แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 23

ฮ่องเต้เสด็จมาที่ตำหนักหย่งเหออย่างกะทันหัน เหลียนซวงรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

“ฝ่าบาทเสด็จมาทำอันใดกัน?”

สีหน้าที่ซุนหมัวมัวมองนางราวกับเห็นคนต่างเผ่า

“เจ้าไม่ทราบจริง ๆ หรือ? ตอนกลางวันฮองเฮาเราพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อที่จะรับความโปรดปราน ตกกลางคืนกลับให้นางสนมเจียงไปปรนนิบัติแทนฮองเฮา นี่ไม่ใช่แสดงอย่างชัดเจนว่ากำลังปั่นหัวฮ่องเต้อยู่รึ

“ฮ่องเต้เป็นถึงจักพรรดิ! จะทนเรื่องเช่นนี้ไหวได้อย่างไรกัน!”

“ฮองเฮา ท่านรีบเปลี่ยนอาภรณ์เถิด ชะตาชีวิตของพวกหม่อมฉันอยู่ในฝ่ามือของท่านนะเพคะ!”

เฟิ่งจิ่วเหยียน: ?

“เปิ่นกงได้กล่าวเมื่อใดว่าจะปรนนิบัติ!”

นางเสียสติไปแล้วกระมัง!

ซุนหมัวมัวเองก็สับสนงงงวย

หรือว่านางคิดผิดไป?

ทว่าไม่ใช่นางคนเดียวที่คิดเช่นนี้!

อย่างไรเสียในวังนี้ ใคร ๆ ก็ต้องแย่งชิงความโปรดปรานเพื่อตัวเองทั้งนั้น จะให้โอกาสคนอื่นมาแย่งปรนนิบัติได้อย่างไรกัน สมองทึบหรือกระไร?

เรื่องราวพิสูจน์แล้วว่าไม่ใช่ซุนหมัวมัวคนเดียวที่คิดต่าง

ค่ำคืนดึกดื่น พวกนางสนมที่นอนไม่หลับอยู่แล้ว หลังจากได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในตำหนักจื้อเฉิน ต่างพากันตะลึงงัน

“อะไรกัน? คนที่ปรนนิบัติไม่ใช่ฮองเฮา? ? เช่นนั้นเป็นใครกัน!”

“นางสนมเจียง? นางสนมเจียงมันทำไมกัน? นางปรนนิบัติ? กล้าดีอย่างไร!”

“ฮ่าฮ่า... คิดไม่ถึงจะถูกฝ่าบาทไล่ออกมา นางสนมเจียงต้องอับอายขายหน้าอย่างมากเป็นแน่!”

“ไม่เพียงเท่านี้ หวงกุ้ยเฟยคงไม่ปล่อยนางไว้แน่!”

หนิงเฟยรีบรุดมาตำหนักเสียนเฟย

อยู่กันสองคนในห้องโถง คุยกันทุกเรื่องราว

“พี่เสียนเฟย พี่ได้ข่าวแล้วหรือยัง? คืนนี้ฮองเฮาจัดสรรให้สนมเจียงไปปรนนิบัติ”

เสียนเฟยนำเสื้อนอกขนสุนัขจิ้งจอกคุมไว้บนไหล่ กระแอมเสียงเบาเล็กน้อย

“ซิ่วหว่าน พูดตามจริง ข้าเองก็ไม่คิดเลยว่าฮองเฮาจะทำเช่นนี้”

“ดูแล้วฮองเฮาคงจะอยากให้ฮ่องเต้พระราชทานความเมตตาอย่างทั่วถึงจริง ๆ”

หนิงเฟยเห็นต่าง

“พี่หญิงประเมินค่าฮองเฮาสู้ไป”

“ท่านป้าเคยพูดไว้ว่า ในวังนี้ ไม่มีสตรีนางใดที่ไม่อยากจะแย่งชิงความโปรดปราน

“ฮองเฮาจะทำเพื่อพวกเราที่ไหนกัน? ถึงขั้นสละโอกาสในการปรนนิบัติให้ผู้อื่น?”

“ฮองเฮาแผนสูงต่างหาก!”

“ตนเองอยากปรนนิบัติ แต่ไม่กล้า จึงให้นางสนมเจียงลองเชิงก่อน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน