แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 279

ไทฮองไทเฮาถูกเซียวอวี้กระตุ้นต่อมโมโหจนพูดไม่ออก

แก้ไขหนังสือแห่งโชคชะตาเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้น ฮ่องเต้ปล่อยผ่านไปได้หรือ?

เขาไม่ใช่คนจิตใจดีถึงเพียงนั้นเสียหน่อย!

เฟิ่งจิ่วเหยียนเม้มริมฝีปาก

นางเข้าใจ การที่เซียวอวี้ทำเช่นนี้ ก็เพื่อศักดิ์ศรีของเชื้อพระวงศ์

ฮ่องเต้ถูกขุนนางผู้หนึ่งปั่นหัวอลหม่าน ซึ่งดูหมดรัศมีจริง ๆ

เซียวอวี้กล่าวขึ้นมาอีก

“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เรากับฮ่องเต้องค์ก่อนไม่เหมือนกัน เราไม่เคยเชื่อหนังสือแห่งโชคชะตาสักครั้ง”

ไทฮองไทเฮาเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ

ฝั่งเซียวอวี้พูดจบไม่ทันไร นางก็เป็นลมล้มพับไป

ถือคติไม่เห็นหน้าย่อมไม่เสียอารมณ์

……

จู่ ๆ ไทฮองไทเฮาก็สลบไป จึงถูกนำตัวไปตรวจอาการภายในตำหนัก

ยังดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก

หมอหลวงกล่าวว่า แค่ได้รับผลกระทบทางจิตใจในชั่วขณะ

หลังจากที่นางฟื้นขึ้นมา เซียวอวี้ก็ไปหา

ไทฮองไทเฮาในตอนนั้นเชื่องซึมผิดปกติ เพียงพูดว่า

“เจ้าเป็นฮ่องเต้ อยากทำอะไร ก็ทำเถอะ”

หลังจากที่เซียวอวี้ทูลลา มู่หรงฉานก็เข้ามาในตำหนัก

นางเฝ้าอยู่ข้างแท่นบรรทมของไทฮองไทเฮา ขอบตาแดงก่ำเล็กน้อย

ไทฮองไทเฮารู้ว่านางกตัญญูรู้คุณ และรู้ว่า นางต้องการโค่นล้มฮองเฮาโดยการใช้ประโยชน์จากเรื่องของนายท่านเฟิ่ง

“ฉานเอ๋อร์ ฝ่าบาทตัดสินใจแล้ว ข้าคงทำอะไรมิได้แล้ว

“แต่เจ้าไม่ต้องกลัว วังหลังแห่งนี้เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้าย วนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วไปหมดเช่นนี้แหละ…”

มู่หรงฉานก้มหน้าลง

“เพคะ หม่อมฉันเข้าใจแล้ว”

นางแค่ไม่อยากยอมแพ้

คนอย่างฮองเฮา ไม่มีส่วนใดคล้ายท่านพี่เลยสักนิด ไฉนถึงเข้าตาฝ่าบาทได้ล่ะ?

ตอนนี้ฮองเฮายังตั้งครรภ์อีก เช่นนี้นางสนมในวังหลังคนอื่น ๆ จะยังมีโอกาสหรือ?

มู่หรงฉานแอบกำมือทั้งสองข้าง จนเล็บจิกเข้าเนื้ออ่อนบริเวณฝ่ามือ ยิ่งเจ็บมากเท่าไร นางยิ่งสติแจ่มชัดมากเท่านั้น

……

ณ ตำหนักหย่งเหอ

เฟิ่งจิ่วเหยียนเพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน เซียวอวี้ก็มาหา

ครานี้นางบอกให้เหลียนซวงออกไปก่อนอย่างรู้งาน

ภายในตำหนักจึงเหลือเพียงพวกเขาสองคน นางขมวดคิ้วพร้อมเอ่ยขึ้น

“ฝ่าบาท เรื่องเท็จไม่มีทางเป็นจริงได้”

เซียวอวี้รู้ว่านางกำลังกังวลเรื่องอะไร

สายตาของเขาเคลื่อนลง หยุดลงตรงหน้าท้องของนาง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน