แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 653

ยามเข้าสู่ต้นคิมหันต์ เซียวอวี้สวมเสื้อคลุมยาวครึ่งตัวผ้าโปร่งสีม่วงเข้ม แสงตะวันสาดส่องลงมา ยิ่งสง่างามเลิศล้ำ

ทุกคนในลานกว้างก็เข้ามาทำความเคารพตามแม่ทัพเมิ่ง ไม่เว้นฮูหยินเมิ่งด้วยเช่นกัน

เฟิ่งจิ่วเหยียนได้สติเป็นคนสุดท้าย จึงก้มลงทำมือคารวะ

“ถวายบังคมฝ่าบาท”

นางไม่คาดคิดว่า เซียวอวี้จะมาเยือน

โดยเฉพาะตอนนี้นางเอาแต่ครุ่นคิดเรื่องหยางเหลียนซั่วกับพรรคเทียนหลง การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเขา จึงทำให้นางรับมือไม่ทัน...

“ไม่ต้องมากพิธี”

เซียวอวี้ก้าวไปข้างหน้า พลันช่วยประคองเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยตนเอง ครั้นนางยืดกายขึ้น เขาจึงถือโอกาสกระซิบข้างหูนาง

“ครบกำหนดสามเดือน เจ้าควรจะให้คำตอบแก่เราแล้ว”

สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่แปรเปลี่ยน “เพคะ”

แม่ทัพเมิ่งย่นคิ้วเบา ๆ

เหตุใดฝ่าบาทจึงเสด็จมายังชายแดนเหนืออีกแล้ว? ทรงไม่ไว้วางใจเขามากขนาดนั้นเชียวหรือ?

เซียวอวี้ยังต้องการจะพูดคุยกับเฟิ่งจิ่วเหยียนต่อ เมิ่งฉวีพลันก้าวไปข้างหน้า และทูลรายงานอย่างจริงจังเคร่งครัด

“ฝ่าบาท เรื่องความวุ่นวายในเมืองเซวียนนั้น กระหม่อมขอบังอาจแสดงความเห็น เพียงแค่จ่ายเบี้ยหวัดให้เหล่าทหาร เกรงว่าจะยังไม่เพียงพอพ่ะย่ะค่ะ ดังนั้น กระหม่อมได้ร่างแผนปรับโครงสร้าง ขอบังอาจ ร่วมหารือกับฝ่าบาทอย่างละเอียดพ่ะย่ะค่ะ...”

เซียวอวี้ : ?

ฮูหยินเมิ่งมีสายตาแหลมคม ย่อมเล็งเห็นว่าการเสด็จมาของฝ่าบาทนั้นมิใช่เพื่อราชกิจ ทว่าสามีผู้โง่เขลา กลับออกหน้าอย่างไม่มองสถานการณ์

“ท่านพี่ ท่านได้จัดการเรื่องเหล่าทหารเกณฑ์ใหม่ในค่ายทหารเรียบร้อยหรือยัง?”

กระนั้น เมิ่งฉวีหาได้รับรู้ถึงความหมายแฝงของฮูหยินไม่ เพียงต้องการปฏิบัติหน้าที่ในฐานะขุนนางเท่านั้น

“ฮูหยิน เจ้ารีบไปที่ห้องหนังสือ และหยิบร่างแผนปรับโครงสร้างที่ข้าเขียนเอาไว้มาด้วย

“ฝ่าบาท เชิญเสด็จทางนี้กับกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ

“พ่อบ้าน ยังมัวแต่ยืนบื้ออยู่อีก รีบไปยกน้ำชาสิ”

เมิ่งฉวีได้ตระเตรียมหน้าที่ให้แก่ทุกคน ให้จบในคำพูดไม่กี่คำ

เซียวอวี้จะไปก็ไม่เต็มใจ จะอยู่ก็ไม่ดี เขามองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียน พลางส่งสัญญาณทางสายตาให้นาง คล้ายจะบอกให้นางรอเขาก่อน

……

เมิ่งฉวีกระตือรือร้นยิ่งนัก เซียวอวี้ก็ไม่อยากจะบั่นทอนกำลังใจของเขา

ในตอนแรก เซียวอวี้ไร้ซึ่งกะจิตกะใจฟังร่างแผนปรับโครงสร้างที่เขาเอ่ย ได้แต่คิดถึงเฟิ่งจิ่วเหยียน และอยากจะถามนางว่า เหตุใดจึงไม่ยอมรับปิ่นหงส์นั้นไว้

หากนางปฏิเสธเขาอีกครั้ง แล้วเขาควรทำอย่างไร?

เมื่อเวลาผ่านไป ข้อคิดเห็นที่เฉียบแหลมของเมิ่งฉวีเสมือนกระแสน้ำไหลบ่า ชะล้างความคิดฟุ้งซ่านของเขาออกไป เข้าสู่โสต ทะลุถึงหัวใจของเขา

กว่าจะรู้ตัวอีกที ตะวันก็ลาลับขอบฟ้าแล้ว

ฮูหยินเมิ่งจัดงานเลี้ยง เพื่อเลี้ยงรับรองฮ่องเต้ที่เสด็จจากแดนไกล

อาหารเย็นพร้อมแล้ว คนทั้งสองยังหารือกันไม่จบสิ้น ฮูหยินเมิ่งก็มิกล้ารบกวนฝ่าบาท จึงทำได้แค่รอให้พวกเขาเสร็จงาน

โชคดีที่รอคอยไม่นาน สุดท้ายคนทั้งสองก็หารือเสร็จสิ้น

ในห้องนอน แม่ทัพเมิ่งผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ก่อนอาหารเย็น เพิ่งจะปลดเข็มขัดออก ฮูหยินเมิ่งก็พลันเดินเข้ามา

“ฮูหยิน เจ้า...”

“ท่านเก่งนักหรือ?” ฮูหยินเมิ่งเอ่ยถามด้วยสีหน้าบึ้งตึง

แม่ทัพเมิ่งตกอยู่ในความงุนงงชั่วขณะหนึ่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน