แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 655

ในยามที่ความรักคุกรุ่น เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ผลักเซียวอวี้ออก และถามเขา

“หยิ่นลิ่วผู้นั้น เป็นท่านสั่งให้มาติดตามหม่อมฉันหรือไม่เพคะ?”

ในเวลานี้เซียวอวี้ไร้ซึ่งความสนใจจะตอบคำถามที่ไม่สลักสำคัญเหล่านี้

เขาจับปลายคางของนางไว้ ป้องกันมิให้นางหลบเลี่ยง

ทว่านางค่อนข้างดื้อรั้น และยกมือข้างหนึ่งปิดปากเขาไว้ “ส่งมาตั้งแต่เมื่อไร ตอนที่หม่อมฉันออกจากเมืองอวี่ เขาได้ติดตามมาหรือไม่เพคะ?”

เซียวอวี้พยักศีรษะ “อืม เพียงแต่เจตนามิใช่เพื่อสอดแนมเจ้า เราเพียงสั่งให้เขาคอยคุ้มกันเจ้า เพราะกลัวว่าเจ้าจะได้เผชิญหน้ากับหยางเหลียนซั่ว”

เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวอย่างใจเย็น

“คราวหน้า จักต้องแจ้งให้หม่อมฉันทราบก่อนเพคะ”

“ได้สิ” สันกรามของเขาคมชัด ลูกกระเดือกกลิ้งขึ้นลง ราวกับเพลิงหิวกระหายโหมไหม้ จักให้ตอบว่าอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น

“เราจะทำต่อได้หรือยัง?” นิ้วหัวแม่มือของเขาลูบริมฝีปากของนาง ความหมายชัดเจนคือ หมกหมุ่นถึงเรื่องนี้มานานแล้ว ต้องการดับความกระหายเหลือเกิน

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่มีโอกาสได้ขัดเขินเลย “ทว่า...อื้อ!”

นางยังไม่ทันได้เอ่ยมากมาย เซียวอวี้พลันกระโจนเข้าหา ราวกับหิวโหยเหลือคณานับ

……

เวลาอาหารมื้อเย็น

เซียวอวี้นั่งบนที่นั่งหลัก

แม่ทัพเมิ่งเชื่อฟังคำชี้แนะของฮูหยิน พูดน้อยลง และสังเกตคนจากสีหน้าวาจามากขึ้น

เขาจึงได้สังเกตเห็นจริง ๆ ว่า มีความผิดปกติระหว่างฝ่าบาทกับจิ่วเหยียน

โดยเฉพาะ ฝ่าบาทได้คีบอาหารให้จิ่วเหยียน และ จิ่วเหยียนก็ยอมรับอย่างเป็นธรรมชาติ

ทันใดนั้น เซียวอวี้เปิดปากเอ่ยอย่างจริงจัง

“แม่ทัพน้อยเมิ่งสร้างผลงานปกป้องแว่นแคว้น เราขอดื่มให้เจ้า”

เฟิ่งจิ่วเหยียนยกจอกสุราขึ้นอย่างสงบเยือกเย็น “มิกล้าขอความดีความชอบ เพราะชาวหนานฉีสมควรเป็นเช่นนี้เพคะ”

แม่ทัพเมิ่งและฮูหยินเมิ่งหันขวับมามองหน้ากัน

ฝ่าบาทเปิดเผยตัวตนของจิ่วเหยียนเช่นนี้ มีจุดประสงค์อันใด?

จากนั้น เซียวอวี้เอ่ยกับคู่สามีภรรยาตระกูลเมิ่ง

“แม่ทัพเมิ่ง ภูมิหลังของจิ่วเหยียนนั้น เรารู้ชัดเจนแล้ว ตลอดหลายปีนี้ท่านกับฮูหยินเลี้ยงดูนางมา เราขอดื่มให้พวกท่าน”

แม่ทัพเมิ่งยกสุราขึ้นดื่มหมดในคราวเดียวอย่างภาคภูมิใจ

ฮูหยินเมิ่งจิบสุรา และกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ฝ่าบาทหาได้ถือสาเอาความในเรื่องที่ตระกูลเมิ่งหลอกลวงเบื้องสูงไม่ ทรงมีน้ำพระทัยแผ่ไพศาล หม่อมฉันกับสามีสมควรดื่มคารวะท่านเพคะ”

เซียวอวี้เอ่ยอย่างใจเย็น

“เราได้ทำสัญญาหนึ่งปีกับจิ่วเหยียน ให้นางดำรงตำแหน่งฮองเฮาครบหนึ่งปี เพื่อสะสางกิจการให้เรียบร้อย จากนั้นเราจะให้อภัยโทษแก่ตระกูลเฟิ่งกับตระกูลเมิ่ง

“ดังนั้น ไม่นับว่าเราใจกว้างได้”

ต่อจากนั้น เขาก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ถึงแม้ นางได้เปลี่ยนสัญญาจากหนึ่งปีเป็นครึ่งปี ลับหลังเรา และยังบีบบังคับให้เราหย่าขาดกับนางด้วยก็เถอะ…”

ขณะที่เอ่ย เขาพลันเหลือบมองเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยสายตาขุ่นเคืองเล็กน้อย

เหตุผลที่เขาเอ่ยเช่นนี้ เพียงต้องการให้คู่สามีภรรยาตระกูลเมิ่งได้เห็น การหย่าร้างระหว่างฮ่องเต้ฮองเฮานั้น มิใช่ความปรารถนาของเขา เพื่อให้พวกเขาเชื่อมั่นว่า เขาจริงใจต่อเฟิ่งจิ่วเหยียน

อย่างที่คิดไว้ ครั้นฮูหยินเมิ่งได้ยินเช่นนี้ ก็แย้มยิ้มอ่อนโยน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน