แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 654

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเซียวอวี้ถูกปกคลุมด้วยความอดกลั้นและยับยั้งชั่งใจ

เขายัดพิมพ์เขียวปืนมังกรไฟใส่มือของนางคืนทันที “เราไม่ต้องการ!

“เราทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเจ้า ไม่เคยคิดที่จะให้เจ้ามาตอบแทน

“ถึงแม้เจ้าไม่อยากแต่งงานกับเรา ก็มิจำเป็นต้องเอาสิ่งใดมาแลกกับอิสรภาพ

“เฟิ่งจิ่วเหยียน เจ้าเป็นอิสระตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”

เฟิ่งจิ่วเหยียนก้มศีรษะลงมองกระบอกไม้ไผ่ส่งสาส์นในมือตนเอง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองชายตรงหน้าอีกครั้ง

นางเอ่ยด้วยท่าทางจริงจัง

“หม่อมฉันถูกทอดทิ้งตั้งแต่เกิด และเป็นอาจารย์กับอาจารย์หญิงคอยเลี้ยงดูหม่อมฉันขึ้นมา

“ดังนั้น หม่อมฉันควรจัดเตรียมสินเดิมด้วยตนเอง

“ทว่ารายได้ตลอดหลายปีของหม่อมฉัน ได้นำไปซื้อเซียวเหยาจวีหมดแล้ว ส่วนที่เหลือก็เก็บไว้เป็นสินเดิมของเวยเฉียง

“ดังนั้น หม่อมฉันจึงเหลือเงินเก็บไม่มากนักเพคะ”

เซียวอวี้ยิ่งฟังยิ่งไม่เข้าใจ

“เจ้าต้องการจะพูดอันใดกันแน่?”

เดิมเขาไม่ใช่คนโง่เขลา ทว่าในขณะนี้ สมองของเขาอย่างไรก็ไม่สามารถทำงานได้เลย และเข้าใจได้เฉพาะถ้อยคำที่ชัดเจนตรงไปตรงมาเท่านั้น

ใบหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนเฉยเมย และเอ่ยอย่างเรียบเรื่อย

“ในเมื่อท่านได้ส่งของหมั้นมาแล้ว สมควรสนองตอบตามประเพณี และพิมพ์เขียวนี้ ก็ถือเป็นสินเดิมของหม่อมฉัน”

หว่างคิ้วที่ขมวดมุ่นของเซียวอวี้พลันคลายออก

จากนั้นก็รู้สึกเหลือเชื่อ

สินเดิม!

นี่นาง...ตอบรับคำขอแต่งงานของเขาแล้วหรือ?

ยิ่งเข้าใกล้ยอดเขามากเท่าไร เขายิ่งต้องรอบคอบมากขึ้นเท่านั้น

ดังนั้น เขาจึงถามย้ำ

“แล้วไยเจ้าไม่ยอมรับปิ่นหงส์นั้นเล่า”

เขาครุ่นคิดอยู่นาน ก็หาได้เข้าใจในเจตนาของนางไม่

สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่แปรเปลี่ยน

“มอบปิ่น มิสู้ปักปิ่น วิธีแสดงการเอาใจของท่านยังไม่ฉลาดพอจริง ๆ เพคะ”

หัวใจของเซียวอวี้คล้ายถูกบางสิ่งชนกระแทก

ที่แท้ นางอยากให้เขาปักปิ่นให้ด้วยมือตนเอง!

เขาช่างเลอะเลือนเหลือเกิน คำตอบง่าย ๆ เช่นนี้ก็คิดไม่ได้

ทันใดนั้น เขายื่นแขนยาวออกไป รวบกอดนางไว้ในอ้อมแขน

“ถูกต้อง เรายังฉลาดไม่พอจริง ๆ หลังจากนี้ เจ้าก็ค่อย ๆ สอนเราด้วย”

เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“หม่อมฉันยังมีอีกสองเงื่อนไขเพคะ”

“เจ้าว่ามา ต่อให้มีเป็นสองร้อยเงื่อนไข เราก็จะรับปากทั้งหมด!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนผลักเขาออก “ข้อแรก เมื่อแต่งงานกับหม่อมฉันแล้ว ท่านห้ามมีสตรีคนอื่น ๆ อีก”

เซียวอวี้ตอบอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา

“เราได้ปลดนางสนมบางส่วนออกไปแล้ว สำหรับพวกที่ยังเหลืออยู่ หากเจ้าไม่อยากเห็นพวกนางอีก รอให้เรากลับไปก็จะไล่พวกนางออกไปทั้งหมด...”

“หม่อมฉันมิได้หมายความเช่นนั้น สตรีเหล่านั้นก็จำใจ ที่จะเข้าวังเช่นกัน สิ่งที่หม่อมฉันต้องการคือ ความซื่อสัตย์ของท่านเพคะ”

ตราบใดที่เขารักษากายใจของตนเองได้ ไม่ว่าคนอื่นจะใช้กี่ร้อยเล่ห์ก็ตาม ก็ไม่มีทางสำเร็จ

ในยามนี้เซียวอวี้ย่อมมีความมั่นใจอย่างเหลือล้น

“แน่นอนว่า นอกเหนือจากเจ้าแล้ว เราจะไม่มีผู้หญิงคนอื่นอีก”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน