แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 612

ลูกเต๋าสามลูก ไม่มีแตกสักลูก

ทว่า...

ลูกเต๋าสามลูก สิบแปดด้าน แต้มทั้งหมด ล้วนถูกขัดเรียบ เหลือเพียงผิวเรียบ !

“ไม่มีแล้ว” ผู้เฒ่าที่เดิมกำลังจัดการศพอยู่นั้น โผล่มาอย่างกะทันหัน “แต้ม ไม่มีแล้ว?”

เหรินลิ่วเงยหน้าขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อ พร้อมหันไปมองคนตรงหน้า

“เจ้าทำอะไรลงไป ! ”

ลูกเต๋าของเขา ของรักของหวงของเขา ! “ข้าจะฆ่าเจ้า ! ! ! ”

เซียวอวี้ลงมือทันที คว้าบีบคอเหรินลิ่วไว้ ดวงตาฟิหงส์หรี่ลง

“คิดอยากแตะต้องนาง ถามข้าก่อนว่าตกลงหรือไม่”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขึ้นมาอย่างเคร่งขรึม

“ผู้อาวุโส ตามเงื่อนไขของท่าน ข้าไม่ได้ทำลูกเต๋าแตก ผลเช่นนี้ ท่านต้องยอมรับ”

เหรินลิ่วถูกบีบคอไว้ ยังคงตะโกนด่าเฟิ่งจิ่วเหยียน

“สารเลว ! ! ! ”

ผู้เฒ่าตบหลังเหรินลิ่ว

“เอาล่ะ ยอมรับความพ่ายแพ้”

พูดเสร็จ ก็หันไปพูดกับเฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้ “ทั้งสองท่าน เชิญขึ้นไปเถอะ”

เซียวอวี้ค่อยปล่อยมือ

เฟิ่งจิ่วเหยียนดูออก ผู้เฒ่าท่านนี้ต่างหากที่เป็นท่านผู้อาวุโสของชั้นสอง พูดจามีน้ำหนัก

นางหันไปผสานมือทำความเคารพเขา พร้อมถามขึ้นมา

“ท่านผู้อาวุโส เคยได้ยินว่างซูฮวาหรือไม่?”

ผู้เฒ่ายิ้มหัวเราะ

“ไม่เคย ชั้นสองนี้ไม่เคยเห็นดอกหญ้าอะไร”

แล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนก็ลาจากไป

เหรินลิ่วหยิบลูกเต๋าที่ถูกขัดเรียบขึ้นมา ล้มนั่งกองบนพื้น ราวกับวิญญาณถูกพรากไปจากร่างในทันที จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ผู้เฒ่าคนนั้นเอามือทั้งคู่ไพล่หลัง แล้วก็ส่ายหัว

“ประมาทศัตรูเกินไป”

ฝีมือการพนันของหนุ่มคนนั้นสู้เหรินลิ่วไม่ได้ก็จริง ทว่าดูจากท่าทีการฟังเสียงลูกเต๋าของนาง นางไม่ใช่มือใหม่

สองเกมแรกนั้นตั้งใจอ่อนหัด พอถึงเกมที่สาม แข่งเล็กกว่า โอกาสชนะของเหรินลิ่วกลับกลายเป็นน้อย

การพนันสิบครั้งแพ้เก้าครั้ง สิ่งที่พ่ายแพ้ไปไม่เพียงฝีมือการพนัน ยังมีใจคน

……

บนเจดีย์ชั้นสาม

เฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้มาปรากฏ คนพวกนั้นก็ยืนขึ้นมา ล้อมรอบพวกเขาไว้

ผู้นำเป็นหลวงจีนสวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งคนหนึ่ง

เขาพนมมือ ทำความเคารพทั้งสองคน

“อมิตตาพุทธ โยมทั้งสองท่าน...”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขัดจังหวะขึ้นมาอย่างรำคาญ “พวกเจ้าใครลงมือก่อน”

หลวงจีนอึ้งเล็กน้อย จากนั้นสายตาฉายแววเยือกเย็น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน