แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 616

เฟิ่งจิ่วเหยียนหันมามองเซียวอวี้ “เมื่อครู่ท่านพูดว่าอะไรนะ?”

ดวงตาดำเข้มลึกล้ำราวกับเหวของเซียวอวี้ อดทนต่อร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บ นั่งตัวตรงแล้วนำกริชที่พกติดตัวออกมา

หลังจากนั้น เขาใช้กริชแทนพู่กัน วาดภาพบนพื้น

เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งลง มองดูสิ่งที่เขาวาด จากนั้นก็พบว่าเป็นแผนที่

ในฐานะที่เซียวอวี้เป็นกษัตริย์ รอบรู้แผนที่แผ่นดินของตนเองเป็นอย่างดี

เขาวาดได้อย่างยอดเยี่ยม ชายแดนเส้นเขตเมืองมีความชัดเจน แม้แต่หุบเขา แม่น้ำ ล้วนถูกวาดออกมา

นางไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงวาดภาพพวกนี้

เป็นเพราะได้รับบาดเจ็บ เขาวาดได้ครึ่งหนึ่งก็รู้สึกเกินกำลัง

เฟิ่งจิ่วเหยียนประคองเขาไว้ พร้อมพูดขึ้นมาด้วยเสียงต่ำ

“ที่เหลือ ให้ข้าวาด”

นางท่องยุทธภพ ได้เห็นทิวทัศน์ทัศนียภาพมากมายด้วยตาตนเอง

ภายหลังเข้าไปอยู่ในค่ายทหาร ยิ่งต้องรอบรู้สภาพภูมิประเทศทั้งหมด

เซียวอวี้เชื่อมั่นในตัวนาง ยื่นกริชมาให้ หลังจากนั้นก็เอนพิงบนผนังหิน มือข้างหนึ่งกุมหน้าอกไว้ หายใจค่อนข้างเจ็บปวด

หลังจากเวลาผ่านไปสองเค่อ เฟิ่งจิ่วเหยียนวาดเสร็จแล้ว

นางหันมามองเซียวอวี้ “ได้หรือยัง?”

เซียวอวี้ส่ายหัว “เหลืออีกหนึ่งภาพ”

ทว่าภาพนี้ เขาต้องวาดด้วยตนเอง

ด้วยความทรงจำของเขาที่เหนือกว่าคนปกติ วาดภาพหนึ่งขึ้นมา

เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย “นี่คือ? เมืองเซวียน?”

เซียวอวี้ผงกศีรษะเบาๆ

“แผนที่ขุมทรัพย์ เมืองเซวียน”

พูดเสร็จ เขาใช้กริชแทงบนตำแหน่งหนึ่งของเมืองเซวียน

เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วแน่น นี่เป็นตำแหน่งขุมทรัพย์เมืองเซวียน?

นางเงยหน้าขึ้นมามองเซียวอวี้

“ไม่ถูกต้องหรือเปล่า?”

ขุมทรัพย์ ทำไมถึงอยู่ในทะเลสาบเหยา?

ดวงตาเซียวอวี้เยือกเย็น

“ใช่ ทะเลสาบเหยามีอายุสามร้อยกว่าปี แคว้นหนานฉีเพิ่งก่อตั้งมาสองร้อยกว่าปี ปฐมจักรพรรดินำขุมทรัพย์ซ่อนไว้ในทะเลสาบได้อย่างไร?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วครุ่นคิดอย่างลึกล้ำ

ไม่น่าเป็นไปได้จริงๆ

ต่อให้ซ่อนไว้ใต้ทะเลสาบ คิดจะกระทำเช่นนี้ ก็จะต้องมีความเคลื่อนไหวใหญ่โต อย่างเช่นปล่อยน้ำในทะเลสาบให้แห้ง แล้วค่อยขังน้ำขึ้นมาใหม่

เมื่อเป็นเช่นนี้ ประชาชนรอบ ๆ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เห็นเลย

ในทำนองเดียวกัน เมื่อพูดถึงขุมทรัพย์เมืองเซวียน พวกชาวบ้านก็จะคิดถึงความผิดปกติของทะเลสาบเหยา

ทว่าจนถึงตอนนี้ ก็ไม่มีข่าวลือเกี่ยวกับทะเลสาบเหยากับขุมทรัพย์เกี่ยวข้องกัน

แสดงว่า ตำแหน่งแผนที่ขุมทรัพย์นี้น่าสงสัย

เซียวอวี้พูดขึ้น

“เราเคยสั่งคนไปสืบดูทะเลสาบเหยา ไม่พบอะไรเลย”

หลังจากนั้นเขาชักกริชออกมา “บางที แผนที่ขุมทรัพย์นี้ อาจจะไม่ควรมองแบบนั้น”

ในระหว่างที่พูด เขาเพิ่มภูเขาอวี้หลิง บนแผนที่ที่เฟิ่งจิ่วเหยียนวาดเมื่อครู่ หลังจากนั้นก็วาดโลหิตมังกรที่น้อยคนนักที่จะรู้บนท่ามกลางหุบเขา

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองภาพนี้ รู้สึกค่อนข้างแปลกประหลาด

ผ่านไปไม่กี่ลมหายใจ นางเข้าใจขึ้นมา แววตาปรากฏความไม่อยากเชื่อ

“หรือว่า...”

เซียวอวี้ยกนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้ว วางบนริมฝีปากของนาง

“รู้อยู่ในใจ ก็พอ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน