แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 608

มิใช่แค่เซียวอวี้เท่านั้น ต้วนเจิ้งก็ลังเลแล้วเช่นกัน

หลังจากที่เขาส่งหร่านชิวออกไปแล้ว ก็มาพบเฟิ่งจิ่วเหยียน

“พลังภายในของหยางเหลียนซั่วผู้นั้น แข็งแกร่งยิ่งกว่าผู้พิทักษ์ทั้งสองคนนั้นมาก

“และตอนนี้เขาได้บรรลุเคล็ดวิชาดาราโรยหมื่นวิถีแล้วด้วย

“เจ้าไม่อาจ สู้ชนะเขาได้เลย และจักตายเปล่าก็เท่านั้น

“พี่ชายของข้า...”

เขาหยุดเอ่ยชั่วครู่ ลดศีรษะลง ในใจมีคำพูดมากมายที่ยากจะเอ่ย

“พี่ชายของข้าไม่อยากให้เจ้าตายแน่นอน!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมีสายตาที่เด็ดเดี่ยว

“หากข้าไม่รู้ว่าเขาถูกขังอยู่ข้างในก็แล้วไป เมื่อรู้แล้ว ก็ย่อมจะไม่นิ่งดูดาย”

“เจ้าเอาชนะสิบสองเทพชะตายังไม่ได้เลย! แล้วจะโอ้อวดอะไรได้!” จู่ ๆ ต้วนเจิ้งก็เงยหน้าขึ้น เบ้าตาแดงก่ำ

“เจ้าคิดจะตายไปพร้อมกับพี่ชายของข้ารึ! พวกเจ้าอยากจะตายสังเวยรักหรือไร! พี่ชายของข้าจะไม่ยอมแน่!”

เขาอายุเท่าไรแล้ว? ยังเอะอะก็เอาแต่ร้องไห้

เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วมุ่น

“ขอเพียงยังมีความหวังที่จะช่วยเขาได้ ข้าก็จะลองดู”

ถึงแม้จะต้องตาย ก็ไม่เสียใจเลย

ต้วนเจิ้งส่ายศีรษะแรง ๆ

“ไม่ได้ ข้าไตร่ตรองแล้ว เจ้ายังเข้าไปในเจดีย์ไม่ได้

“พี่ชายของข้าก็จะไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเจ้า

“ความปรารถนาสูงสุดของเขานั้น มีเพียงขอให้เจ้าได้ใช้ชีวิตอยู่ต่อไปให้ดี ๆ

“หากเจ้าตายแล้ว...ถ้าเจ้า ตายแล้ว ใครจะดูแลข้าเล่า!”

เขาจับแขนเสื้อของนางเอาไว้ “เจ้าสัญญากับพี่ชายของข้า บอกจะดูแลข้าให้ดี! หากพวกเจ้าตายกันหมดแล้ว ข้าจะอยู่คนเดียวได้อย่างไร!”

พรรคเทียนหลงถูกกวาดล้าง พี่ชายก็จากไป เขาไม่มีครอบครัวอีกแล้ว

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองหนุ่มน้อยที่อยู่ตรงหน้า ทำให้นึกถึงตอนที่เขายังเป็นเด็ก

นัยน์ตาของนางพลันอ่อนลง

“ฟังให้ดีนะ อาเจิ้ง หากข้าไม่รอดชีวิตออกมา เจ้าก็เดินทางไปที่เซียวเหยาจวีที่ชายแดนเหนือ ที่นั่นคือบ้านของเจ้า”

ต้วนเจิ้งปฏิเสธ

“นั่นไม่ใช่บ้านของข้า มันคือบ้านของพวกเรา! เจ้ากับพี่ชายของข้า จะต้องอยู่ด้วยกัน! พวกเจ้าจะตายกันหมดไม่ได้นะ! นั่นจะโหดร้ายกับข้าเกินไปแล้ว! เจ้าเคยทิ้งข้าไปแล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้จะทิ้งข้าไว้ลำพังอีกไม่ได้!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนดึงมือของเขาออก

“หยุดเอาแต่ใจได้แล้ว พี่ชายของเจ้า กำลังรอข้าอยู่ในนั้น”

พูดจบ นางก็เดินจากไปทันที

ต้วนเจิ้งมองดูแผ่นหลังของนาง ทันใดนั้นน้ำตาพลันร่วงหล่น แต่เขาเงยหน้าขึ้นอย่างดื้อรั้น ไม่ยอมให้คนอื่นได้เห็น

เซียวอวี้ยืนอยู่ในความมืดมิด ไม่ได้เผยตัว

เขาได้ยินคำพูดของพวกเขาเมื่อครู่นี้ ทั้งหมดแล้ว

เขาเองก็หวังว่า ต้วนเจิ้งจะโน้มน้าวใจเฟิ่งจิ่วเหยียนได้

ทว่าไอ้คนไร้ประโยชน์นี้ ภายนอกดูเข้มแข็งภายในกลับอ่อนแอ รู้แต่ร้องไห้

เฟิ่งจิ่วเหยียนเพิ่งกลับเข้ากระโจมที่พัก เซียวอวี้ก็เดินตามหลังเข้าไปทันที

เหล่าองครักษ์คอยอารักขาฝ่าบาท ไม่กล้ามอง หรือฟังมากเกินไป

ภายในกระโจมนั้นมืดสนิท

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน