ฮ่องเต้เสด็จมาที่ตำหนักหย่งเหออย่างกะทันหัน เหลียนซวงรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก
“ฝ่าบาทเสด็จมาทำอันใดกัน?”
สีหน้าที่ซุนหมัวมัวมองนางราวกับเห็นคนต่างเผ่า
“เจ้าไม่ทราบจริง ๆ หรือ? ตอนกลางวันฮองเฮาเราพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อที่จะรับความโปรดปราน ตกกลางคืนกลับให้นางสนมเจียงไปปรนนิบัติแทนฮองเฮา นี่ไม่ใช่แสดงอย่างชัดเจนว่ากำลังปั่นหัวฮ่องเต้อยู่รึ
“ฮ่องเต้เป็นถึงจักพรรดิ! จะทนเรื่องเช่นนี้ไหวได้อย่างไรกัน!”
“ฮองเฮา ท่านรีบเปลี่ยนอาภรณ์เถิด ชะตาชีวิตของพวกหม่อมฉันอยู่ในฝ่ามือของท่านนะเพคะ!”
เฟิ่งจิ่วเหยียน: ?
“เปิ่นกงได้กล่าวเมื่อใดว่าจะปรนนิบัติ!”
นางเสียสติไปแล้วกระมัง!
ซุนหมัวมัวเองก็สับสนงงงวย
หรือว่านางคิดผิดไป?
ทว่าไม่ใช่นางคนเดียวที่คิดเช่นนี้!
อย่างไรเสียในวังนี้ ใคร ๆ ก็ต้องแย่งชิงความโปรดปรานเพื่อตัวเองทั้งนั้น จะให้โอกาสคนอื่นมาแย่งปรนนิบัติได้อย่างไรกัน สมองทึบหรือกระไร?
เรื่องราวพิสูจน์แล้วว่าไม่ใช่ซุนหมัวมัวคนเดียวที่คิดต่าง
ค่ำคืนดึกดื่น พวกนางสนมที่นอนไม่หลับอยู่แล้ว หลังจากได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในตำหนักจื้อเฉิน ต่างพากันตะลึงงัน
“อะไรกัน? คนที่ปรนนิบัติไม่ใช่ฮองเฮา? ? เช่นนั้นเป็นใครกัน!”
“นางสนมเจียง? นางสนมเจียงมันทำไมกัน? นางปรนนิบัติ? กล้าดีอย่างไร!”
“ฮ่าฮ่า... คิดไม่ถึงจะถูกฝ่าบาทไล่ออกมา นางสนมเจียงต้องอับอายขายหน้าอย่างมากเป็นแน่!”
“ไม่เพียงเท่านี้ หวงกุ้ยเฟยคงไม่ปล่อยนางไว้แน่!”
หนิงเฟยรีบรุดมาตำหนักเสียนเฟย
อยู่กันสองคนในห้องโถง คุยกันทุกเรื่องราว
“พี่เสียนเฟย พี่ได้ข่าวแล้วหรือยัง? คืนนี้ฮองเฮาจัดสรรให้สนมเจียงไปปรนนิบัติ”
เสียนเฟยนำเสื้อนอกขนสุนัขจิ้งจอกคุมไว้บนไหล่ กระแอมเสียงเบาเล็กน้อย
“ซิ่วหว่าน พูดตามจริง ข้าเองก็ไม่คิดเลยว่าฮองเฮาจะทำเช่นนี้”
“ดูแล้วฮองเฮาคงจะอยากให้ฮ่องเต้พระราชทานความเมตตาอย่างทั่วถึงจริง ๆ”
หนิงเฟยเห็นต่าง
“พี่หญิงประเมินค่าฮองเฮาสู้ไป”
“ท่านป้าเคยพูดไว้ว่า ในวังนี้ ไม่มีสตรีนางใดที่ไม่อยากจะแย่งชิงความโปรดปราน
“ฮองเฮาจะทำเพื่อพวกเราที่ไหนกัน? ถึงขั้นสละโอกาสในการปรนนิบัติให้ผู้อื่น?”
“ฮองเฮาแผนสูงต่างหาก!”
“ตนเองอยากปรนนิบัติ แต่ไม่กล้า จึงให้นางสนมเจียงลองเชิงก่อน
เฟิ่งจิ่วเหยียนยืนอยู่ด้านหน้าเตียง ด้านหน้ามีม่านที่เอาไว้เปลี่ยนอาภรณ์กั้นอยู่
นางสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายบุรุษเพศ
ราวกับนกเหยี่ยวที่เตรียมจะล่าอาหารสายตาเฉียบคม
“ออกไปให้หมด” เซียวอวี้หยุดอยู่ด้านนอกม่านกั้น สายตามองเงาข้างในนั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย
ถ้าสายตาฆ่าคนได้ ฮองเฮาคงกลายเป็นศพไปแล้ว
ซุนหมัวมัวเชื่อฟังเป็นอย่างมาก
เมื่อฮ่องเต้ดำรัส นางก็รีบออกไปทันควัน
เหลียนซวงสีหน้าซีดเซียว จ้องมองที่พระสนมของตนเอง
เฟิ่งจิ่วเหยียนส่งสายตาให้นางออกไปก่อน
ทว่าเหลียนซวงก็ยังกังวลใจอยู่ดี
ฮ่องเต้ทรราชย์มาด้วยความประสงค์ที่ไม่ดี กลัวว่าฮองเฮาจะได้รับบาดเจ็บ
หลังจากเหล่านางสนมออกไปหมดแล้ว เฟิ่งจิ่วเหยียนเดินออกมาจากม่านทำความเคารพ
“หม่อมฉันถวายบังคมฝ่าบาท”
เมื่อทำความเคารพเสร็จสิ้น นางเงยศีรษะขึ้น
ณ ช่วงเวลาต่อมา นางหรี่ตาลงทันที

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
เติมเหรียญไปแล้ว แต่ปลดล็อกไม่ได้ มีข้อความว่าเกิดข้อผิดพลาด กรุณาลองใหม่อีกครั้ง...
เติมเหรีญญไป 500 เหรียญ เริ่มกดซื่อตอน จาก 223 มาถึงตอน 227 = 5 ตอน 40 เหรัยญ แต่ตอนนี้มีเหรียญคงเหลือ 444 เหรียญ และเปิดอ่านย้อนหลังไม่ได้ ช่วยแก้ไขด้วยค่ะ...
สนุกดี แต่ใช้บัตร์เติมเงินเอไอเอสไม่ได้ ขอบคุที่ให้อ่าน...