แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 24
เป็นเขาได้อย่างไรกัน!
เฟิ่งจิ่วเหยียนสีหน้าสงสัย เหงื่อออกตามมือเล็กน้อย
คนที่อยู่ตรงหน้า หน้าตาเหมือนกับบุรุษที่นางเคยประลองมือในวันนั้นทุกกระเบียดนิ้ว!
ไม่สิ พูดให้ถูกต้องก็คือพวกเขาคือคนเดียวกันต่างหาก!
ใบหน้าหล่อเหลาเช่นเดียวกัน แววตาลึกลับ และยังมีรังสีอาฆาตที่คมคาย...
หลังจากที่ประลองมือครั้งแรก นางคิดเองเออเองว่าเขาเป็นองครักษ์ในวัง
ความจริงแล้ว เขาเป็นถึงฮ่องเต้เซียวอวี้!
ทว่า จักรพรรดิที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี คิดไม่ถึงเลยว่าศิลปะการต่อสู้จะเก่งกาจขนาดนี้
เฟิ่งจิ่วเหยียนจำเซียวอวี้ได้ ทว่าเซียวอวี้กลับไม่รู้ คนตรงหน้าผู้นี้เป็นนักฆ่าสาวที่เขาเคยประลองมือมาแล้วสองครั้ง
“ฮองเฮาจะจ้องเราไปตลอดเลยหรือกระไร” เซียวอวี้พูดอย่างไม่เป็นมิตร
เฟิ่งจิ่วเหยียนตั้งสติทันที หลุบสายตาลง
“โปรดอภัยที่หม่อมฉันเสียมารยาท”
ภายนอกของนางดูสงบนิ่งเป็นปกติ ความจริงแล้วในใจยังคงมีความประหลาดใจอยู่
นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวอวี้ได้มองหน้านางในระยะใกล้เช่นนี้
ครั้งก่อนที่เห็นนาง คือตอนที่นางควบม้าไปช่วยไทเฮา เขายืนอยู่ที่สูง มองจากไกล ๆ ...
ทันใดนั้น นิ้วเรียวยาวของเซียวอวี้อันเย็นยะเยือกเชิดคางของนางขึ้น แววตาสอดประสานกัน
ฮองเฮาผู้ทรงธรรมของตระกูลเฟิ่งหลายรุ่น ส่วนใหญ่หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา ไม่เน้นรูปงาม
มาถึงรุ่นนี้ กลับเลือกนางที่หน้าตางดงามเช่นนี้เข้าวัง
เจตจำนงของคนตระกูลเฟิ่งชัดเจนแจ่มแจ้ง
ส่งสตรีเช่นนี้เข้าวัง จะไม่ให้แย่งชิงความโปรดปรานได้อย่างไรกัน!
เรื่องเป็นที่ประจักษ์แล้วว่าตั้งแต่นางเข้าวังมา ไม่เคยได้อยู่อย่างสงบสุข
“เจ้ากล้าดีอย่างไร ส่งคนไปที่ตำหนักจื้อเฉิน!”
เฟิ่งจิ่วเหยียนถูกบังคับให้เงยหน้ามาสบตาตอบคำถามกับเขา
“หม่อมฉันทำตามกฎของพระราชวัง ไม่ทราบว่ามีความผิดอันใด?”
เซียวอวี้แววตาเย็นยะเยือก “ฮองเฮาไม่เข้าใจกฎของเรา เช่นนั้นเราก็ควรสั่งสอนฮองเฮาให้เป็นอย่างดีจึงจะถูกต้อง”
พร้อมกับคำพูด เขาปล่อยคางของนางลง หันไปออกคำสั่งกับหลิวซื่อเหลียง
“ฮองเฮาเพิ่งจะเข้าวังได้ไม่นาน ไม่รู้กฎเกณฑ์ จึงเป็นคนรับใช้รอบข้างบกพร่องต่อหน้าที่ ทหาร ลากนางสนมของฮองเฮาออกไปให้หมด โบย...”
ซุนหมัวมัวหูดีได้ยินคำพูดเหล่านี้จากด้านนอกตำหนัก ขาอ่อนทันที
จบเห่แล้ว!
เหตุใดนางดวงซวยเช่นนี้กัน รับใช้เจ้าเหนือหัวเช่นนี้!
“เหลียนซวงเอ๋ย เจ้า...”
เมื่อหันไปก็ไม่เจอเหลียนซวงแล้ว
เด็กนรกนี่ หนีไปเร็วขนาดนี้?! เหตุใดไม่พานางไปด้วย!
......
“ช้าก่อนฝ่าบาท!” เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขัดเซียวอวี้
เซียวอวี้เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ฮองเฮา คิดว่าเราลงโทษเบาเกินไป?”
“บิดาเจียงเองก็ถวิลหา ตอนนี้ก็ยังต้องมาเสียแขนข้างหนึ่งไปอีก ตัวเขาไร้ซึ่งปณิธาน
“หม่อมฉันมีความรู้น้อย เพียงได้ยินว่าหากแม่ทัพชนะศึก ผู้บังคับบัญชาก็จะตกรางวัลอย่างงาม หม่อมฉันไม่ทราบว่าฝ่าบาทจะให้รางวัลบิดาของสนมเจียงเยี่ยงไร ทว่าหม่อมฉันคิดว่า หากบิดาเจียงทำไปเพียงเพื่อเงินตรา ก็ไม่จำเป็นต้องจะลงสนามสู้รบ ทำให้บิดาและบุตรีต้องแยกจากกัน บิดาและบุตรต้องตายแยกจากันไป”
“หม่อมฉันคิดว่า ของกำนัลที่ดีที่สุดในเวลานี้ ก็ควรให้บิดาเจียงรู้ว่าบุตรีของเขามีชีวิตที่ดีอยู่ในวัง สำหรับเขา ใต้โลกหล้านี้ เกรงว่าจะไม่มีอะไรที่เป็นการปลอบโยนที่ดีไปกว่าบุตรีได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาทแล้ว ไม่ใช่หรอกหรือ?”
“ดังนั้นหม่อมฉันจึงจัดส่งนางสนมเจียงให้ไปปรนนิบัติโดยพลการ”
เมื่อนางพูดจบ ในตำหนักเงียบเป็นเป่าสาก
หลิวซื่อเหลียงตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
เหตุใดเขาฟังแล้วจึงรู้สึกสงสารนางสนมเจียงกัน?
และยังรู้สึกอีกว่าที่ฮองเฮาทำไปถูกแล้ว
แววตาของเซียวอวี้ถมึงทึง
ทันใดนั้น เขาก็บีบคอของนางไว้
“ทำได้ดีนี่! ฮองเฮาไม่เพียงแต่ควบคุมวังหลังของเรา ยังแส่เข้ามายุ่งกับเรื่องในวังหน้าอีก! ”
“บอกมา! เรื่องพวกนี้ ฮองเฮาไปรู้มาจากที่ใด?”
หลิวซื่อเหลียงเองก็ได้สติกลับมา
คำพูดของฮองเฮาเมื่อครู่ ไม่เหมือนกับสิ่งที่สตรีอยู่แต่ในเรือนได้พบได้เห็นจริง ๆ
หมายความว่านางกำลังสืบสาวความเกี่ยวข้องระหว่างวังหลังกับเรื่องในวังหน้าอย่างลับ ๆ อยู่
วังหลังไม่สามารถข้องเกี่ยวกับการเมืองได้
ฮองเฮาได้ทำความผิดอย่างใหญ่หลวงแล้ว!
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
เติมเหรียญไปแล้ว แต่ปลดล็อกไม่ได้ มีข้อความว่าเกิดข้อผิดพลาด กรุณาลองใหม่อีกครั้ง...
เติมเหรีญญไป 500 เหรียญ เริ่มกดซื่อตอน จาก 223 มาถึงตอน 227 = 5 ตอน 40 เหรัยญ แต่ตอนนี้มีเหรียญคงเหลือ 444 เหรียญ และเปิดอ่านย้อนหลังไม่ได้ ช่วยแก้ไขด้วยค่ะ...
สนุกดี แต่ใช้บัตร์เติมเงินเอไอเอสไม่ได้ ขอบคุที่ให้อ่าน...