แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 280

ม่านไข่มุกกระทบกันจนเกิดเสียง

เซียวอวี้โยนอีกฝ่ายลงบนเตียง โถมตัวเข้าใส่อย่างไม่ทะนุถนอม ทั้งยังจับแขนทั้งสองข้างของนาง กดไว้เหนือศีรษะทั้งสองด้าน

เขาขึ้นคร่อม มองทุกอย่างของนาง

ราวกับว่าในสายตาของเขา นางเป็นเพียงเหยื่อที่เขาสามารถใช้มือจับมาได้ง่าย ๆ

เห็นนางออกแรงดิ้น แต่กลับไม่กล้าเผยวรยุทธ์ออกมา เห็นสีหน้าของนางเดี๋ยวซีดเดี๋ยวคล้ำเขียว เห็นลมหายใจของนางแปรปรวน กลายเป็นถี่กระชั้น…

เฟิ่งจิ่วเหยียนออกแรง แต่ไม่กล้าออกแรงทั้งหมด

นางไม่เคยอับจนหนทางเท่านี้มาก่อน

ถูกบุรุษกดทับไว้ใต้ร่าง ขยับไปไหนไม่ได้

มือทั้งสองข้างยังถูกกดเอาไว้ จนร่างกายท่อนบนออกแรงไม่ได้

ไม่นานหลังจากนั้น หน้าผากของนางก็มีเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นมา

ดวงตาของเซียวอวี้ลุกโชนไปด้วยเปลวไฟ รุกลามเป็นกองเพลิงในชั่ววินาที แล้วไปกระจุกรวมตัวอยู่บริเวณเอวสอบของเขา

แววตาที่มองนาง เหมือนหมาป่านักล่าที่กำลังหิวโหยสุดขีด

ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง ลำคอแห้งผากขึ้นเรื่อย ๆ …

เขาไม่ให้โอกาสคนใต้ร่างได้หายใจหายคอ ริมฝีปากบางเฉียบก็ประทับลงมา

แรงนั้นทำให้ปากของนางแง้มเปิดออก

หลังจากนั้นก็พุ่งจู่โจม ตรงดิ่งไปยังส่วนลึก

ดูดกลืน เกี่ยวกระหวัด จนได้ยินเสียงน้ำลายผสมกัน และได้ยินเสียงร้องขัดขืน “อื้ออึง” จากลำคอของนาง

มัน…ทำให้เขาเสียวกระสันอย่างยิ่ง

เวลานี้ ในหัวของเฟิ่งจิ่วเหยียนเดือดดาลด้วยเปลวเพลิง มีความคิดอยากฆ่าเขาให้ตาย

นางเกลียดจูบของเขา

เกลียดทุกสิ่งทุกอย่างของเขา

ทว่าสิ่งที่เหนือการควบคุม ก็ถูกเขาควบคุมไว้หมด

มือของนางถูกเขาจับ และกดไว้อย่างแน่นหนา

ยามที่นางดิ้นขัดขืน ก็เผยให้เห็นท่อนแขน ที่มีเส้นเลือดปรากกฏขึ้น

ส่วนหลังมือของชายหนุ่ม ยิ่งมีเส้นเลือดผุดขึ้นมาเด่นชัด

ครั้นพลังกับพลังประสานกัน ยิ่งทำให้ผ้าปูเตียงเกิดรอยย่นยับ

เซียวอวี้รู้สึกได้ว่า นางไม่คิดที่จะหยุดขัดขืน

แขนทั้งสองข้างเกือบจะหลุดจากการควบคุมของเขาอยู่หลายหน

ยังดี ที่เขามีแรงมากกว่า และนางยังไม่กล้าเปิดเผยกำลังภายในออกมา

ช่างโง่เขลาสิ้นดี

เขารู้ตั้งนานแล้ว

ที่เขาทำอยู่นี่ก็นับว่าเป็นการฉวยโอกาสเอาเปรียบตอนที่คนอื่นสู้ไม่ได้

ฉวยโอกาสตอนที่นางพะว้าพะวัง แทะโลมนางจนแทบคลั่ง