แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 25

เฟิ่งจิ่วเหยียนที่ถูกบีบคออยู่ สีหน้าเริ่มซีดเซียว

“เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่จดหมายตระกูลกล่าวถึง...”

“จดหมายตระกูล?” เซียวอวี้ไม่เชื่ออย่างแน่นอน

เขาสั่งให้นางนำสิ่งที่เรียกว่าจดหมายตระกูลฉบับนั้นออกมา

ซุนหมัวมัวที่อยู่ด้านนอกตกตะลึงตาค้าง

มีจดหมายตระกูลที่ใดกัน?

พอหันกลับไป...

คุณพระ นางเสียขวัญ!

เด็กเหลียนซวงนี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

และในมือของนางถืออะไรอยู่?

เหลียนซวงไม่สนใจซุนหมัวมัวที่ยืนแข็งเป็นหิน ตาลีตาเหลือกเดินเข้าในตำหนัก

“ฝ่าบาท นี่เป็นจดหมายที่นายท่านส่งมาวันนี้”

เซียวอวี้ปล่อยมือ เปิดดูด้วยตนเอง

นี่เป็นจดหมายที่บิดาเขียนให้ลูกสาว

——“ลูกเวยเฉียง จดหมายของเจ้าก่อนหน้านี้ ภายใต้ความรับผิดชอบของฮองเฮา จะห่วงใยเหล่านางสนมราวกับเป็นพี่น้อง ทำให้พ่อรู้สึกสบายใจ ได้สืบทราบเรื่องบางอย่างที่เกี่ยวงข้อง หวังว่าจะช่วยเหลือเจ้าได้...”

เนื้อหาหลังจากนี้ไม่เพียงแต่พูดถึงนางสนมเจียงเท่านั้น ยังกล่าวถึงนางสนมคนอื่นอีกด้วย

ทว่าใจความสำคัญของจดหมายคือ ช่วงเวลาที่พวกนางเข้าวัง ความสัมพันธ์ของบิดามารดาในครอบครัว รวมถึงสิ่งที่ชื่นชอบ

ทว่าอ่านจดหมายฉบับนี้ รู้สึกได้ถึงความใส่ใจของฮองเฮาที่มีต่อเหล่านางสนม

ราวกับมองพวกนางเป็นพี่น้องจริง ๆ อยากจะเข้าใจพวกนางอย่างถ่องแท้

เซียวอวี้อ่านจบแล้ว สีหน้ายังคงเย็นยะเยือกดั้งเดิม

“ฮองเฮาของเราช่าง ‘ดี’ เสียจริง ทำครบครันถึงเพียงนี้เชียว”

เขาไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้น ให้คนไปเทียบลายมือทันที

ระหว่างที่รอข้อสรุป เขาจ้องมองฮองเฮาที่สงบนิ่งอย่างไม่ไหวติง

ผ่านไปไม่นานนัก หลิวซื่อเหลียงก็กลับมา

“กราบทูลฝ่าบาท นี่เป็นลายพระหัตถ์ของใต้เท้าเฟิ่งจริง ๆ พะย่ะค่ะ”

เซียวอวี้มองไปทางเฟิ่งจิ่วเหยียนทันที ในแววตาแฝงไว้ด้วยความพินิจพิเคราะห์

เฟิ่งจิ่วเหยียนก้มหน้าลงเล็กน้อย สีหน้าเรียบเฉย

ทว่าเหลียนซวงที่อยู่ด้านข้างมีเหงื่อเย็นไหลออกมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน