แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 665

เห็นเฟิ่งจิ่วเหยียนอึ้ง เซียวอวี้ถามขึ้นมาด้วยเสียงเบา

“ทำไมหรือ?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนได้สติกลับมา สายตาจ้องบนใบหน้าของเขา “ไม่เป็นไร"

เซียวอวี้นึกว่านางยังเข้าใจผิดอยู่ จึงพูดขึ้นมาอีก

“ไม่ได้โกหกเจ้า เป็นยัยเด็กคนนั้นจริง ๆ

“ตัวผอม ๆ บนใบหน้าเปื้อนไปด้วยฝุ่น ไม่รู้ว่าลี้ภัยมาจากไหน...”

“ตลกมากใช่ไหม” เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขัดจังหวะเขา พร้อมถามขึ้นมาด้วยเสียงต่ำ

เซียวอวี้ผงกหัว

“อืม”

เฟิ่งจิ่วเหยียนหันไปมองข้างนอกรถม้า ไม่พูดอะไรอีก

ทว่า แอบกำหมัดแน่น

ไม่นาน เฉินจี๋ซื้อขนมเกาลัดกลับมาแล้ว

เซียวอวี้ยื่นมาให้เฟิ่งจิ่วเหยียนหนึ่งชิ้น นางส่ายหัวพร้อมพูดขึ้นมา “ขอบพระทัย ทว่าข้าไม่ชอบทานสิ่งนี้”

ตอนที่พูดประโยคนี้ นางไม่ได้มองดูเขา

แต่ละคนชอบทานไม่เหมือนกัน เซียวอวี้ไม่สงสัยว่ามีอะไร

ระหว่างทาง เฟิ่งจิ่วเหยียนเห็นร้านขายเสื้อผ้าสำเร็จรูป จึงสั่งให้หยุดรถม้า

อาจารย์หญิงพูดไม่ผิด จะแต่งตัวเป็นชายอยู่ตลอดเวลาไม่ได้ ควรที่จะซื้อชุดสตรีบ้างแล้ว

“ข้าขอทำธุระส่วนตัว ท่านกลับไปก่อน”

พูดเสร็จ นางก็กระโดดลงจากรถม้า

เซียวอวี้เปิดม่าน มองเงาแผ่นหลังของนาง แล้วก็ย้อนครุ่นคิด

เขาทำอะไรผิด พูดอะไรผิดหรือ?

เมื่อคืนพวกเขายังรักกันหวานซึ้ง ทำไมวันนี้นางถึงเหินห่างกับตนเองอีกแล้ว

“ฝ่าบาท กลับจวนแม่ทัพหรือไม่?” เฉินจี๋ถามขึ้นมา

“กลับ”

ช่วงบ่ายเขายังต้องไปค่ายทหาร ปล่อยวางเรื่องส่วนตัวไว้ชั่วคราวก่อน

……

จวนแม่ทัพ

เซียวอวี้ได้กลิ่นหอมของเกาลัด จึงถามขึ้นมา

พ่อบ้านตอบอย่างนอบน้อม “ช่วงนี้เป็นฤดูของเกาลัด ฮูหยินเมิ่งซื้อมาไว้บ้างตั้งแต่แรก เพื่อทำขนมเกาลัด”

ในมือเฉินจี๋ก็หิ้วขนมเกาลัดไว้หนึ่งถุง ฝ่าบาทให้เขาซื้อกลับมา กลับไม่ได้ทาน

ก่อนรับประทานอาหารเที่ยง แม่ทัพเมิ่งที่อยู่เวรดึกในค่ายทหารก็กลับมาแล้ว

เขาก็ได้ยินว่าฮูหยินจะทำขนมเกาลัด ก็ตั้งหน้ารอคอย

พร้อมพูดกับเซียวอวี้ โดยไม่คิดอะไร

“ฮูหยินทำขนมเกาลัด อร่อยมาก และเป็นขนมที่จิ่วเหยียนชอบทานที่สุด...”

เซียวอวี้ขมวดคิ้ว “นางชอบทานขนมเกาลัด?”

แม่ทัพเมิ่งรู้สึกประหลาดใจ

ฝ่าบาทแลดูประหลาดใจกับเรื่องนี้มาก

“ท่าน...ไม่รู้หรือ?”

แม่ทัพเมิ่งเข้าข้างคนของตนเอง กลัวว่าตนเองพูดมากไปจนเสียเรื่อง รู้สึกเสียใจอย่างมาก

พูดมากปัญหามากจริง ๆ

เซียวอวี้มองไปข้างนอกจวน ท่าทีครุ่นคิด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน