แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 552

นัยน์ตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนแวววับด้วยความเด็ดขาด

นางเอ่ยกับคนชุดคลุมสีขาวเหล่านั้น

“กฎเกณฑ์ของยุทธภพ อย่าทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ไปสู้กันที่อื่น”

อีกฝ่ายก็ปฏิบัติตามกฎเช่นกัน ผู้นำของคนชุดคลุมสีขาวพยักหน้า

“ตกลง”

……

เวลาใกล้รุ่งสาง ในป่าที่อยู่ห่างจากที่พักแรมประมาณสิบลี้

เฟิ่งจิ่วเหยียนคุกเข่าลงข้างหนึ่ง และใช้กระบี่ในมืออีกข้างยันพื้น พร้อมหายใจหอบถี่

ลมพัดผ้าผูกผมของนาง ทำให้นางดูผอมเพรียว และเย็นชา

ศพในชุดคลุมสีขาวสิบกว่าร่างนอนเกลื่อนไปทั่วทั้งบริเวณ

ชุดคลุมสีขาวของพวกเขาอาบด้วยโลหิต และยังย้อมป่าไม้เขียวให้กลายเป็นสีแดงอีกด้วย

ตอนนี้ เหลือเพียงผู้นำของคนชุดคลุมสีขาวเท่านั้น

เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน ยืนหลังพิงต้นไม้ และใช้มือกุมบาดแผลเลือดออกที่เอว ขณะที่หน้ากากบนใบหน้าของเขาแตกหัก จนเผยให้เห็นใบหน้าแก่ชรา

ซูฮ่วนที่อยู่ตรงหน้านั้น ไม่ต่างจากสัตว์ประหลาด!

สัตว์ประหลาดที่ไม่มีผู้ใดโค่นล้มได้!

เฟิ่งจิ่วเหยียนยืนขึ้นพร้อมกระบี่ในมือ ดวงตาเย็นชา ไร้ซึ่งระลอกคลื่น

ทันใดนั้น นางก็ฟันกระบี่ลงไปที่คนชุดคลุมสีขาว

ฟิ้ว!

ในยามที่คนชุดคลุมสีขาวคิดว่าตนเองจะต้องตายด้วยกระบี่ของนาง พลันมีลูกศรหน้าไม้ พุ่งไปทางเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างกะทันหัน

นางเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างอย่างฉับพลัน และเกือบจะหลบลูกศรหน้าไม้ที่แหลมคมไม่ได้

เมื่อหันกลับมามองดู จึงได้เห็น ร่างของบุรุษอาภรณ์ชุดขาวผู้หนึ่ง ยืนอยู่บนกิ่งไม้สูง

เขาถือหน้าไม้มุมปากใต้หน้ากากยกขึ้นเล็กน้อย

เฟิ่งจิ่วเหยียนจดจำได้ทันที ตอนที่อยู่ชายแดนใต้ ชายอาภรณ์ชุดขาวและคนชุดคลุมดำปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกัน

คนชุดคลุมสีขาวได้หายใจโล่งอก และรีบวิ่งไปหาชายหนุ่มอาภรณ์ชุดขาวทันที

ทว่าทันใดนั้น หน้าไม้ของชายหนุ่มอาภรณ์ชุดขาวก็เปลี่ยนทิศทาง และเล็งไปที่คนชุดคลุมสีขาวแทน

ฉึก!

ลูกศรแทงทะลุหัวใจ

จนกระทั่งขาดใจตาย คนชุดคลุมสีขาวยังไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใด...

หรือว่า เป็นเพราะราชสำนักได้ค้นพบเขา จากเหตุการณ์กบฏที่เมืองเซวียน

ทว่า ท่านประมุขยังไม่ออกจากบำเพ็ญตน แล้วเป็นผู้ใดที่สั่งฆ่าเขา!

ในพรรคเทียนหลง ยังมีผู้ใดที่มีคุณสมบัติพอจะ...ฆ่าเขา...

ตุบ!

คนชุดคลุมสีขาวล้มตึงพร้อมด้วยตาที่เบิกโพลง

เฟิ่งจิ่วเหยียนบินขึ้นไปบนต้นไม้ทันที หมายจะจับตัวชายหนุ่มอาภรณ์ชุดขาวเอาไว้

ชายหนุ่มอาภรณ์ชุดขาวยิงหน้าไม้ใส่นางอีกหลายดอก ทว่านางก็หลบมันได้ทั้งหมด

ครั้นนางกำลังจะแทงกระบี่ใส่อีกฝ่าย เขากลับเอ่ยขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“อาเหยียน ที่รัก”

นัยน์ตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนหดเกร็งทันที

กระบี่ของนางพลันเบี่ยงทิศทางไปด้วยเช่นกัน

ต่อจากนั้น บุรุษอาภรณ์ชุดขาวผู้นั้นก็ซัดหนึ่งฝ่ามือใส่นาง

กระบี่ ร่วงหล่น

คน เสมือนว่าวที่สายป่านขาด ร่วงหล่นลงมาจากที่สูงโดยกะทันหัน

บุรุษอาภรณ์ชุดขาวรีบบรรจุลูกศรดอกสุดท้าย และเล็งเป้ามาที่นาง

ทันใดนั้น ปรากฏร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาเสมือนลมกระโชกแรง เข้ารับเฟิ่งจิ่วเหยียนที่อยู่กลางอากาศ และกอดนางไปไว้ด้านข้างพลางหมุนตัว ก่อนจะร่อนลงพื้นอย่างมั่นคง

เป็นเซียวอวี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน