“มีข่าวดีอีกเรื่องเพคะ! กุ้ยเหริน คุณชายใกล้จะถูกแต่งตั้งเป็นโหวแล้ว!”

สีหน้าของมู่หรงฉานเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทั้งประหลาดใจ ทั้งเหลือเชื่อ

“ข่าวตั้งแต่เมื่อไร?”

“เรียนกุ้ยเหริน ทุกคนล้วนกล่าวเช่นนี้ เดิมทีจะมีการแต่งตั้งแม่ทัพน้อยเมิ่งผู้นั้นเป็นโหว ทว่าแม่ทัพน้อยเมิ่งกลับกลายเป็นสตรี ฝ่าบาทจึงพิจารณาแม่ทัพคนอื่นที่มีผลงานแทน

“แต่หากพูดถึงผลงานทางการศึก และเบื้องหลังชาติตระกูล คุณชายนับว่าโดเด่นอย่างยิ่ง ด้วยเหตุนี้ คุณชายต้องได้รับการแต่งตั้งอย่างไม่ต้องสงสัยเลยเพคะ!”

มู่หรงฉานเริ่มขบคิด จากนั้นก็กล่าวเตือนอย่างระมัดระวัง