แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 43

เซียวอวี้เสด็จมาถึงตำหนักหย่งเหอ เห็นคนคุกเข่าอยู่ในสวนจำนวนมาก

พวกเขาแต่ละคนก้มหน้าก้มตา หัวหดด้วยความหวาดกลัว

“ฝ่าบาท” เฟิ่งจิ่วเหยียนยืนอยู่ข้างประตูต้อนรับเขา สวมชุดธรรมดาสีน้ำเงินทั้งตัว ใบหน้าไร้ซึ่งการแต่งแต้ม ทว่าเปล่งประกายดึงดูดสายตาผู้คน

เซียวอวี้เพียงชายตามองนางเล็กน้อย สีหน้าเยือกเย็นเดินเข้าไปในตำหนัก

เฟิ่งจิ่วเหยียนเดินตามไปอย่างนอบน้อม เมื่อถึงด้านใน จึงกราบทูลเขาอย่างตรงไปตรงมา

“หม่อมฉันไม่ทำให้ฝ่าบาทผิดหวัง หาคนที่ปล่อยข่าวลือได้แล้วเพคะ!”

เซียวอวี้มองไปด้านนอกตำหนัก

“คนเหล่านั้น ล้วนเป็นคนริเริ่มงั้นหรือ”

“คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนที่หม่อมฉัน ‘เชิญ’ มาไต่ถาม ผ่านการซักถามในแต่ละขั้นตอน ท้ายที่สุดยืนยันได้ว่าข่าวลือนั้น สาวใช้ตำหนักหลิงเซียวเป็นคนป่าวประกาศเพคะ”

เมื่อได้ยินว่าตำหนักหลิงเซียว เซียวอวี้สีหน้ามีการเปลี่ยนแปลง

“ฮองเฮา จัดการเรื่องราวถูกผิดต้องดูตามข้อเท็จจริง ในช่วงเวลาสั้น ๆ สามวัน เจ้ามั่นใจได้อย่างไรว่าคำให้การของคนเหล่านี้ไม่มีข้อผิดพลาด”

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้แก้ตัว แต่กลับขออนุญาตเพิ่มเติมอีก

“หากฝ่าบาทสามารถปฏิบัติกับตำหนักหลิงเซียวอย่างเท่าเทียมได้ หม่อมฉันก็จะสั่งให้คนไป ‘เชิญ’ นางสนมผู้นั้นมาไต่สวน”

แววตาของเซียวอวี้เคร่งขรึม

“เจ้ากำลังจะสื่อว่าเราเข้าข้างตำหนักหลิงเซียว?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนก้มหน้าลงเล็กน้อย “หม่อมฉันมิบังอาจ เพียงแต่คำนึงได้ว่าหวงกุ้ยเฟยเป็นบุคคลที่ท่านโปรดปรานมากที่สุด จึงสื่อความหมายขออนุญาตก่อนที่จะนำคนมา”

ถึงแม้เซียวอวี้ไม่ชอบฮองเฮานางนี้ ทว่าก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล

ช่วงนี้ข่าวลือเหล่านั้น ทำให้พระราชวังอับอายขายหน้าไม่มากก็น้อย

“เราโปรดปรานหวงกุ้ยเฟยก็จริง ทว่าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคนอื่นในตำหนักหลิงเซียว หากมีคนประสงค์ร้ายปล่อยข่าวลือออกไป เราก็จะไม่ปล่อยเอาไว้แน่”

เมื่อพูดจบ เขาก็ให้องครักษ์ของตนเองไปนำคนมา

ตำหนักหลิงเซียว

หวงกุ้ยเฟยทราบเรื่องนี้แล้ว จิตใจว้าวุ่นเล็กน้อย

“เหตุใดฝ่าบาทต้องจับกุมคนของข้า?”

ชุนเหอคาดเดา “ได้ยินมาว่าฮ่องเต้เสด็จไปที่ตำหนักหย่งเหอ ไม่ทราบว่าฮองเฮาพูดอะไรกับฮ่องเต้”

สายตาหวงกุ้ยเฟยบอกบุญไม่รับ

นางเฟิ่งเวยเฉียงสมควรตายนั้นอีกแล้ว!

ตำหนักหย่งเหอ

องครักษ์ข้างกายของเซียวอวี้มีวิธีการโหดเหี้ยม

พวกเขาเพิ่งจะไต่สวนไปได้ครู่เดียว สาวใช้ของตำหนักหลิงเซียวนั้นก็สารภาพผิดแล้ว

นางถูกพาตัวมากราบทูลขอความเมตตาต่อหน้าฮ่องเต้ ฮองเฮา

“ฮ่องเต้ ฮองเฮาได้โปรดไว้ชีวิตด้วยเถิด!”

“บ่าวมิบังอาจแล้วเพคะ!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนสีหน้าเรียบเฉย ใช้แววตาที่ราวกับมองทะลุทุกสิ่งจับจ้องนางเอาไว้

“เจ้าไม่ได้มีเรื่องขุ่นข้องหมองใจกับข้า เหตุใดจึงทำเช่นนี้”

คนที่ฉลาดก็สามารถฟังออกได้ว่าฮองเฮากำลังจะสื่อว่า —— สาวใช้ผู้นี้ถูกหวงกุ้ยเฟยบงการ

สาวใช้ผู้นั้นรีบตอบกลับทันควัน

“บ่าวไม่พอใจกับการขู่บังคับของฮองเฮา...ที่ขู่บังคับให้ฮ่องเต้โปรดปรานอย่างทั่วถึง จึงหน้ามืดตามัว พระนาง ท่านช่างยิ่งใหญ่สูงส่ง ปล่อยบ่าวไปเถิดเพคะ!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนยังอยากจะซักถามอะไรต่อ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน