แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 690

คืนวานเซียวอวี้สืบสวนคดีตลอดทั้งคืน จึงเหนื่อยล้าอย่างมาก

ทว่าแค่นึกถึงว่าจะได้กลับมาเจอเฟิ่งจิ่วเหยียน ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า

ใครจะคิดว่า ทันทีที่มาถึงห้องนาง ก็เห็น...เห็นนางกับเหลิ่งเซียนเอ๋อร์ผู้นั้นพลอดรักกัน!

เฟิ่งจิ่วเหยียนผลักเหลิ่งเซียนเอ๋อร์ออกไป และอธิบายกับเขา

“เข้าใจผิด”

ที่จริงแล้วมิใช่เข้าใจผิด

ทว่า เรื่องยังไม่ได้เกิด แต่เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น นางจึงพูดได้เพียงเท่านั้น

เซียวอวี้มิใช่คนหลอกง่ายเช่นนั้น

เขาเดินไปอยู่ข้างกายเฟิ่งจิ่วเหยียน แววตาเยือกเย็นและน่าเกรงขาม พร้อมกับถามเหลิ่งเซียนเอ๋อร์

“เมื่อครู่เจ้าคิดจะทำสิ่งใด”

คำถามที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้ ไม่ไว้หน้าอีกฝ่ายเลยสักนิด และไม่คำนึงถึงความเหนียมอายของหญิงสาวบ้างเลย

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าคงจะอับอายและโมโหจนไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว

ทว่า เหลิ่งเซียนเอ๋อร์มิใช่คนทั่วไป

นางไม่หลบเลี่ยง ไม่หลบหนี กล้าทำก็กล้ารับ

ทว่าก็ไม่จำเป็นจักต้องอธิบายให้คนนอกฟัง

“นี่เป็นเรื่องระหว่างข้ากับซูฮ่วน”

มีความหมายเป็นนัย ๆ ว่า---เกี่ยวอะไรกับเจ้า?

เซียวอวี้เกือบจะหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ

คนอื่นเขายุ่งเกี่ยวไม่ได้อยู่แล้ว แต่ผู้หญิงของเขาก็ต้องยุ่งเกี่ยวได้สิ!

เขาหันไปถามเฟิ่งจิ่วเหยียน

“เมื่อครู่นางต้องการลวนลามเจ้า เหตุใดเจ้าไม่ผลักนางออกไป?”

หากมิใช่เขาตะโกนห้ามได้ทันกาล พวกนางอาจจะ...อาจจะจูบกันแล้ว!

นางปฏิบัติต่อสตรีนั้น ดูเหมือนจะไม่ปฏิเสธใครเลยสักคน!

เฟิ่งจิ่วเหยียนตอบอย่างจริงจัง

“กำลังจะผลักออก ท่านก็กลับมาพอดี”

เหลิ่งเซียนเอ๋อร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ไม่เข้าใจว่า เหตุใดซูฮ่วนต้องอธิบายกับคนนี้ด้วย

อีกอย่าง การโผเข้ากอด การมอบรอยจูบ สิ่งเหล่านี้เหตุใดเมื่อออกจากปากเขาถึงเป็นการลวนลามไปได้เล่า?

เมื่อคืนนางสังเกตเห็น บุรุษผู้นี้พักอยู่กับซูฮ่วน ดูเหมือนจะเป็นสหายใหม่ของซูฮ่วนอีกด้วย

ในเมื่อเป็นเพียงสหาย ก็ควรมีขอบเขตที่เหมาะสมของสหาย

บนใบหน้าของเหลิ่งเซียนเอ๋อร์ไม่แสดงอารมณ์มากนัก และประสานมือคำนับ

“ข้าน้อยรองเจ้าสำนักเฉวียนเจิน เหลิ่งเซียนเอ๋อร์ ท่านเป็นใครกัน?”

แววตาของเซียวอวี้ดูเย็นชา

“เซียวเอ้อร์”

จากนั้นก็โอบไหล่ของเฟิ่งจิ่วเหยียนเบา ๆ และเอ่ยเสริมอย่างจริงจัง “ข้าเป็นผู้ชายของนาง”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน