แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 580

ภายในศาลาแปดเหลี่ยมอันเงียบสงบทางทิศตะวันตกของวัง มีสองพี่น้องนั่งเผชิญหน้ากันอยู่

บนโต๊ะหินมีกระดานหมากรุกวางบนนั้น ซึ่งใกล้จะจบตาแล้ว

ใบหน้าของเซียวจั๋วประดับด้วยรอยยิ้มบางเบา ราวกับว่ายังเป็นพี่ชายผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารีย์เหมือนในตอนนั้น

“แนวการเล่นหมากรุกของฝ่าบาทแตกต่างจากเมื่อก่อนเยอะเลย”

เซียวอวี้พูดลอย ๆ

“ทุกสิ่งย่อมมีการเปลี่ยนแปลง”

เซียวจั๋วส่งเสียงกระแอม เหมือนกำลังข่มกลั้นอะไรบางอย่าง

“มีบางอย่าง ที่อยากถามฝ่าบาทมาโดยตลอด

“เรื่องในครานั้น ท่านเจ้าเชื่อว่าข้าคือผู้บริสุทธิ์หรือไม่?”

ตอนนั้น องค์รัชทายาทลอบฆ่าพี่ชายแท้ ๆ ทั้งยังก่อกบฏเพื่อประโยชน์ส่วนตัว สร้างความสั่นสะเทือนแก่ราชสำนัก

สายตาของเซียวอวี้ทอดมองผิวน้ำบริเวณห่างไกล กล่าวอย่างเชื่องช้าว่า

“เรื่องมันผ่านมาตั้งนานแล้ว เราจำไม่ได้”

เซียวจั๋วยิ้มออกมาบางเบา นัยน์ตาทอแววขมขื่น

“พูดตามตรง จนถึงตอนนี้ข้ายังคาดคิดไม่ถึงเลยว่า สุดท้ายคนที่ได้นั่งบัลลังก์ จะเป็นท่าน”

ในการแข่งขันขององค์ชายทั้งหลาย เซียวอวี้เป็นคนที่ถูกตัดออกไป

ขุนนางในราชสำนักเองก็ไม่มีใครอยู่ข้างเขา

ใครก็ไม่รู้ว่า ฮ่องเต้องค์ก่อนจะเลือกเดินเส้นทางที่มิคาดคิด ด้วยการส่งต่อบัลลังก์ให้เขา

เซียวจั๋วถอนหายใจออกมา “นี่ก็คือโชคชะตาที่ยากจะคาดเดาสินะ”

ระหว่างที่พูด เขาก็มองมาที่เซียวอวี้อย่างแฝงความนัยบางอย่าง

สีหน้าของเซียวอวี้เรียบนิ่งไร้อารมณ์

ถึงในตอนแรกพวกเขาจะเป็นพี่น้องที่เคารพซึ่งกันและกัน แต่ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้า

เพราะถึงอย่างไร กษัตริย์ก็คือกษัตริย์ ประชาชนก็คือประชาชน เขาย่อมมีความระมัดระหว่างต่อบุคคลที่เรียกว่าเป็นพี่น้องของเขาแล้ว

“เจ้านัดเจอเรา มีเรื่องอันใด”

เซียวจั๋วมองดวงอาทิตย์บนท้องฟ้า แล้วเอื้อนเอ่ยขึ้นมา

“เพื่อขอลาน่ะ”

เซียวอวี้มุ่นคิ้ว

จากนั้นก็ได้ยินเซียวจั๋วถอนหายใจแล้วเอ่ย “ข้าจะไปแล้ว เราสองคนพี่น้อง คงไม่ได้พบเจอกันอีก จึงตั้งใจมากล่าวลาฝ่าบาท รักษาสุขภาพด้วยนะ”

สีหน้าของเซียวอวี้เคร่งขรึม

“เจ้าจะไปที่ใด”

เซียวจั๋วไม่ตอบ

เขาลุกขึ้น แล้วโค้งคำนับเซียวอวี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน