แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 611

เหรินลิ่วมีประสบการณ์สูง ดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายมีความสามารถแค่ไหน

ทว่าคนหนุ่มตรงหน้าคนนี้ ดวงตาทั้งคู่เย็นชาลุ่มลึก วางมาดถือดีเป็นผู้อาวุโส ขาดความมีชีวิตชีวา

เขายกเปลือกตาขึ้นมา “เกมลูกเต๋า หวาเจี้ยว หรือว่าโต้วเยา?”

เกมลูกเต๋าใช้ลูกเต๋าสี่ลูก หวาเจี้ยวใช้ลูกเต๋าสามลูก โต้วเยาเป็นหนึ่งในวิธีเล่นที่ใช้ลูกเต๋าหกลูก

เซียวอวี้ขมวดคิ้วเข้ม ฟังไม่เข้าใจ

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่คิดมาก

“หวาเจี้ยว”

เหรินลิ่วกระตุกมุมปาก

“ได้ หวาเจี้ยว”

พูดเสร็จ เขาหรี่ตาลงทันที “คนหนุ่ม ไม่ค่อยได้เล่นลูกเต๋า?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนเม้นมุมปากข้างใต้หน้ากาก ไม่พูดอะไรกับการหยั่งเชิงนี้

การแข่งขันเริ่มขึ้น เดิมควรชนะสองในสามเกม

ทว่าเหรินลิ่วค่อนข้างมั่นใจในฝีมือการพนันของตนเอง

“คนหนุ่ม ภายในสามเกม ขอเพียงเจ้าเอาชนะข้าได้หนึ่งเกม ถือว่าชนะแล้ว”

เหรินลิ่วผ่อนนิ้วมือทั้งสิบ หยิบถ้วยลูกเต๋าขึ้นมาอย่างไม่รีบ หลังจากเขย่าไปมาหลายที ก็รวบเอาลูกเต๋าสามลูกที่วางบนโต๊ะเข้าไป

ตามด้วยข้อมือของเขาเคลื่อนไหวไปมา ลูกเต๋าในถ้วยลูกเต๋าส่งเสียงดังชัดเจน

สมกับที่เขาเป็น “เซียนพนัน” มีเทคนิคอย่างไม่อาจคาดเดาได้

เฟิ่งจิ่วเหยียนใจจดใจจ่อ โดยเฉพาะหู ฟังอยู่อย่างตั้งใจ

พัฟ !

ถ้วยลูกเต๋าวางบนโต๊ะ

เหรินลิ่วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“หากข้าชนะ ขอแขนของเจ้าหนึ่งข้าง”

พูดเสร็จ เขาเปิดถ้วยลูกเต๋า “เรียง สาม สี่ ห้า”

เฟิ่งจิ่วเหยียนดูออก เขาซ่อนทักษะ เพื่อไม่ให้เห็นจุดอ่อน

ถึงตานางแล้ว นางหยิบถ้วยลูกเต๋าขึ้นมาอย่างชำนาญ ทว่า เขย่าไม่กี่ทีก็วางลงแล้ว

เมื่อเปิดดู

ผู้คนทางด้านเหรินลิ่วหัวเราะขึ้นมา

“หนึ่ง สอง สาม เล็ก ลงโทษ”

เหรินลิ่วหัวเราะดังลั่น มือทั้งคู่วางบนโต๊ะ ดวงตาเปล่งประกายความบ้าคลั่ง

“เจ้าหนุ่ม ต่อเลย”

การเคลื่อนไหวเขย่าลูกเต๋าของเขา ราวกับความฝัน ทำให้ไม่อาจละสายตา ค่อย ๆ เคลิบเคลิ้มตาม

เสียงกระแทกของลูกเต๋า ไพเราะเป็นพิเศษ

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่หวั่นไหว ไม่มีอาการตื่นเต้น

เซียวอวี้กลับขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา

นี่เป็นเพียงชั้นสองของเจดีย์เก้าชั้น คิดไม่ถึงว่าจะเป็นการเล่นลูกเต๋า ตัดสินแพ้ชนะ

เขาได้ทำใจพ่ายแพ้ไว้แล้ว...แล้วทำการสังหารคนพวกนี้ทั้งหมด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน