แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 524

หลังมื้อเช้าซุนหมัวมัวก็มาที่ตำหนักหย่งเหอ

เมื่อนางเห็นเหลียนซวงที่ดูเหนื่อยล้าจากการนอนไม่พอ นางก็พูดประจบด้วยรอยยิ้ม

“คารวะซินเฟยเพคะ!

“เมื่อคืนพระสนมทรงเหน็ดเหนื่อยแล้ว นี่คือน้ำแกงบำรุงที่บ่าวตุ๋นให้ท่านด้วยตนเองเพคะ…”

นางประเมินสาวน้อยผู้นี้ต่ำเกินไปจริง ๆ

มิน่าเล่า ไม่ว่านางจะพยายามโน้มน้าวอย่างไร สาวน้อยผู้นี้ก็ไม่ยอมไปจากตำหนักหย่งเหอ ไม่ยอมย้ายไปเกาะขาใหม่ ที่แท้สาวน้อยผู้นี้ก็คิดอยากเป็นผู้สูงศักดิ์เสียเอง!

ยามนี้พอมองดูเหลียนซวงคนนี้ดี ๆ ก็นับว่าหน้าตาไม่เลวเลยจริง ๆ แม้จะไม่ถึงขนาดงามล่มเมือง ทว่าก็สวยสดงดงาม เป็นประเภทที่หน้าตาอ่อนโยนนุ่มนวล ทำให้บุรุษรู้สึกผ่อนคลายสบายใจ มิน่าเล่าฝ่าบาทถึงชอบพอนาง

ความคิดของซุนหมัวมัวชัดเจนจนผู้อื่นสัมผัสได้

“พระสนม บ่าวเองก็เป็นคนเก่าคนแก่ บ่าว... บ่าวอยากกลับมาอยู่ที่ตำหนักหย่งเหอ ท่านเองก็ยังขาดคนที่เชื่อใจได้ ใช่หรือไม่เพคะ?”

เหลียนซวงปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

"ไม่จำเป็น!"

เมื่อซุนหมัวมัวเห็นนางวางมาดใหญ่โตเช่นนี้ก็ไม่พอใจทันที จึงพูดเตือนสตินางอย่างเหน็บแนม

“พระสนม ท่านทรงลืมเรื่องที่ผ่านมาแล้วหรือ?

“ทรงรู้หรือไม่ว่าผู้อื่นมองท่านอย่างไร พวกเขาต่างพูดกันว่าอดีตฮองเฮาเพิ่งจากไปไม่ทันไร ท่านก็ปีนขึ้นเตียงมังกรเสียแล้ว และพูดว่าท่านเป็นสาวใช้ที่เนรคุณเจ้านาย

“วังหลังแห่งนี้ไม่ใช่สถานที่สำหรับการต่อสู้เพียงลำพัง ข้างกายท่านต้องมีคนที่เชื่อใจได้ ไม่เช่นนั้นเกรงว่าพอฝ่าบาททรงเบื่อของใหม่แล้ว ตำหนักหย่งเหอก็จะกลายเป็นตำหนักเย็นอีกครั้ง!”

มือสองข้างของเหลียนซวงกำหมัดแน่น นางเก็บความคับข้องใจไว้ในใจ

"เจ้า! เจ้าออกไปซะ!"

พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ฝ่าบาทเพียงไม่อยากยอมรับว่าตนเองยังไม่ลืมอดีตฮองเฮา ดังนั้นจึงใช้นางเพื่อที่จะได้เสด็จมาที่ตำหนักหย่งเหออย่างโจ่งแจ้งก็เท่านั้น!

แล้วพวกเขาก็ไม่รู้ว่า เมื่อคืนวานนางไม่ได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาท ทั้งยังต้องร่วมแสดงละครฉากนี้กับฝ่าบาทอีก

ความทุกข์ใจของนาง ไม่สามารถแสดงออกมาเป็นคำพูดได้

ซุนหมัวมัวเดินออกจากตำหนักหย่งเหอด้วยความโกรธพลางบ่นพึมพำ

“ยัยเด็กน่าตาย! ไอ้คนไร้ค่า! เจ้าคิดว่าตัวเองจะสามารถบินขึ้นไปจนกลายเป็นหงส์ได้จริงหรือ? ข้าจะรอดู ไม่ช้าก็เร็วต้องมีคนไล่เจ้าลงมาแน่!”

ฝ่าบาทเองก็ไม่ใช่คนดีเช่นกัน!

ชอบใครก็ไม่ชอบ ดันมาชอบข้าหลวงข้างกายอดีตฮองเฮาเสียได้

ไม่แปลกใจเลยที่อดีตฮองเฮาทรงจากไปอย่างไร้เยื่อใยเช่นนี้ เกรงว่า...เกรงว่าสองคนนี้คงจะลอบมีความสัมพันธ์กันมานานแล้ว!

ต้องใช่แน่!

จะต้องเป็นเช่นนี้แน่!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ซุนหมัวมัวก็อดรู้สึกเสียใจแทนอดีตฮองเฮาไม่ได้

ที่แท้ปัญหาก็ไม่ได้อยู่ที่หรงเฟย แต่เป็นที่เหลียนซวง สาวใช้ต่ำต้อยนั่น! !

ยิ่งซุนหมัวมัวคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไร นางก็ยิ่งโมโหมากขึ้นเท่านั้น ถึงแม้จะเดินจากไปไกลแล้ว ก็ยังอุตส่าห์ย้อนกลับมาถ่มน้ำลายด้านนอกตำหนักหย่งเหอ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน