แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 563

ในวังหลวง

ในห้องทรงพระอักษร เฉินจี๋ยยกมือประสานถวายบังคม รายงานอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ฝ่าบาท เทียบกับรายชื่อแล้ว วันนี้จับคนยุทธภพที่ต่อต้านราชสำนักได้อีกสองคน ขังไว้ในคุกหลวงแล้ว ตามที่สารภาพ พวกเขาเป็นคนของสำนักชางโกว สืบรู้มาว่าตงฟางซื่อกับซูฮ่วนอยู่ในเมืองหลวง จึงเสี่ยงเข้ามาตามหา”

เซียวอวี้อ่านสาส์นกราบทูล หว่างคิ้วปกคลุมไปด้วยความเฉียบขาด พูดขึ้นมาอย่างลอย ๆ

“รู้จักรนหาที่ตายจริง ๆ ”

เฉินจี๋พูดขึ้นมา

“ปกติพวกเขาไม่กล้ามามีเรื่องในเมืองหลวง ทว่าช่วงนี้ มีคำสั่งไล่ล่า ให้รางวัลอย่างงาม จึงมีผู้กล้าเข้ามา”

เซียวอวี้วางสาส์นกราบทูล ดวงตาเฉียบคมแฝงไปด้วยไอสังหาร

“เราไม่สนว่าเจ้าจะใช้วิธีอะไร ใครที่เข้ามาในเมืองหลวง คิดต้องการเอาชีวิตของซูฮ่วน ล้วนจัดการให้หมดจน”

“พ่ะย่ะค่ะ ! ”

เฉินจี๋น้อมรับพระบัญชา กลับยังมีข้อสงสัย

เพียงแค่ซูฮ่วนหรือ? คนพวกนั้นยังต้องการฆ่าตงฟางซื่อด้วยนี่

พระอาทิตย์ตกดิน ถึงเวลารับประทานอาหารเย็นแล้ว

หลิวซื่อเหลียงถามอย่างระมัดระวัง

“ฝ่าบาท จะให้ตั้งสำรับหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

ช่วงหลายวันมานี้ แม้แต่อาหารเย็นฝ่าบาทก็ไม่ได้ทานอยู่ในวังแล้ว

ไม่รู้จริง ๆ เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

ไทฮองไทเฮามีรับสั่งแล้ว สงสัยว่าฝีมือพวกครัวหลวงใช้ไม่ได้ เปลี่ยนหัวหน้าของครัวหลวงไปหลายคนแล้ว ทว่าฝ่าบาทก็ยังไม่ทาน ไม่ชิม

ปล่อยแบบนี้ต่อไป ไทฮองไทเฮาคงจะลงโทษเขาที่เป็นขันทีใหญ่แล้ว

เซียวอวี้มองดูเวลา แล้วพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ไม่ต้องตั้งสำรับ เดี๋ยวเราจะออกจากวัง”

หัวใจหลิวซื่อเหลียงเย็นวาบอย่างสิ้นเชิง

……

ยามที่เฟิ่งจิ่วเหยียนกับตงฟางซื่อกำลังทานข้าว เซียวอวี้ก็มาถึง

“เฉินจี๋ เอาถ้วยกับตะเกียบมา”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ตงฟางซื่อที่กำลังจะคีบกับข้าวหยุดชะงัก มองดูเฟิ่งจิ่วเหยียนที่อยู่ตรงหน้า แล้วก็ขยิบส่งสายตาให้กับนาง...ทำไมฮ่องเต้องค์นี้มาอีกแล้ว? ในพระราชวังยากจนจนไม่มีข้าวจะทานแล้วหรือไร? ไม่ถึงขนาดนั้นมั้ง !

เซียวอวี้มองไปรอบ ๆ

เขาพูด “อธิบาย” เหมือนอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“ในพระราชวังมีนักฆ่า คิดจะเอาชีวิตเราตลอดเวลา”

“อาหารของพวกเจ้าที่นี่ไม่มีคนวางยาพิษ เราทานได้อย่างวางใจ”

ท่าทีเฟิ่งจิ่วเหยียนเรียบเฉย

หลายวันมานี้ นางเคยชินแล้ว

เซียวอวี้ไม่เพียงรับประทานอาหารเย็นที่นี่ หลังจากทานอาหารเสร็จแล้วก็เข้าพักในห้องด้านข้างของนางที่นี่ด้วย นักฆ่าของพรรคเทียนหลง เหิมเกริมถึงขนาดนี้เลยหรือ ทำให้เขาตกใจกลายเป็นเช่นนี้

เฉินจี๋ตักข้าวให้กับเซียวอวี้

เขามองดูกับข้าวบนโต๊ะ ไม่มีความอยากอาหารสักเท่าไหร่

“กับข้าวในวันนี้ ใครเป็นคนทำ?”

เท่าที่เขารู้ สองคนนี้ล้วนไม่มีฝีมือในการทำครัว

ฝานจิ้นบาดเจ็บสาหัสนอนอยู่บนเตียง ต้องได้ทานอาหารบำรุงร่างกาย เฟิ่งจิ่วเหยียนจ้างแม่ครัวมาคนหนึ่ง เมื่อถึงเวลาก็มาทำอาหาร

ถึงแม้แม่ครัวคนนั้นไม่ใช่ครัวหลวงอะไร กลับทำกับข้าวได้มีสีสันหอมอร่อยครบถ้วน หาข้อตำหนิอะไรไม่ได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน